EP.13 แกล้ง
1999 คำ
EP.13 แกล้ง
เช้าวันใหม่
เช้านี้หญิงสาวตื่นขึ้นมาเพราะการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ของใครบางคน ฉุดให้เธอนั้นต้องรีบยื่นมือขึ้นไปที่หัวเตียงเพื่อควานหาโทรศัพท์ก่อนจะหยิบมากดรับโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นดูว่าปลายสายคือใคร
“ฮัลโหล” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยืดยาวเพราะเธอนั้นพึ่งจะตื่นหรืออาจจะยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ..
“ฮัลโหลครับพี่ชาร์”
“โรมิโอ!” หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นนั่งในทันทีที่เธอนั้นได้ยินเสียงปลายสาย เพราะเธอนั้นจำได้ว่าเป็นเสียงของใคร ซึ่งคนๆนั้นก็คือเสียงของน้องชายของเธอนั่นเอง
“ตกใจอะไรครับ ผมจะโทรมาบอกว่าพี่ๆที่นี่ถามหาพี่กันใหญ่เลย”
“หรอ งั้นพี่ฝากบอกด้วยนะว่าเดี๋ยวปิดเทอมแล้วพี่จะไปหา”
“ได้ครับ แล้วพี่ชาร์อยู่ไหนครับ ดี๊ฝากถามว่าเมื่อคืนกลับกี่ทุ่ม”
“อะ..อ๋อพี่กลับมานอนบ้านปิ่นหน่ะ พอดีเมาก็เลยไม่อยากกลับไปนอนบ้าน”
“ครับ เอาไว้วันจันทร์เจอกันนะครับพี่ชาร์”
“ชาร์สุดหล่อของพี่”
“บายครับ”
“บายค่ะ”
ตู๊ดดดๆๆ ทันทีที่หญิงสาวพูดจบเธอนั้นก็กดวางสายไปทันที ก่อนจะใช้สายตาสาดส่องไปทั่วๆ ห้อง ปรากฏว่าเป็นที่ที่เธอนั้นไม่เคยมา
“ที่ไหนวะเนี่ย~ เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่อีก~” หญิงสาวพูดพลางเปิดผ้าห่มขึ้นเพื่อดูสภาพของตัวเอง ปรากฏว่าเธอนั้นอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ไดปกปิดเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
เมื่อหญิงสาวตั้งสติได้เธอจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อดูว่าพอจะมีผ้าขนหนูหรือเสื้อผ้าให้เธอนั้นใส่ไหม ซึ่งในตู้นั้นมีเสื้อผ้าของผู้หญิงแขวนอยู่ทำให้เธอต้องหยิบออกมาและเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย
เวลาผ่านไปราว 20 นาที หญิงสาวออกมาในชุดเสื้อยืดสีชมพูคอกลม และกางเกงขาสั้นที่มองเห็นขาอ่อนของเธอได้อย่างชัดเจน
“กางเกงก็สั้นเกิ๊น~” หญิงสาวพูดพลางเดินไปหยิบกระเป๋าและโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้น ซึ่งห้องของเธอนั้นอยู่ที่ชั้นสองเพราะบ้านหลังนี้นั้นมี3ชั้น
เมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องเธอนั้นก็สาดส่องสายตาไปที่รอบๆบ้านทันที เพื่อดูว่าบ้านหลังนี้คือบ้านของใครกันแน่ จนกระทั่งเธอนั้นได้เห็นรูปบานใหญ่ที่แขวนอยู่ใกล้ๆ ทางลงบันได
“โรมัน!” หญิงสาวอุทานชื่อของมาเฟียหนุ่มออกมาทันทีที่เห็นรูปของเค้า
“เรียกทำไม!” ในขณะเดียวกันเสียงของมาเฟียหนุ่มก็ได้สวนขึ้นมา ฉุดให้ชาร์ลอตค์นั้นต้องหันไปมองที่ต้นเสียงซึ่งเค้านั้นกำลังเดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดสูทสีดำที่ดูเนี้ยบสุดๆ
“ป่าว! นี่บ้านนายหรอ”
“เห็นแล้วจะถามทำไม” มาเฟียหนุ่มพูดพลางเดินผ่านหญิงสาวลงไปที่ชั้นล่างทันที ทำให้เธอนั้นต้องเดินตามมาพร้อมกับบ่นพึมพำ
“ขี้เก๊กชะมัด!”
“ได้ยิน!”
“อะไร! ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!”
“ไอ้ริท!” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเดินมาถึงใจกลางบ้านเค้านั้นก็ตะโกนเรียกหามือขวาของตัวเองทันที
“ไอ้ริท!!” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ มาเฟียหนุ่มจำต้องตะโกนเรียกเค้าอีกครั้งพร้อมกับยืนเท้าเอวด้วยความสีหน้าเคร่งเครียด
“ครับนาย! มาแล้วครับ!”
“หูมึงตึงหรือไง!!”
“ขอโทษครับนาย”
“ของที่กูสั่ง?” มาเฟียหนุ่มพูดพลางแบมือไปที่ริทอีกครั้ง ทำเอาหญิงสาวนั้นถึงกับงุนงงไปทันที
“นี่ครับนาย” ริทพูดพลางหยิบออกมาจากเสื้อสูทของตัวเองนั่นก็คือยาคุมฉุกเฉิน
“กินส้ะ! ไม่อยากเป็นพ่อให้ลูกเธอ!” มาเฟียหนุ่มพูดพลางยื่นยาให้กับหญิงสาว ซึ่งเธอนั้นก็รับมาถือเอาไว้พร้อมกับพูดกลับไป
“ชิ! ฉันก็ไม่ได้อยากมีลูกกับนายนักหรอกนะ! ตู้เย็นอยู่ไหนหรอคะพี่ริท” หญิงสาวพูดกับมาเฟียหนุ่มในประโยคแรกก่อนจะหันมาพูดกับมือขวาของเค้าในประโยคสุดท้าย
“ทางนั้นครับคุณชาร์”
“ขอบคุณค่ะ ชิ!” หญิงสาวกล่าวขอบคุณริทก่อนจะหันมาส่งเสียงชิชะให้กับมาเฟียหนุ่มอีกครั้งพร้อมกับเดินไปที่ครัวทันที
“กวนประสาท!” เป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่พูดขึ้นหลังจากที่หญิงสาวนั้นหันหลังให้กับเค้า
“เธอดูไม่กลัวนายเลยนะครับ”
“…” สิ้นสุดเสียงของริทมาเฟียหนุ่มนั้นก็หันไปมองหน้าเค้าทันที ทำให้ริทนั้นต้องรีบก้มหัวให้กับนายของตัวเองก่อนจะรีบสาวเท้าออกมาจากบ้าน
เอี๊ยด!
ในขณะเดียวกันเสียงเบรกของรถก็ได้ดังขึ้นที่หน้าบ้าน ฉุดให้มาเฟียหนุ่มนั้นต้องเดินไปดูว่าใครเป็นคนขับรถเข้ามาในบ้านของเค้า
“ดี๊” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถเค้านั้นก็พูดขึ้นทันที เพราะคนที่มานั้นคือบิดาของเค้าเองทั้งๆที่ควรจะอยู่ที่เยอรมนี
“ไงลูกชาย” เสียงของโรเบิร์ตเอ่ยทักทายลูกชายของตัวเองพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเค้า
“มาทำไม” แทนที่มาเฟียหนุ่มจะกล่าวทักทาย แต่เค้ากลับเอ่ยถามบิดาของตัวเองส้ะอย่างนั้น
“มาดูแฟนของเราไง”
แป๊ะๆ (เสียงตบไหล่)
โรเบิร์ตพูดพลางตีไปที่ไหล่ของลูกชายตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาภายในบ้าน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หญิงสาวนั้นเดินออกมาจากครัวพอดี
“เอ่อ สวัสดีค่ะ” ทันทีที่หญิงสาวเห็นชายวัยกลางคนตรงหน้า ก็ทำให้เธอนั้นต้องยกมือขึ้นทำความเคารพทันที ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเค้าคือใครก็ตาม
“สวัสดี แล้วนี่เจ้าโรมันพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้านเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่” โรเบิร์ตพูดพลางหันไปมองลูกชายของตัวเองที่ยืนอยู่ด้านหลังก่อนจะหันมามองที่หญิงสาวอีกครั้ง
“เธอคือชาร์ลอตค์”
“หื้มม ชาร์ลอตค์ลูกสาวคุณคาเตอร์น่ะหรอ” โรเบิร์ตเอ่ยถามขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกายเพราะเค้าเองก็พึ่งจะเคยเห็นเธอเป็นครั้งแรกเช่นกัน เพราะหญิงสาวนั้นยังเรียนอยู่ทำให้เธอไม่ค่อยได้ออกงานสังคมสักเท่าไหร่ จึงทำให้ใครหลายๆคนนั้นยังไม่รู้ว่าเธอคือลูกสาวของมาเฟียใหญ่ จะมีก็แต่ชื่อของเธอเท่านั้นที่ผู้คนรู้จัก
“ใช่ค่ะ คุณอาคือ..”
“อาเป็นพ่อของเจ้าโรมันมันน่ะ ได้ข่าวว่าเราสองคนกำลังคบหากันอยู่หรอ”
“…” เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นเธอก็มองไปที่มาเฟียหนุ่มทันที แต่ทว่ามาเฟียหนุ่มนั้นกับทำท่าทีนิ่งเฉยใส่เธอแทน
“ชะ..ใช่ค่ะ เรากำลังคบกันเป็นแฟน”
“แล้วนี่คุณคาเตอร์พ่อของหนูรู้หรือเปล่าล่ะเนี่ย”
“ยังค่ะ คือเรากำลังดูๆ กันอยู่”
“อืมมม ดีเลยสิ เพราะอาก็ทำงานกับพ่อหนูพอดี ดีๆๆ คบหากันไว้น่ะดีแล้วล่ะ”
“ค่ะ~”
“มาแค่นี้?” เป็นเสียงของมาเฟียหนุ่มที่เอ่ยถามบิดาของตัวเองอีกครั้ง ฉุดให้หญิงสาวนั้นต้องมองไปที่เค้าด้วยสายตาที่ดูตกใจกับคำพูดของเค้า
“ป่าว พอดีดี๊อยากมาคุยงานเอง ก็เลยบินมาเลย”
“…”
“มาแค่นี้แหละ ไปล้ะ”
“…”
“สะ..สวัสดีค่ะ” โรมันไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่หญิงสาวนั้นยกมือขึ้นทำความเคารพโรเบิร์ตอีกครั้งก่อนที่เค้านั้นจะเดินออกไป
ทันทีที่รถของโรเบิร์ตขับออกไป หญิงสาวก็เอ่ยถามมาเฟียหนุ่มขึ้นทันที
“หน้าที่ฉันหมดแล้วใช่ไหม?”
“…”
“โรมัน! ได้ยินที่พูดไหมเนี่ย!”
“จะกลับชุดนี้?”
“ก็ใช่หน่ะสิ! นายมีชุดอื่นให้ฉันหรือไง!”
“อืม” มาเฟียหนุ่มตอบออกมาเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินนำหญิงสาวขึ้นมาที่ชั้นบนสุดของบ้านหลังนี้ พร้อมกับเปิดประตูห้องนอนห้องหนึ่งออกมา บ่งบอกได้ว่าในห้องนี้ไม่มีใครอยู่มานานแล้ว
“ห้องใคร?”
“ลิเดียร์”
“ผู้หญิงคนเมื่อคืน? นี่นายจะให้ฉันใส่ชุดเธอหรอ!”
“มีทางเลือกอื่นหรือไง!” มาเฟียหนุ่มพูดพลางเดินเข้ามาที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะประตูออกมา ทำให้เห็นว่ามีเสื้อผ้าแบรนด์เนมมากมายของผู้หญิงแขวนอยู่
“ไม่เอาอะ ฉันไม่อยากใส่ของเธอ”
“ที่ใส่ตอนนี้ก็ใช่” มาเฟียหนุ่มพูดพลางมองมาที่หญิงสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง ทำให้หญิงสาวนั้นต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที เพราะเธอนั้นรู้สึกไม่ชอบที่ลิเดียร์มาพูดจาว่าเธอแบบนั้น
“แฟนเก่านายบอกว่าฉันตั้งใจมาอ่อยนาย”
“…”
“สงสัยจะยังหวงก้างอยู่ เหอะ!”
“สนใจทำไม”
“นายนี่มันไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง!”
“…”
“ฉันไม่ใส่ชุดเธอเด็ดขาด! นายไม่ต้องหยิบออกมา!”
“งั้นก็ถอดออกให้หมด ที่เธอใส่ตอนนี้ด้วย!”
ผลั่ก!
ทันทีที่มาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็หันมาผลักหญิงสาวให้ล้มลงไปนอนบนเตียงทันที
“อื้อ! จะผลักทำไมเนี่ย!”
“ถอดเสื้อผ้าให้เธอ”
“ถะ..ถอดทำไม!”
“ไม่อยากใส่?”
“มะ..ไม่เอา”
ผลึบ!
สิ้นสุดเสียงปฏิเสธของหญิงสาวมาเฟียหนุ่มนั้นก็ขึ้นไปค่อมร่างของเธอทันที ก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างของเธอล็อกไว้เหนือหัว และใช้อีกมือของตัวเองถกเสื้อยืดสีชมพูขึ้น
“อึก..มะ..ไม่ต้องถอด! ชุดนี้ฉันใส่ได้นะ..ระ..โรมัน~”
“ไม่ชอบ ก็ถอด!” ในที่สุดหญิงสาวนั้นถูกถอดเสื้อออก ทำให้ตอนนี้หญิงสาวนั้นเปลือยเปล่าท่อนบน
“เดี๋ยวมีคนมา~ ฉันไม่ได้ปิดประตู!”
“ก็น่าตื่นเต้นดีนะ”
ฟอดดดดดด!
สิ้นสุดเสียงของมาเฟียหนุ่มก็ตามมาด้วยเสียงสูดดม ซึ่งเค้านั้นกำลังใช้สันจมูกโด่งๆของตัวเองไล่สูดดมไปตามหน้าอกของหญิงสาว รวมไปถึงซอกคอขวาๆของเธอด้วย
“อึก~” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่เมื่อเธอนั้นกำลังรู้สึกขนลุกกับการกระทำของคนตรงหน้า
“ไอ้โรมัน!!” ในขณะเดียวกันเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้หญิงสาวนั้นต้องหันไปมองที่ประตูด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนโชว์หน้าอกอวบอึ๋มของตัวเองอยู่
“นะ..นาย!มีคนมา!”
ฟอดดด!
มาเฟียหนุ่มไม่ได้สนใจเสียงรอบข้างเลยสักนิด เค้ายังคงใช้จมูกของตัวเองไล่สูดดมไปที่ช่วงบนของหญิงสาวอยู่
“ไอ้โรมัน!!” เสียงของคนด้านนอกดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันเริ่มชัดมากขึ้น บ่งบอกได้ว่าเค้านั้นกำลังเดินขึ้นมาชั้นบน
“นะ..นาย! ลุกเร็ว!มีคนมา!”
“กลัวทำไม”
“อึก! ไม่กลัว! แต่อาย! ฉันโป๊อยู่นะ!”
“หึ!” มาเฟียหนุ่มยกยิ้มขึ้นอย่างไม่สนใจ และยังคงล็อกแขนของหญิงสาวไว้เช่นเดิม
“ไอ้โรอยู่ไหนว่ะ!”
“ไอ้คริสห้องนั้นประตูเปิดว่ะ สงสัยอยู่ในนั้น”
“เออไปดูกัน” เสียงของคนด้านนอกพูดคุยกันดังขึ้นตลอดทาง จนทำให้ใจของหญิงสาวนั้นเต้นแรงมากขึ้น เพราะกลัวว่าคนที่กำลังจะเดินมานั้นเข้ามาเห็นเธอในสภาพนี้ ..
พี่โร! แกร์ลูกสาวฉัน!
ฝากใจคนละ 1 นะครับ 💖
รีไรท์เมื่อ 16/12/65
- ผู้เขียน
