“ท่านว่าข้าหลอกถามพ่อบ้านหันซู ท่านเองก็กำลังหลอกถามข้าอยู่ อันที่จริง ข้ารอเจรจากับท่านอยู่พอดี แต่ท่านก็ไม่ว่างเอาเสียเลย”
“เจรจากับข้า?”
“ใช่” นางลุกขึ้นแล้วเดินไปด้านหลังออกแรงดันรถเข็นไปด้านหน้า รถเข็นคันนี้เคลื่อนที่ได้ยากเย็นนัก ท่านฉู่คงต้องออกแรงมากกว่าจะหมุนล้อให้เคลื่อนที่ได้ ท่าทางเขาก็บอบบางอยู่แล้ว ยังต้องลำบากเข้าไปอีก
“ข้าเตรียมน้ำชากับของว่างไว้ให้แล้ว ท่านจิบน้ำชาไปแล้วเรามาเจรจาตกลงกันด้วยดีเถอะนะ”
“เจ้าว่ามาเถอะ ข้าคงไม่กระอักเลือดระหว่างฟังเจ้าพูด”
เยว่ซินกลับแหงนหน้าหัวเราะ ไม่คิดว่า ‘บุรุษใบหน้าน้ำแข็ง’ จะรู้จักพูดจาประชนประชันเช่นนี้
“แม่บุญธรรมสอนว่า การเจรจาการค้า ควรให้อีกฝ่ายสบายใจค่อยเสนอเงื่อนไขที่เราต้องการ”
“แล้วถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการล่ะ”
“ค่อยทุบหัวบีบคอหรือหักนิ้วแล้วขู่บังคับให้จำนน” นางยังคงพูดเสียงใสเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ
“เจ้าเป็น
