หย่งฉีอุ้มฝุเหรินของตนพาไปนอนและจุมพิตนางเบาๆ ก่อนจะห่มผ้าและเดินออกมาภายนอกห้อง ก่อนสั่งการสมุนของตนเอง
"ดูแลฝุเหรินให้ดี ข้าจะกลับมาในมิช้านี้ ข้ามีบางสิ่งที่ต้องไปทำในยามนี้ "
ใบหน้าของหย่งฉีเปลี่ยนไป ในมิช้าดวงตานั้นก็มีสีแดงเลือด ร่างหนาหายไปรวดเร็วดั่งสายลมพัด ผู้คนล้วนมองตากัน และเร้นกายไปประจำที่เสมือนดั่งเป็นสำนักร้าง ภายในเงียบสงัดและประตูก็ปิดเงียบลงไป
"สตรีนางนั้นของมารแดงมิถูกน้ำเต้านั้นดูดพลัง มิหนำซ้ำนางยังทนทานต่อวิชามารได้อย่างน่าอัศจรรย์นัก นางเป็นผู้ใดกัน พรรคมารแดงทุกผู้ข้าจดจำพวกมันได้ดี นางมิน่าจะใช่พวกพรรคมารที่ถูกถ่ายทอดวิชามาร"
"พรรคมารแดงมิได้ถ่ายทอดวิชานี้แก่ผู้ใดแล้ว การถ่ายทอดวิชานี้ต้องใช้เวลานานนับปี นางมิใช่ฝ่ายมารนางมาจากที่ใดกัน "
น้ำเต้าน้อยอี้จิ้วของสำนักกระโหลกขาว เอียงคอถามมารกระโหลกขาวและผู้อื่น มารกระโหลกขาวนั้นในคราแรกก็มิสนใจนาง แต่ในคราต่อมา
