"ท่านมันบ้า!!!"
เจี้ยนหวาขยับกายถอยหนีไปจนชิดผนังในรถม้า และทำตัวแบนลีบลงดั่งจะหายลงในเบาะนวม ร่างหนายกยิ้มขึ้นมาภายใต้หน้ากาก ขยับรุกคืบเข้าใกล้นางอย่างคุกคาม เจี้ยนหวามหายใจหอบถี่ และใช้สมองคิดหาวิธีหาหนทางรอดอย่างรีบเร่ง ร่างหนาขยับเข้าใกล้นางและพ่นลมหายใจร้อนๆออกมาในทันที
"ฟู่....!!! "
“!!!!”
ร่างภายใต้อาภรณ์งดงามเป่าลมที่ข้างหูนางเสียงดังฟู่ และยกมือเท้าลงเหนือหัวของนาง ค้ำมือแกร่งเอาไว้ที่ผนังรถม้า เอ่ยเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำขึ้นมา
"ข้าคิดถึงเจ้า ในวังมิมีสตรีใดแปลกประหลาดเช่นนี้เลย"
"ห่ะ...!!!"
“ข้าว่าข้าคิดถึงเจ้า เจ้าประหลาดยิ่งกว่าผู้อื่นแทบทั้งสิ้น ในวังช่างน่าเบื่อยิ่ง ราชกิจก็ซ้ำๆวกวนไปมา สิ่งที่น่าสนใจภายในใจข้าล้วนกลับกลายมาเป็นคิดถึงเจ้า แล้วเจ้าเล่าคิดถึงข้าบ้างหรือไม่ ห่างกันเนิ่นนานเช่นนี้"
"เอ๊ะ!!!! "
เจี้ยนหวาแข็งค้างตะลึงงัน ช่างเป็นสิ่งแปลกประหลาดยิ่ง นางรู้ส
