อ๋องแปดนำร่างของขุนนางเฒ่าควบคุมตัวไปยังวังของตน จับมันทรมานเสียให้ยับเยินแล้วราดด้วยน้ำเกลือ เสียงร้องดังไปทั่ววัง หวางเฟยของท่านอ๋องแปดวิ่งมาหยิบแส้ฟาดลงไปจนเนื้อหนังของมันขาดวิ่น หยิบเหล็กร้อนๆแทงลงในแขนขาของมันจนทะลุพุพองไปทั่ว
"นี่สำหรับบิดาและมารดาข้า นี่สำหรับน้องสาวและสตรีในจวนของข้า อย่าตายเร็วนักนะเจ้าขุนนางชั่ว เจ้าจะต้องถูกม้าแยกร่างในเร็ววันนี้ !!!"
ร่างงามตัวสั่นและน้ำตาไหลนอง โยนเหล็กร้อนลงไปกับพื้น นางเดินไปหาเม่ยเม่ยของนางและกกกอดกันร้องไห้เสียเป็นวัน
"ฉูจู่ร์เอ๋อร์ เจี่ยเจียนึกว่าเจ้าตายไปแล้ว มิรู้ว่าเจ้าตกระกำลำบากใจและกายถึงเพียงนี้ พี่มิควรเชื่อว่าเจ้าตาย พี่ควรค้นหาเจ้าเสียก่อนที่จะร้องไห้ เม่ยเม่ยของเจี่ยเจีย ได้โปรดอย่าคิดสั้นและอย่าจากเจี่ยเจียไปอีกเลยนะ ข้ารักเจ้ามากมายนัก ข้าจะเป็นตัวแทนของบิดามารดา ดูแลคุ้มครองเจ้าสืบไป "
"ท่านพี่ เหตุในครานั้นมีพี่น้องของ
