ตอนที่ 10 ห้ามรู้สึก
2412 คำ
EP10
.
.
.
"อึก...นะ...นายจะทำอะไรฉัน"
"ทำให้เธอหายร่านยังไงล่ะ...เชอรีน"
"อื้อ!!" มือหนาคว้าท้ายทอยเธอเข้ามากดจูบอย่างรุนแรงจนร่างเล็กแทบเซล้ม แทนไทบีบคางมนแน่นส่งผลให้เชอรีนเผลอครางออกมา ได้โอกาสชายหนุ่มก็สอดลิ้นหนาเข้าไปดูดดุ้นความหวานระบายอารมณ์ที่เริ่มหงุดหงิดใส่อุ้งปากเล็ก แค่เพียงเห็นเชอรีนมาคลุกคลีทำงานคลอเคลียกับพวกผู้ชาย ในใจอยากจะจับร่างเธอมาฟาดให้หายโกรธด้วยซํ้าแต่ต้องเก็บอาการนั้นเอาไว้...
"อึก.."
ปึก!! ๆๆๆ กำปั้นเล็กรัวหมัดใส่อกแกร่งแต่กลับโดนมือหนารวบเอาไว้ซะก่อนจนร่างกายมันอ่อนแรงลงกะทันหันจากต่อต้านกลับเป็นอ่อนระทวย อัตราการเต้นของหัวใจผิดปกติ ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาแปลกๆ เธอเผลอจูบตอบกลับด้วยการสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันกันเล่นอย่างลืมตัว ไม่นานหญิงสาวก็เป็นฝ่ายหยุดเนื่องจากอากาศหายใจไม่เพียงพอ
"อึก..." ริมฝีปากบางบวมเป่งขึ้น มือยังคงจับบ่าแกร่งพยุงร่างเอาไว้หอบหายใจเอาลมเข้าปอดเฮือกใหญ่ ต่างกับอีกคนที่ไม่สะทกสะท้านอะไร กลับพอใจที่ทำให้เธอจูบตอบได้ "ปล่อย...ฉันจะไปทำงาน" เธอพยายามบ่ายเบี่ยงความรู้สึกแปลกๆ ตัวเองแล้วเบือนหน้าหลบสายตาคู่นั้น
"งานอย่างอื่นไม่มีทำรึไง ถึงชอบทำงานเปลืองตัวแบบนี้" พอนึกถึงงานที่เชอรีนกำลังจะไปนั่งเอาใจพวกผู้ชายกระเป๋าหนักๆ ในผับ ชายหนุ่มก็ยิ่งออกแรงบีบขยี้คางมนมากกว่าเดิม "ชอบมากหรอ ได้ใกล้ชิดผู้ชาย"
"แล้วนายจะมายุ่งวุ่นวายอะไรนักหนา" คำถามของเชอรีนทำเอาแทนไทขบกรามแน่น ชายหนุ่มอดกลั้นความโมโหไว้ แล้วสะบัดมือออกจากคางมน
"ก็ไม่ได้อยากจะยุ้งหรอก แต่กลัวติดโรคจากผู้หญิงสกปรกแบบเธอ"
"ฉันไม่ได้มีเวลามาทะเลาะเรื่องไร้สาระกับนายขนาดนั้น อยากจะพูดอะไร คิดอะไร ก็เอาที่สบายใจ เชิญ" เชอรีนตัดบทแล้วลงจากอ่างล้างมือเธอเดินไปเปิดประตูห้องนํ้าก็เจอเข้ากับสายตาของผู้หญิงสองสามคนที่ยืนรอเข้า ทวาเธอกลับไปสนใจสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามของผู้หญิงพวกนั้น เท้าเล็กก้าวเดินออกมาพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เธอถอนหายใจหนักๆ แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง VIP ห้องเดิมที่มีการ์ดยืนคุมอยู่.
..
"ขออนุญาตค่ะ" เสียงหวานเอ่ยขออนุญาตผู้ชายสามคนที่นั่งอยู่ข้างใน ทุกสายตาล้วนจับจ้องมาที่เธอ จนคนตัวเล็กเกิดอาการประหม่า ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
"เด็กใหม่หรอว่ะ"
"คงใช่ กูก็ไม่เคยเห็น แต่คงจะเด็ดหน้าดู" เพิร์ธตอบคำถามของทิศเหนือที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ข้างกายกัน คนถัดมาคือดีไวน์เจ้าของใบหน้าไร้อารมณ์ที่นั่งดูดบุหรี่มองมาที่หญิงสาวหมด
"มานั่งก่อนสิ สงสัยคงเริ่มงานไม่เป็น" ชายหนุ่มตบบนตักตัวเองเบาๆ
"ขอบคุณค่ะ" เชอรีนรีบรวบรวมสติแล้วท่องไว้ว่านี้คืองาน เธอต้องทำตามความต้องการลูกค้า ถึงแม้ว่าสามหนุ่มตรงหน้าจะหล่อเหลาเอาการแค่ไหนเธอก็ห้ามหลุดอาการประหม่าออกมาเด็ดขาด
"ชื่ออะไรครับ" ทันทีที่เชอรีนเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเพิร์ธเธอไม่กล้าหย่อนตัวนั่งลงบนตักมือหนาเลยโอบคนตัวเล็กแล้วตวัดขึ้นมาทำเอาเธอตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังยอมยิ้มตอบกลับเจื่อนๆ
"เชอรีนค่ะ"
"มาทำงานกลางคืนแบบนี้ แฟนไม่หวงแย่เลยหรอ ยิ่งสวยๆ แบบนี้เสี่ยงเลยนะ" เพิร์ธเริ่มออกลายหว่านเสน่ห์ใส่คนบนตก จนเชอรีนทำตัวไม่ถูก
"รีนโสดค่ะ พี่เพิร์ธอยากดื่มไหมคะ เดี๋ยวรีนชงให้"
"หื้ม...พี่เลยหรอครับ เรียกแบบนี้ใจสั่นนะเนี้ย"
"ก็รีนหน้าจะเกิดทีหลังพี่"
"พี่ก็ได้ครับ แต่พี่ไม่อยากกินเหล้าพี่อยากกินคนบนตักมากกว่าได้มั้ยครับ" ชายหนุ่มเอ่ยหยอกล้อเธอแล้วยื่นจมูกคมสันไปซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น คืนนี้เขาตั้งเป้าหมายไว้ว่าต้องได้กินเธอ
"เดี๋ยวก่อนสิคะ ก่อนจะกินรีน ต้องดื่มก่อนนะ" เธอเอี้ยวหน้าหลบพร้อมกับฉีกยิ้มไปให้ มือบางเอื้อมไปชงเหล้าใส่แก้วยาวสไตล์งหรูหราแล้วชงให้เข้ากันก่อนจะได้ที่แล้วยื่นมาให้เพิร์ธ
"ป้อนหน่อย"
"มึงไปเปิดห้องคนเดียวเถอะ เขาจ้างมาให้ปรนนิบัติลูกค้ามึงเสือกกักไว้คนเดียว"
"ใครช้าคนนั้นอดสิครับ ของดีๆ แบบนี้นานๆ ทีจะเจอ" เพิร์ธกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเบือนสายตามองใบหน้าจิ้มลิ้มบนตัก แค่คิดตอนที่เธอนอนครางอยู่ใต้ร่างก็เสียวรอแทบไม่ไหว
"ดื่มก่อนสิคะ เดี๋ยวรีนให้กิน" เธอยื่นหน้าไปกระซิบข้างๆ ใบหูชายหนุ่มเบาๆ
"ป้อนหน่อยได้มั้ยครับ" เพิร์ธกระซิบกลับไม่โกง
"ได้สิคะ" เชอรีนจึงยื่นแก้วเครื่องดื่มสีเข้มจรดริมฝีปากหยัก ก่อนที่เหล้ารสชาติขมปร่าจะไหลผ่านลำคอหนาจนหมดแก้ว มือหนาจึงเอื้อมมาจับข้อมือเธอเอาไว้แล้วยกมาสูดดม
"กูมาช้าแค่ไม่กี่นาทีได้เหยื่อเร็วดีนะ" ในขณะเดียวกันเสียงของบุคคลมาใหม่ก็เอ่ยสอดแทรกเข้ามาในห้อง เจ้าของร่างหนาใบหน้าหล่อเหลาที่มาพร้อมกับผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาในห้อง ทำเอาเชอร์รีนจ้องมองผู้หญิงคนนั้นไม่วางตา เธอเหมือนคนในรูปโพลาลอยที่ตกจากกระเป๋าเสื้อของแทนไทแล้วทำไมตอนนี้ถึงมากับผู้ชายอีกคน หรือมันจะเคยเกิดรักสามเส้าขึ้นกันแน่? แต่ที่เธอมั่นใจตอนนี้คือแทนไทยังไม่ลืมผู้หญิงคนนี้ถึงได้พกรูปเขาไว้ในกระเป๋าเสื้อตลอดเวลาขนาดนั้น...
"ยังไม่ชิน? " ดีไวน์ที่นั่งเงียบมานานเลิกคิ้วถาม
"พวกมึงหัดเป็นคนดีเหมือนกูบ้างดิ รักเดียวใจเดียว ผู้หญิงคนอื่นไม่ยุ่งมุ่งรักเมียแค่คนเดียว" ไฟนอลพูดหยอกล้อลูกพีชแล้วโอบเอวขอดหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอีกตัว ส่งผลให้เชอร์รีนกระจ่างขึ้นมาทันใด ว่าผู้หญิงคนนี้คือแฟนเก่าของแทนไท...
"พูดเหมือนมึงไม่เคยเหี้ย" ทิศเหนือพูดขึ้น
"นั้นมันอดีตปัจจุบันสำคัญสุดใช่ไหม?" ไฟนอลหันไปถามลูกพีชที่ไม่กล้าปริปากพูดอะไร
"ก็ต้องปัจจุบันสิคะ สำคัญที่สุด" เธอตอบเอาใจแฟนหนุ่ม
"แล้วมึงคิดยังไงพาเมียมาดูแฟนเก่าขึ้นร้องเพลง"
"ต้องมีอะไรด้วยหรอ ลูกพีชแค่ขอมาคุมกูเลยยอมให้มา"
"กลัวเมียว่างั้น?" ดีไวน์ถาม
"...ไม่" ไฟนอลตอบแล้วหันมามองคนข้างกาย ที่เวลาโกรธแต่ละทีทำเอาชายหนุ่มแทบร้องไห้ "ซะที่ไหน"
"ไอ้คนกาก" ทิศเหนือเอ่ยเย้ยหยัน
"น้องรีน เราไปเปิดห้องอื่นดีกว่าไหมครับ" เพิร์ธไม่สนใจสิ่งรอบกายตอนนี้ สิ่งที่มันน่าสนใจที่สุดคือผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตัก
"ไม่อยากดื่มกับเพื่อนก่อนหรอคะ.."
"ไม่เคยคิดว่าคนคนหนึ่ง ที่เจอกันแบบไม่ได้ตั้งใจ"
"แต่ทำไมเธอกลับทำให้หัวใจปวดร้าวดวงนี้ มีชีวิตชีวาขึ้นมา"
"ทุกครั้งฉันได้แต่ตั้งคำถาม จนวันนี้ได้รู้คำตอบจากความรู้สึกตัวเอง..."
"ว่าเธอคือรัก...ที่ไม่อาจหาจากใครได้อีก"
"ก็ไม่คิดเลยว่า...ผู้หญิงธรรมดาคนนี้ที่ฟ้าส่งมา มันแสนพิเศษ~"
"น้องรีน..."
"...."
"น้องรีนได้ยินพี่รึป้าว?"
"คะ...เอ่อ...ได้ยินค่ะ" เชอรีนที่เคลิบเคลิ้มกับนํ้าเสียงละมุนบนเวทีรีบตั้งสติละสายตาจากชายหนุ่มบนเวทีมาสนใจเพิร์ธแทน เธอส่งยิ้มให้พร้อมกับยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเอง มันเต้นแรงอีกแล้ว ทำไมกันนะ ก็แค่เสียงเพลงมันทำให้เธอใจเต้นได้ขนาดนี้เลยหรอ...
"เราไปแยกห้องอยู่ดีมั้ยพี่อยากอยู่กับรีนสองคน"
"ได้สิคะ" เธอตอบรับแล้วส่งสายตายั่วยวนไปให้ ก่อนจะลุกขึ้นจากตักของเพิร์ธแล้วจูงมือชายหนุ่มลุกขึ้น เรียกความพอใจให้เขาไม่น้อย
"พวกมึง กูไปล่ะ ไว้เจอกัน"
"เบาๆ ละเก็บแรงไว้ใช้พรุ่งนี้ด้วย" เหนือตอบ
"ไม่มีปัญหา" พูดจบมือหนาก็โอบเอวขอดแล้วเดินหายเข้าไปในห้องVIP อีกห้อง เพิร์ธหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาแล้วโอบเชอรีนนั่งลงข้างกาย มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเนียนสายตาสื่อออกมาว่าต้องการเธอ
"เดี๋ยวสิคะ...ใจเย็นๆ เรามีเวลาทั้งคืนนะ" คนตัวเล็กยื้อตัวกลับด้วยท่าทีขวยเขิน ก่อนที่เธอจะเบี่ยงกายลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมไปข้างหลังมือเรียวปิดตาชายหนุ่มเอาไว้แน่นแล้วก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างใบหู "เดี๋ยวรีนจะทำให้คืนนี้มันเป็นคืนที่ตื่นเต้นของเราเอง...แต่พี่เพิร์ธต้องหลับตาก่อนนะ"
"หื้มมม?"
"รีนนับหนึ่งถึงสามลืมตาเลยนะ"
"โอเค.." สิ้นเสียงตอบรับเธอก็หยิบซองยานอนหลับที่เหน็บไว้อยู่เอวออกมาแล้วใช้ปากฉีกเทใส่แก้วก่อนจะยกเหล้าเทผสมลงไป
"1"
"...."
"2"
"...."
"3"
"..."
"ลืมตาได้ค่ะ" สิ้นเสียงหวาน เชอรีนก็ก้มหน้าคลอเคลียกับลำคอใหญ่ปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มพร้อมกับแหวกคอเสื้อลงกว้างกว่าเดิม มือเรียวชูแก้วเหล้าแกว่าไปมา.. "มองมานี้สิคะ" เธอยื่นหน้าอกอวบถูไถกับต้นแขน จนความอยากของชายหนุ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ เพิร์ธคว้าร่างเธอเข้ามาซุกไซร้ด้วยอารมณ์อยาก...
"รีนถอดแล้ว ไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนหน่อยหรอคะ?
"เท่าไหร่"
"พี่ให้มากเท่าไหร่รีนก็จะถอดมากเท่านั้นค่ะ" เธอบอกนํ้าเสียงปนเซ็กซี่ เงินสดปึกหนึ่งจึงถูกยัดใส่มือเรียว
"ถอดดิ"
"ไม่มีปัญหาค่ะ" เธอเก็บเงินมาไว้ข้างหลังแล้วแกล้งทำเครื่องดื่มหกใส่เสื้อจนเพิร์ธเผลอยิ้มออกมาเมื่อเธอแหวกเสื้อที่เปียกชุ่มตามเนื้อตัวลงมาจนเห็นร่องอก "เปื้อนหมดแล้ว เช็ดให้หน่อยได้ไหมคะ.." นํ้าเสียงออดอ้อนพูดออกไป พร้อมกับกวาดแขนโอบลำคอใหญ่ แล้วยื่นหน้าอกเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหล่อเหลา มือหนาจึงเอื้อมหยิบทิชชูมาหวังจะเช็ดให้เธอ
"ไม่เช็ดแบบนี้ค่ะ อยากพี่เพิร์ธเช็ดให้"
"แล้วถ้าพี่เช็ดอย่างอื่นให้ด้วย คงไม่ว่ากันเนาะ" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ สายตาวาบวามหลุบมองขาอ่อนขาวเนียน
"พอดีเลย...ต้องนั้นหนูมันเเฉะหมดแล้ว"
"หื้ม" ชายหนุ่มไม่รอช้าก้มหน้าใช้ปลายลิ้นเลียคราบเครื่องดื่มที่หกตามเนื้อขาวผ่องออกจนเกลี้ยงไม่นานร่างหนาก็เริ่มสะลึมสะลือจนในที่สุดก็หลับคาอกเธอ...
01:00 AM.
"กูพาลูกพีชกลับแล้ว"
"เออ" เหนือตอบ ไฟนอลจึงอุ้มคนตัวเล็กที่ลองดีจนเมาไร้สติออกมาจากห้องแล้วเดินลงมายังโซนด้านล่าง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่แทนไทร้องเพลงจบเปลี่ยนสไตล์เป็นสายฮิบฮอบแทน แล้วทั้งสองก็เดินสวนกันแบบไม่ได้ตั้งใจ..
"พี่ไฟนอลขา...อุ้มหนูหน่อย~"
"พี่ก็อุ้มอยู่นี้ไง อย่าดิ้นเดี๋ยวก็ตกหรอก"
"ทำไมดุหนู...ไม่รักหนูแล้วหรอ"
"รักครับ"
"หนูก็รักพี่นะคะ>"พี่คิดถึงเธอ.."
.
.
.
น้องเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่มั้ย เตรียมซับนํ้าตารอ?
Next...
"จำใส่มองเธอด้วย...ว่าอย่าลํ้าเส้นฉันมากเกินไป"
- ผู้เขียน
