“ริต้าผมพูดตรงๆเลยนะ เรื่องของเรามันถึงทางตันแล้ว” ผมตัดสินใจพูดออกมาตรงๆแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือแรงตบจากฝ่ามือของเธอ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมสมควรโดนแล้ว
เพียะ!!
“เลว!! คุณพูดออกมาได้ยังไง คุณมีคนอื่นใช่ไหมศิลาพูดมาสิ!”
“อืม ผมขอโทษนะ คุณอาผมขอโทษจริงๆครับเรื่องนี้ผมผิดเอง” ผมยกมือไว้คุณพ่อของเธอแล้วเดินออกมาแต่ริต้าดันเดินตามผมมาติดๆเพื่อจะเคลียร์ปัญหากับผม ผมเลยต้องเดินออกมาที่ลานจอดรถเพื่อจะได้คุยกันแค่สองคน
“บอกมาว่าอีนั่นมันเป็นใคร กล้าดียังไงมายุ่งกับคุณ คุณรักริต้าคุณต้องโกรธที่ริต้าไม่มีเวลาให้คุณใช่ไหมศิลา ริต้าขอโทษ”
“ริต้าตอนไปนครนายกเราก็พาน้องเขาไปมาด้วย เราขอโทษจริง ๆ น้องเขามาเติมสิ่งที่ขาดไปจนเรารู้สึกว่าเรารักน้องเขามากเลย ไม่ใช่ว่าริต้าไม่ดีนะแต่เราต่างหากที่ไม่ดีเอง” ผมพยายามพูดให้ริต้าเข้าใจแต่เรื่องแบบนี้มันคงไม่มีใครเข้าใจหรอก ตลอดเวลาที่ผมคบกับริต้าแค่รูปคู่ของผ
