เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ปรานปราลินรีบลุกจากเตียงเพื่อจะอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วไปเรียนเหมือนเช่นทุก ๆ วัน แต่เมื่อเปิดประตูห้องออกไปก็ต้องแปลกใจเพราะเห็นชาวีกำลังเตรียมเอกสารการสอนอยู่ ทั้ง ๆ ที่ในเวลาแบบนี้เขาต้องล่วงหน้าไปถึงมหาวิทยาลัยก่อนเธอแล้ว
“วันนี้คุณวีไม่มีสอนเหรอคะ”
“ไม่มีหรอก แต่ว่าจะเข้าไปเคลียร์งานนิดหน่อยน่ะ” ชายหนุ่มตอบกลับมาในขณะที่สายตายังจับจ้องไปที่เอกสารตรงหน้า เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วจัดใส่ในกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบก่อนจะหันมาที่อีกคน “ไปด้วยกันสิ”
“คะ” ปรานปราลินชะงักกึก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าชวนเธอติดรถไปด้วย
“ก็ทางเดียวกันไปด้วยกัน จะตกใจอะไร”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูไปเองได้ เดี๋ยวคนที่มหาวิทยาลัยเห็นมันจะดูไม่ดี” หญิงสาวอธิบายรีบสะพายกระเป๋าเป้คู่ใจแล้วเดินนำเขาออกไปจากห้องทันที
ชาวีส่ายหน้าเบา ๆ เลื่อนมือออกไปแล้วกระชากกระเป๋าเป้ของปรานปราลินจนผู้เป็นเจ้าของลอยติดมือมาป
