“อย่าค่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น” บาลีบอกพร้อมดันร่างชายหนุ่มออกห่าง เมื่อเขาโอบกอดและหอมแก้ม ขณะที่เธอถูกคนในบ้านบอกให้มาส่งแขกกลับที่พัก
“ได้ๆ ไม่แกล้งแล้ว แต่วันนี้ลีทำท่าน่ารังแกมากนะรู้ตัวไหม” เขาบอกด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“ไม่รู้ค่ะ” เธอตอบแล้วยิ้มเขิน แต่ดวงตาที่สานสบกับเขานั้นฉายชัดว่าอยากโดนรังแกมาก
“วันไหนจะไปหาพี่อีก”
“ช่วงนี้คงยังค่ะ เพราะน้องอิฐก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อยค่ะ ว่าแต่พี่อัทธ์อยากมีบ้านพักตากอากาศแถวนี้จริงเหรอคะ”
“ก่อนมาถ่ายละคร พี่ก็คิดอยากมีบ้านพักตากอากาศที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก พอมาเห็นไร่ และบ้านของลีแล้วอยากมาอยู่แถวนี้นะ”
“อืม ก็มาสิคะ” ใจจริงบาลีอยากบอกว่า ‘ไม่ต้องไปอยู่ที่ไหน แต่มาอยู่ด้วยกันดีกว่า’ แต่มันจะเยอะเกินไป
“ไม่คิดจะชวนพี่อยู่บ้านเดียวกันเหรอ” แล้วถามแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มใส่
“คิดค่ะ” บาลีรีบตอบ เหมือนกลัวเขาจะเปลี่ยนใจ ถ้าเขา
