ความอึดอัดทำให้แม่สาวไม่ประสาเริ่มขยับสะโพกน้อยๆ เพียงเพื่อว่าตัวเองจะได้สบายตัวขึ้น หากแต่อีกฝ่ายกลับมองว่าเธอกำลังเชิญชวนระคนยั่วให้เขาทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหว จากนั้นก็เริ่มโยกคลึงความอลังการปลุกเร้าและปั่นป่วนให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง เสียงครางผะแผ่วเล็ดลอดออกมาจากลำคอระหง ท่าทีแข็งขืนค่อยๆ อ่อนลง ก่อนจะคล้อยตามอย่างหมดรูปในวินาทีที่เขาวาดมือมาขยี้ปุ่มกระสัน
ปรเมศดึงตัวตนอันใหญ่ยิ่งออกมาจนเกือบหมด แล้วค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปใหม่เหมือนเป็นการหยั่งเชิง กัดฟันข่มใจทำอย่างนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเสียงครางหวามไหวเล็ดลอดออกมาจากปากคนตัวเล็ก
“อื้อ…อ๊า”
“ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม”
คุณหมอสาวตอบคำถามด้วยการพยักหน้าน้อยๆ อย่างยอมจำนน สติขาดหายไปอีกครา ธารธาราไม่รับรู้ว่าตัวเองทำตัวง่ายมากแค่ไหน รู้เพียงว่าเธอถูกอีกฝ่ายทรมานจนร้อนรุ่มไปทั้งสรรพางค์กาย และหากไม่ได้รับการปลดปล่อยเธอต้องอกแตกตายแน่ๆ
