“จับเมียหัวดื้อฉีดยา”
คนถูกเรียกว่า ‘เมีย’ อย่างเต็มปากเต็มคำอ้าปากค้าง ใบหน้าที่แดงเพราะพิษไข้อยู่แล้วมาบัดนี้กลับเห่อร้อนเป็นเท่าทวีเพราะนึกกระดากอายสุดฤทธิ์
“มา…ฉีดยาจะได้หายเร็วๆ”
คำว่าฉีดยาที่อีกฝ่ายเอ่ยซ้ำเป็นหนที่สองทำให้คนเป็นไข้หลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะเบิกตาโพลงและตัวสั่นระริกเมื่อเขาทำท่าจะปลดกระดุมกางเกงของเธออีกครา
“ไม่เอา ไม่ฉีด”
หลังจากละล่ำละลักปฏิเสธพัลวัน คนที่เคยแสดงว่าตัวเองเข้มแข็งมาโดยตลอดก็ปล่อยโฮออกมา จนเขานิ่งงันไปชั่วขณะ น้ำตาของแม่สาวทอมทำให้ปรเมศทำอะไรแทบไม่ถูก
บ้าเอ๊ย! เขาไม่เคยปลอบผู้หญิงหน้าไหนด้วยสิ เอาวะ…ปลอบก็ปลอบ
ครั้นคิดได้ดังนั้นเจ้าของร่างสูงสง่าในชุดเสื้อกราวน์สีขาวก็ขยับเข้าไปสวมกอดคนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะกลัวเข็มจับจิตยิ่งกว่าการกินยาเสียอีก
“ชู่ว์…ไม่เอา ไม่ร้อง”
เสียงนุ่มนวลที่กำลังโอ๋อยู่ตรงขมับอิ่มพร้อมมืออบอุ่นที่ลูบ
