ตอนที่5
1448 คำ
ตอนที่ 5
เป็นเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์ที่เดลต้าไม่สามารถติดต่อกวางได้ เขาพยายามติดต่อเธอหลายครั้งแต่หญิงสาวไม่ตอบรับจนตอนนี้เธอบล็อกทุกช่องทางการติดต่อไปแล้วด้วยซ้ำ
เดลต้าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น กวางหายไปโดยไม่บอกกล่าวสักนิด ทั้งที่วันก่อนหน้าที่เธอจะหายไป เขาและเธอยังมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอยู่เลย
“หายไปไหนนะกวาง”
โทรศัพท์หรูถูกโยนทิ้งเมื่อไม่สามารถทำหน้าที่ติดต่อคนที่เขาต้องการได้
เดลต้าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจัดการเอานิโคตินเข้าปอดเพื่อระบายความเครียด
“โห นี่จะเผาห้องรึไงเดลต้า”
ดรีมเมอร์เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของเดลต้าถึงกับสำลักควัน
เดลต้าหันมองน้องชาย ก่อนจะดับบุหรี่แล้วเรียกให้น้องชายมานั่งลงข้างตน “มานั่งนี่ดิ”
“เหอะ เรียกเป็นหมาเลยนะ”
“อย่าลีลา เรื่องที่ให้สืบเป็นไงบ้าง”
“ดรีมเมอร์ซะอย่าง สะกดรอยแค่นี้ สบายมาก”
ก่อนหน้านี้เดลต้าขอให้ดรีมเมอร์ช่วยสะกดรอยตามเบอร์ของกวางว่าเธออยู่ที่ไหน แลกกับการที่เขาอนุญาตให้ดรีมเมอร์ทำงานโปรแกรมเมอร์ที่ตัวเองรักไปด้วยระหว่างเรียน
ซึ่งเดลต้าไม่สนับสนุนให้น้องชายทำเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่เพราะอันตราย แต่ถึงตอนนี้เขารู้แล้วว่าถึงห้ามไป น้องชายคงทำอยู่ดี อีกอย่างเขาอยากให้น้องชายหาพิกัดที่อยู่ของกวางให้ด้วย
“แต่เรื่องที่เราตกลงกันไว้ ห้ามเบี้ยวนะ”
“เออน่า”
“ส่งโลเคชันไปให้ในไลน์ละ ว่าแต่นี่เบอร์ใครเหรอ ชื่อผู้หญิงซะด้วย”
“ไม่ต้องยุ่งน่า” เดลต้าเปิดโลเคชันที่น้องชายส่งมาให้ดูแล้วต้องขมวดคิ้ว
“สนามรถไอ้ไฟอย่างนั้นเหรอ”
“แล้วจะเข้าไปยังไงวะ” เดลต้าพูดกับตัวเอง
ถึงจะเคยเป็นเพื่อนกันแต่สถานะตอนนี้ของเขา และไฟไม่ค่อยดีนัก หากเข้าไปเฉย ๆ คงไม่ได้ เขาต้องหาเรื่องสักอย่างเพื่อเข้าไป
ระหว่างคิดหาวิธีอยู่นั้นเอง สายตาก็เหลือบไปเห็นดรีมเมอร์ที่กำลังเล่นเกมอยู่
“ดรีม มึงบอกว่ามีของจะให้ไอ้ไฟดูใช่มั้ย”
“อืมใช่ หลักฐานใหม่น่ะ ดรีมพึ่งเจอมา”
“เอามานี่ เดี๋ยวกูเอาไปให้ไอ้ไฟเอง”
——————
วันนี้มีงานปาร์ตี้ประจำเดือนที่สนามแข่ง และมีการจัดงานวันเกิดกวางล่วงหน้าด้วย
คนจัดงานจึงเป็นสองพี่น้องที่รักการปาร์ตี้อย่างกาย และกวาง งานวันนี้เลยค่อนข้างมีกิจกรรมเยอะพอสมควรตามแบบที่สองพี่น้องชอบ
ตอนนี้บริเวณลานกว้างจึงถูกจัดเป็นงานปาร์ตี้ขนาดย่อม มีซุ้มอาหาร ซุ้มของเล่น และสระว่ายน้ำชั่วคราวตรงกลาง
ขณะที่กองทัพกำลังคุยกับกวางอยู่นั้น มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มซึ่งมองแล้วรู้สึกเหมือนกวนมากกว่าเป็นมิตร
“มึงมาทำอะไรวะไอ้เดลต้า” กองทัพเดินเข้าไปดักเดลต้าไว้
“มาหาไอ้ไฟ อยู่ปะวะ”
“มันไปรับน้องพัฟพาย กูว่ามึงอย่าหาเรื่องดีกว่าว่ะ กลับไปเถอะ”
“อะไรกัน คนพึ่งมา ไล่กลับซะแล้ว” เดลต้ายังคงสีหน้ากวน ๆ เล็กน้อย
เขาเดินตามกองทัพมานั่งลงบนเก้าอี้พลางถอดสายตาไปยังกวางที่กำลังยืนกำกับการจัดเวทีอยู่
“มึงต้องการอะไรกันแน่ไอ้เดลต้า”
“ไม่เอาน่า วันนี้กูมาดี”
“เหอะ คนอย่างมึงอะนะ มาดี” กองทัพแสยะยิ้มพลางยกแก้วขึ้นดื่ม
อันที่จริง เขา และเดลต้าก็ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน แถมยังรู้จักกันมานานพอสมควรถึงจะไม่เคยสนิทแต่ก็เคยพูดคุยกันอยู่หลายครั้ง
ถ้าไม่ติดว่าเดลต้ามีนิสัยกวนประสาทจนเกินไป คงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
“กวางระวัง!” เดลต้าวิ่งเข้าไปคว้าตัวกวางหลบจากบันไดที่ตกลงมาได้อย่างหวุดหวิด ท่ามกลางความตกใจของผู้คนตรงนั้น
ทุกคนมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยสีหน้าตกใจ ถ้าหากเมื่อครู่ เดลต้าเข้ามาช่วยกวางไว้ไม่ทัน เธอต้องบาดเจ็บหนักแน่
“เป็นอะไรมั้ย” เดลต้าก้มลงถามคนในอ้อมกอด แต่ไม่ทันได้รับคำถาม ตัวเขาก็ถูกผลักอย่างแรง
“เฮ้ย ทำอะไรน้องกูวะ!!?” กายเดินเข้ามาผลักเดลต้าออกจากกวาง น้องสาวของเขา
“พี่กายใจเย็น”
“เย็นอะไรวะ ก็เห็นอยู่ว่ามันกอดแก”
เดลต้าเงยหน้ามองกายด้วยสีหน้ากวน ๆ พร้อมทั้งแค่นหัวเราะออกมา
“หึหึ ทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ”
“ไอ้ห่านี่ เลิกทำหน้าวอนตีนสักที”
“ถ้าหน้ากูมันวอนตีนจริง ตีนมึงก็ต้องอยู่บนหน้ากูแล้วดิ” เดลต้ายกยิ้มมุมปากอย่างท้าทาย
“ไอ้เวรนี่ มึงจมตีนกูแน่!!”
ขณะที่กำลังจะเกิดการปะทะขึ้นระหว่างกาย และเดลต้า ทุกคนเตรียมหลีกทางเพราะรู้กันดีว่า
เวลากายคลั่งนั้นน่ากลัวแค่ไหน แต่แล้วเหตุการณ์ทุกอย่างถูกขัดขึ้นเมื่อไฟเดินเข้ามากลางวง
“แยกย้าย”
กายหันมองเพื่อนด้วยความไม่เข้าใจเมื่อได้ยินไฟพูดแบบนั้นออกมา
“หมายความว่าไงวะไฟ”
“วันนี้จะจัดงานวันเกิดกวางไม่ใช่รึไง อยากให้มันพังเหรอ?”
เหตุผลของไฟทำให้กายอารมณ์เย็นลง กวางเป็นน้องสาวคนเดียวของเขา ซึ่งเขารักและตามใจเธอมาตั้งแต่เด็กแม้ว่าจะไม่ค่อยมีการกระทำหวานๆให้กันก็ตาม
“เหอะ รอดไปนะมึง” กายมองเหยียดเดลต้าก่อนจะเดินออกไป
ส่วนกวาง เธอหันไปยิ้มทักทายพัฟพายแล้วรีบวิ่งตามกายไป กลัวว่าพี่ชายเจ้าอารมณ์ของเธอจะไปทำลายอะไรเข้าอีก
“มึงมาที่นี่ทำไมเดลต้า” เดลต้าหันไปยกยิ้มให้ไฟก่อนจะเดินนำไฟไปที่โต๊ะอีกฝั่งหนึ่ง
พรึบ
ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกวางลงบนโต๊ะ ไฟมองหน้าเดลต้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบมันขึ้นมา
“ดรีมเมอร์ฝากมา”
หลังจากคุยธุระกับไฟ และพัฟพายเสร็จ เดลต้าจึงแยกตัวออกมาเดินตามหาผู้หญิงที่เขาลงทุนตามมาถึงนี่ เดินตามหาอยู่นานก็มาเจอเธอกำลังตักน้ำแข็งอยู่ทางด้านหลังสนามแข่ง
เดลต้าหันมองซ้าย ขวาเมื่อเห็นว่าปลอดคนจึงเดินเข้าไปยืนด้านหลังกวาง แล้วโน้มตัวลงไปช่วยเธอถือถังน้ำแข็ง
“เดี๋ยวฉันช่วย”
“นี่นาย!” กวางหันมองคนด้านหลังด้วยความตกใจ
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อชายหนุ่มแกล้งเบียดชิดบั้นท้ายเธอ
“อย่ามาทะลึ่งแถวนี้”
“ขอโทษ แค่คิดถึง” เดลต้าเลื่อนมือมาจับมือเรียวเอาไว้พร้อมทั้งก้มลงหอมกลุ่มผมนุ่มแผ่วเบา
“เธอหายไปเลย คิดจะทิ้งกันรึไง”
“ปล่อยฉัน”
“ฉันไม่ปล่อย จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันเดลต้า” น้ำเสียงของกวางหนักแน่นจนเสืออย่างเดลต้าหน้าหงอย
เขาโอบกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง ซุกหน้าเข้าหาซอกคอขาว แล้วแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“ใจร้ายกันจัง ฉันคิดถึงเธอจริง ๆ นะ”
“ไม่ต้องมาแสดง ดูออก” กวางสลัดชายหนุ่มออก
เมื่อเป็นอิสระจึงยืดตัว กอดอกมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ความสัมพันธ์ของเรามันก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“….”
“มันเป็นความสัมพันธ์ที่จบตอนไหนก็ได้”
“ทำไมเธอใจร้ายงี้วะกวาง”
“แล้วนายจะเอาอะไร นายเองก็มีผู้หญิงเยอะแยะ แล้วจะมาเอาอะไรจากฉันอีก”
กวางระเบิดอารมณ์ออกมา ดวงตาของเธอเริ่มแดงก่ำแต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด
ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“น้องกวางอยู่นี่เอง พี่กาย เขาหาอยู่นะ”
ลูกน้องของกายตะโกนเรียกกวาง กวางเลยหันไปหยิบถังน้ำแข็งแล้วเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองคนด้านหลังอีก
คล้อยหลังกวาง เดลต้าเลยหันไประบายอารมณ์หงุดหงิดออกมาด้วยการเตะถังน้ำแข็ง และกระถางต้นไม้แถวนั้น
เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ทั้งที่เขามีความสัมพันธ์แบบไม่จริงจังมาโดยตลอดแต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนทุกครั้ง
เขารู้สึกเหมือนความสุขกำลังจะหายไปพร้อมหญิงสาวที่พึ่งเดินออกไปเมื่อครู่
“หรือนี่เรียกว่าความรักวะ”
——————
——————-
- ผู้เขียน
