กันตพลกำลังอยู่ระหว่างทางแต่ห่วงว่าน้องสาวเพื่อนจะรอจึงโทรไปหาก่อน รมิดาเห็นเบอร์ไม่คุ้นโทรมาก็สงสัยจึงลังเลพักหนึ่งก่อนกดรับ
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับน้องหมิง นี่พี่กันนะครับ”
“ค่ะ” รมิดาติดต่อกับแม่ของเขาทางไลน์ตั้งแต่แลกเบอร์กันวันนั้นแต่ไม่เคยติดต่อเขาเลย
“น้องหมิงเลิกเรียนหรือยังครับ” กันตพลถามเพราะตอนที่เธอโทรหาวินธนัยตอนนั้นเธอยังไม่เลิกเรียนแต่แจ้งไว้ก่อนเพื่อพี่ชายจะได้กะเวลาถูก
“เพิ่งจะเลิกค่ะ”
“อย่างนั้นน้องหมิงรอพี่เดี๋ยวนะครับพี่ใกล้จะถึงแล้ว”
“ค่ะ พี่กันให้หมิงไปรอตรงป้ายรถเมล์ดีไหมคะ จะได้ไม่ต้องวนรถเข้ามา” รมิดาถามเพราะรู้ดีว่ารถมันติดแค่ไหนแถมยังไม่มีที่จอดด้วย
“ก็ดีครับ พี่ขับรถ... สีบรอนซ์เลขทะเบียน... นะครับ” กันตพลเห็นด้วยจึงบอกรถและเลขทะเบียนไปเพื่อที่ว่าตอนเขาขับมาถึงเธอจะได้เตรียมตัวขึ้นรถได้เลย
รอเพียงไม่นานรมิดาก็สังเกตเห็นรถคันดังกล่าวขับเข้ามาเธอจึงเตรียม
