10

1481 คำ

“พระเจ้า...แน่นอะไรอย่างนี้” เป็นวาจาที่ก้องในใจ ปลายนิ้วของเขาถูกห่อรัดด้วยกล้ามเนื้อสาว อัครารับรู้ถึงความคับแน่นตั้งแต่วินาทีแรกที่นำนิ้วเข้าสู่ภายในร่างสาว ยิ่งดันนิ้วลึกเข้าไปมากเท่าไหร่ ยิ่งรับรู้ถึงความคับแคบได้มากขึ้นเท่านั้น เขาอดที่จะเปรียบเทียบไม่ได้ว่า หากนำความเป็นบุรุษเพศที่โตเต็มวัยเตรียมสู้ศึกเต็มที่เข้าไปในช่องทางลี้ลับนี้ ตนเองจะรู้สึกเช่นไร จะอึดอัดและทานทนกับการโอบรัดนี้ได้มากน้อยแค่ไหน ความรู้สึกคงจะมากมายกว่าตอนนี้มากนัก “อา...อืม...คุณโอม” รวิษาเกิดความเจ็บเล็กน้อยยามที่นิ้วหนาแทรกเข้าไปในร่างกาย กระเถิบตัวหนีแต่ก็ไม่ได้ดังใจ ได้แต่นอนบิดการร้องครวญครางยามที่เขาขยับมือเข้าออก จังหวะที่เขาดึงปลายนิ้วออกนั้นช้าทว่ายามที่ดันนิ้วกลับเข้าไปใหม่นั้นเร็ว ก่อนจะค่อยๆ ปรับการเร่งจังหวะเป็นเร็วรี่ ปากและลิ้นของเขาไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวแต่อย่างใด ยังคงปาดชิมยอดบัวงามตลอดเวลา ไม่แปลกอะไรที่เธอจะดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างหนา “คุณโอม...อา...อา คุณโอม” วินาทีนี้รวิษาทิ้งความขัดขืน ทิ้งวาจาห้ามปรามจนสิ้น สิ่งที่เธอรับรู้ขณะนี้คือ เพลิงพิศวาสที่ไหลอาบกาย รวิษารู้สึกเพลินไปกับสัมผัสที่ตนไม่รู้จักและยากจะต่อต้าน อีกทั้งยังถูกดึงความร้อนทั่วร่างค่อยๆ ไหลบ่ามารวมกันในช่องท้อง ความปรารถนาโหมมากขึ้นอย่างไร้การควบคุม อัคราขยับนิ้วเข้าออกประสานงานกับปากที่ยังคงสลับผลัดเปลี่ยนไปมาดูดกลืนยอดถันทั้งซ้ายและขวา เร่งเร้าอารมณ์สาวเต็มที่ แล้วมีหรือที่เธอจะชนะชายมากประสบการณ์คนนี้ได้ เธอรู้สึกคล้ายกับมีลูกไฟหลายร้อยลูกแออัดอยู่ตรงปลายเท้า เขาเร่งนิ้วครั้งใดลูกไฟเหล่านั้นจะวิ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ จนถึงรังสวาทอาบน้ำหวาน รวิษารู้สึกเหมือนกับว่าร่างของตนกำลังลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า มองเห็นประตูสวรรค์อยู่ห่างรำไร ร่างสาวแล่นฉิ่วไปยังประตูบานนั้นที่บัดนี้เปิดแย้มออกทีละนิด “อา...คุณโอม คุณโอม” มันเป็นความรู้สึกที่รวิษาไม่อาจจะบรรยายได้ ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพรรณนาที่ตรงไหน ร่างกายรู้สึกเบา ท้องน้อยตีมวน ภายในกลีบดอกไม้สาวเต้นตุบๆ และเพิ่มความถี่แรงทุกขณะ ความเสียวสะท้านวิ่งพล่านในร่างจนกายสาวเต้นระริก อัคราเหมือนจะรู้ว่าห้วงเวลาสำคัญกำลังย่างกรายมาหาไก่วัดแสนสวย แทนที่เขาจะเร่งรีบให้เธอได้สุขสม การณ์กลับเป็นว่า อัคราหยุดการกระทำทุกสิ่งอย่าง หยุดขยับนิ้ว ถอยห่างริมฝีปากจากปทุมถันเปียกชื้น “เป็นไงมิ้น เธอรู้สึกยังไง?” เขาถามเสียงพร่า มองดวงหน้าสวยตาเป็นมัน “คุณโอม...มิ้นมิ้น” รวิษาอยากจะตอบเขาเหลือเกินว่า เวลานี้ใจเธอจะขาดเสียให้ได้ ร่างกายมันเหมือนกำลังจะระเบิดแต่กลับถูกเขาดับชนวนเอาดื้อๆ อารมณ์สาวจึงค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น “ว่าไงมิ้น รู้สึกยังไง จะถึงแล้วไม่ใช่เหรอ ไปให้ถึงสิไปให้ถึง” เขาถามเสียงพร่า ใช้ปลายนิ้วมือเร่งเร้าตรงจุดอ่อนไหวของสตรี เธอส่ายตัวไปมา ร้องครางเสียงสั่น “คุณโอม อย่าคะ...อย่า...มิ้น” เขายิ้มอย่างผู้กำชัยเมื่อเห็นอาการของเธอ “มิ้นทำไม บอกฉันสิว่า มิ้นทำไม?” ยามที่พูดนิ้วมือไม่ละห่างจากเม็ดทับทิม สะกิดรัวสลับกับบี้บด รวิษาสูดปากสูดคอร้องครวญปริ่มขาดใจ “มิ้น...มิ้นไม่...ไม่ไหวแล้ว คุณโอมได้โปรด” ในที่สุดรวิษาก็พ่ายแพ้ เธอไม่สามารถต้านทานพายุปรารถนาจากน้ำมือของเขาได้ “เธอต้องการฉันหรือเปล่ามิ้น ต้องการฉันมั้ย?” ปากหนาถาม นิ้วมือใหญ่เปลี่ยนจากสะกิดอัญมณีเม็ดเล็กเป็นลูบหนักๆ เธอพยายามควบคุมตัวเอง พยายามต่อต้าน พยายามปัดเพลิงเสน่หาให้พ้นกาย แต่ไม่เลย...รวิษาทำไม่ได้ “มิ้น...ต้องการ มิ้นต้องการคุณโอม” น้ำเสียงละอายเอ่ยตอบ เขากระตุกยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันก็ต้องการเธอเหมือนกันสาวน้อย” อัคราขยับตัวลงมายืนริมเตียง ก่อนจะรีบเร่งถอดเสื้อผ้าของตนเองออกอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่อึดใจสรีระอันแสนสมบูรณ์ กำยำสมชายชาตรีก็ปรากฏต่อสายตาของรวิษา ดวงตาที่เต็มไปด้วยไอพิศวาสมองร่างของชายที่ตนแอบรักด้วยความตื่นเต้น ไล่สายตาตั้งแต่แผงออกกว้างเปลือยเปล่า ต่ำลงไปยังหน้าท้องแข็งแกร่งเป็นลอนนูน ก่อนจะลากสายตาต่ำลงไปอีก แล้วพอมองเห็นเรือนกายใหญ่ที่ผงาดอวดศักดา ดวงตาสาวเบิกกว้าง ความตื่นตกใจ ความตระหนกเกิดขึ้นกับรวิษาทันที “มะ...ไม่” ร่างสาวกระเถิบตัวหนีอย่างหวาดกลัว อวัยวะที่เธอเห็นช่างใหญ่โตกว่านิ้วของเขามากนัก เธอกลัว...กลัวกับบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น “ไม่ทันแล้วมิ้น เธอเปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว” เขาจับข้อเท้าเล็กทั้งซ้ายขวาเอาไว้แน่น ลากร่างนางเปลือยที่กำลังจะพลิกตัวหนีให้มาอยู่ริมเตียง จับแยกขาสาวให้ออกกว้างแล้วออกแรงดันให้หัวเข่าของเธอให้อยู่ในลักษณะงอพับแทรกร่างกายเข้าไปอยู่ระหว่างร่างสาว เตรียมตัวกระชับพื้นที่ไก่วัดแสนสวย... “เรากำลังจะเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วนะมิ้น” เขาเอ่ยบอกสาวที่ตกอยู่ในอาการหวาดกลัว ในขณะที่กายแกร่งกำลังเดินทางเข้าสู่กลีบดอกไม้สาวแรกแย้ม ลมหายใจของรวิษาสะดุด หอบหายใจแรงหลับตาแน่นเมื่อส่วนปลายของกายแกร่งจดจ่ออยู่ตรงปากถ้ำ เขาพยายามฝ่าความคับแน่นที่มีอยู่อย่างมากมายเข้าไปด้านใน ทว่าไม่ง่ายดังใจคิด เข้าไปไม่เท่าไหร่ อัครารู้สึกราวกับว่าหายใจไม่ออก ช่องทางรักของเธอช่างคับแน่นเหลือเกิน “เจ็บ...คุณโอม มิ้นเจ็บ ฮือ” เธอร้องไห้ออกมาในที่สุด เป็นเพราะไม่อาจทนรับความเจ็บปวดที่ตนเองได้รับขณะนี้ได้ ขาทั้งสองข้างของเธอสั่นไปหมด หน้าท้องเกร็งแข็ง มือทั้งสองข้างจับลำแขนใหญ่เอาไว้แน่น ใบหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวดอย่างสุดแสน “พระเจ้า...แน่นชะมัด” ชายมากรักถึงกับคำรามเสียงสั่น เขารู้ดีว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่อง เพราะตลอดระยะเวลาที่อยู่ร่วมบ้านเดียวกัน รวิษาไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ไม่เคยมีคนรัก ไม่เคยไปค้างอ้างแรมที่ไหน ฉะนั้นเธอยังใหม่สดมากๆ ในเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่ว่าอัคราไม่เคยหลับนอนกับผู้หญิงสาวพรหมจรรย์ เขามีประสบการณ์มาแล้วหลายครั้งหลายหน แต่เชื่อหรือไม่ว่า ไม่มีสาวบริสุทธิ์คนไหนทำให้ความต้องการของเขาระเบิดเสียตอนนี้ได้เท่ากับรวิษาเลยสักคน “เจ็บ...ฮือ เจ็บคุณโอม” รวิษาร้องครวญเจ็บไม่หยุด มือที่จับแขนล่ำไว้แน่น เปลี่ยนมาผลักไสร่างหนาให้ออกห่าง “ใจเย็นมิ้น ใจเย็น อย่าดิ้นไม่งั้นเธอจะเจ็บมากกว่านี้” เขาโน้มตัวลงมาเอ่ยบอกรวิษาชิดเรียวปาก มอบจูบหวานๆ เบี่ยงเบนความเจ็บปวดที่เธอได้รับ ระหว่างที่เขาจุมพิตรวิษาอยู่นั้น เอวใหญ่ค่อยๆ ดันกายใหญ่เข้าสู่โพรงสวาทไปด้วยทีละนิดๆ จนกระทั่งเขาสามารถนำพาตัวตนเข้าไปเกือบครึ่ง “โอ้...พระเจ้า” เขาจำต้องถอนจุมพิตอ่อนหวานนั้น เพื่อระบายความรู้สึกของตัวเอง “คุณโอม...ฮือ...มิ้นเจ็บ” เธอร้องบอกทั้งน้ำตา “ทนอีกนิด อีกนิดเดียวเดี๋ยวมันจะไม่เจ็บแล้ว” เขาก้มลงจูบปากสาวสั่นระริกทันทีที่พูดจบ ตัดสินใจดันร่างกายส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุดลำตัว “กรี๊ดดดดดดดดดดดด” รวิษากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากที่เขาทะยานตัวตนอย่างแรงจนร่างทั้งสองร่างประสานเป็นหนึ่ง “พระเจ้า...สุดยอด” หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มันเบิกบาน รู้สึกอิ่มใจที่ได้พร่าพรหมจารีของรวิษา “ฮือ...ฮือ” เธอร้องไห้ไม่หยุดเพราะความเจ็บยังไม่หายไปจากความรู้สึก อีกทั้งยังมีความเสียใจที่เขากระทำย่ำยีเธออย่างไม่เห็นคุณค่า “เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว เชื่อฉัน เชื่อใจฉัน” น้ำเสียงของเขาแลดูอ่อนโยน นิ้วมือใหญ่เกลี่ยน้ำตาสาวที่รินไหลทิ้ง ใช้ริมฝีปากของตนซับน้ำใสๆ ที่คลอดวงตาสาวเบาๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more