“โอ๊ย!!...” ชายหนุ่มผละจากร่างบางก่อนจะแผดสียงร้องดังลั่นห้องทำงาน มือทั้งสองข้างกุมที่ใจกลางร่างกาย ใบหน้าแสดงความเจ็บปวดเขียวคล้ำเพราะความจุก รวิษาอาศัยจังหวะที่เขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับเรียวปากนุ่มของเธอ ยกเข่าขึ้นสูงกระแทกไปที่ความเป็นชายชาตรีเต็มแรงหวังจะเอาตัวรอด อักทั้งเพื่อห้ามตัวเองที่กำลังหลงเตลิดไปไกลกับสัมผัสของเขา
ได้ผล...อ้อมกอดของเขาคลายออก เธอจึงรีบวิ่งไปยังประตูห้องทำงาน ไม่รู้มีอะไรดลใจให้เธอหันกลับมามองอัคราอีกครั้ง และเท้าที่กำลังก้าวเดินออกจากห้องก็ชะงักลง เมื่อสายตาหวานมองเห็นร่างของชายหนุ่มลงไปนอนบนพื้นพรมนิ่งไม่ไหวติง โดยมือทั้งสองข้างยังคงกุมอยู่ที่ใจกลางร่างกายแน่น รวิษาเกิดความลังเล เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอเห็นเป็นเรื่องจริงหรือว่าเป็นแผนของอัครา ในใจโต้แย้งกันอย่างหนัก หากแต่ความรักยังคงอัดแน่นและมั่นคงในจิตใจของรวิษา ทำให้เท้าเล็กเดินเข้ามาใกล้ร่างของอัคราที่
