เจ้าเอื้อวิ่งสับตีนแตกหนีจากเงื้อมมือคุณหลวง มาเจอคุณหญิงปิ่น
“กระไรกันลูก วิ่งหนีกระไรมา!” คุณหญิงถามด้วยความตกใจ
“ค คุณแม่คะขา เจ้าคุณพ่อจักตีลูกขอรับ” เจ้าเอื้อบอกพลางหอบ รีบมองไปมาหาพ่อก้อนทองให้ช่วย
ก็เมื่อครู่ จู่ๆ หลวงศรีบานนึกกระไรขึ้นมาได้ก็ไม่ทราบ จึงเรียกเจ้าเอื้อไปสอบความตามลำพังในห้อง
แลได้ถามด้วยเสียงอันดังว่า ‘มึงเป็นผู้ใดกัน!!’
เจ้าเอื้อตกอกตกใจ แต่ดีที่มีไหวพริบไม่ยอมรับผิดโดยง่าย คุณหลวงไม่เชื่อคำ หยิบไม้หวายได้ง้างมือจักเฆี่ยนตี
แต่ไม่ได้กินไอ้เอื้อดอก ความไวมันอยู่ในความทรงจำวิญญาณ ถึงร่างนี้จะอ่อนแอไปบ้าง หากก็ยังพอพาตัวเองหนีออกมาได้
“มึงหยุดประเดี๋ยวนี้หนา!!” คุณหลวงศรีบานเดินอาดๆ ตามมา ชี้ปลายไม้หวายมาที่เจ้าเอื้อหน้าตาดุดัน คุณหญิงปิ่นแทบไม่เชื่อที่เห็น
“คุณพี่ผีเข้าหรืออย่างไรมาตีลูก” ผู้เป็นแม่กอดปกป้องไม่ยอมให้ผัวได้ตี
พวกบ่าวก็ตื่นตกใจไม่แพ้กัน เพราะไม
