“เป็นเจ้าหนูจำไมตั้งแต่เมื่อไหร่กันไอ้บ่าว ถามอยู่ได้ น่ารำคาญ” ‘หน็อย...ไอ้เสือชีกอ’ ยายซ้อนฮึ่มๆ ลูกชายในใจ
“ก็ผมเป็นห่วงน้อง”
“ตอแหล หนูสร้อยไปพักเดี๋ยวนี้ อย่าดื้อกับแม่”
อย่าดื้อ ของยายซ้อนหมายถึงเสือ แกจ้องหน้าลูกชายที่ตักมะพร้าวกินตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วคันมือ อยากฟาดให้สักที
“โอ๊ย! แม่ตีผมทำไมครับ”
“อยากตีก็ตี มีอะไรมั้ย” ยายซ้อนยักไหล่เบะปากใส่ลูกชาย
“แม่ลำเอียง แม่เปลี่ยนไป แม่ไม่รักผมแล้ว”
“ใช่ พูดอีกก็ถูกอีก”
เสือวางช้อน “แม่ ผมไม่ผิดสักนิดเลยนะครับ แม่ทบทวนตั้งแต่ต้นที่เราเคยคุยกันดูสิ แม่นั่นแหละเอาแต่ใจตัวเอง อยากให้ได้ดังใจก็เลยมาบังคับผม”
“ไอ้บ่าว มึงเถียงแม่อยู่นะ”
“ไม่ได้เถียงครับ ผมอธิบาย ผมมีสิทธิ์แก้ต่างให้ตัวเองไม่ใช่หรือครับ แม่งอดแงดใส่ผมเพราะผมไม่ตามใจแม่”
“ไอ้บ่าว!”
สร้อยรีบลุกขึ้นไม่อยู่ฟังว่าตอนจบจะเป็นยังไง ใครแพ้ใครชนะ หญิงสาวเดินลงไปข้างล่างแล้วหา
