ตอนที่ 3 ตกลงปลงใจง่ายๆ เพื่อชีวิตที่มั่นคง (ต่อ)
1108 คำ
“ลูกของน้องสาวค่ะ”
นางกาบรู้ว่างามตาท้องไม่มีพ่อก็หาทางออกที่จะไม่ให้ทุกคนรู้ โดยส่งสร้อยและงามตาไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดในวันที่นายมั่งเดินทางไปดูสวนต่างอำเภอ เมื่อสามีกลับมาถึงบ้านนางกาบก็บอกว่าสร้อยท้อง
ไม่มีพ่อ จึงต้องส่งไปอยู่ที่อื่นสักระยะโดยให้งามตาไปอยู่เป็นเพื่อนเพราะอับอายคนในหมู่บ้าน นายมั่งผู้ไม่เคยสนใจลูกที่เกิดจากเมียคนแรกก็ปล่อยให้นางกาบจัดการเหมือนกับทุกเรื่องที่เคยผ่านมา
สร้อยและงามตาไปอยู่ที่อื่นเป็นเวลาหนึ่งปี จากนั้นก็กลับมาอยู่บ้านพร้อมกับทารกน้อยซึ่งนางกาบปล่อยข่าวว่าเป็นลูกของสร้อย ซึ่งชาวบ้านรู้ตั้งแต่วันแรกที่สองสาวหายตัวไปแล้วว่าสร้อยท้องไม่มีพ่อเพราะฝีปากของนางกาบที่ปล่อยข่าวไปทั่ว ไม่ว่านั่งตรงไหนหล่อนจะนินทาลูกเลี้ยงให้เพื่อนบ้านฟัง แต่มีบางคนที่ไม่เชื่อและคลางแคลงใจ เพราะสร้อยเป็นเด็กสาวที่เรียบร้อย ไม่เคยเล่นหูเล่นตากับผู้ชาย และไม่เคยได้ออกไปไหน เพราะต้องอยู่บ้านรับใช้แม่เลี้ยงกับน้องสาวเหมือนสาวใช้ ขณะที่งามตาออกเที่ยวกลางคืนและไปกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า
อีกาบมันคงคิดว่าพวกกูกินหญ้าไม่ได้กินข้าว ใครคนหนึ่งพูดกับยายซ้อนตอนไปช่วยงานวัด ซึ่งแกก็ฟังผ่านๆ เพราะมีหลายเรื่องให้ฟังจนจำไม่หวาดไม่ไหว ยายซ้อนบอกว่าไปวัดมันสนุกตรงนี้แหละ ได้ฟังเรื่องของชาวบ้าน และเรื่องนางกาบแม่เลี้ยงใจร้ายมักจะเป็นเรื่องที่เอามาคุยกันบ่อยยามที่เข้าสังคมในหมู่บ้าน ส่วนนายมั่งก็มีฉายาว่าไอ้งั่งที่ใครต่อใครเรียกขานไม่เว้นแม้แต่ยายซ้อน
“แล้วน้องก็ยอมอีสองแม่ลูกนั่น” เสือหายใจฟืดฟาดด้วยความโมโห แทบจะแล่นไปบีบคอสองแม่ลูกเพราะโกรธแทนหญิงสาว
“ไม่ยอมแล้วให้ทำยังไงคะ สร้อยไม่มีทางไป” แค่รับใช้สองแม่ลูกเธอทนได้และทำได้ทุกอย่าง ถือว่าทำงานแลกข้าวแลกน้ำ
“กลัวหรือไง ถ้าต้องไปตายเอาดาบหน้า”
“บอกแล้วไงคะ ว่าเคยหนีออกจากบ้านแต่หนีไม่พ้น สร้อยถึงได้ขออยู่ที่นี่ไม่กลับไปที่นั่นอีก เรื่องงานหนักสร้อยทนไหวแต่เรื่องผู้ชายสร้อยไม่ชอบ และกลัวจะพลาดเข้าสักวัน”
“พวกนั้นระยำจริง” แผงอกกว้างกระเพื่อมไหว เสือกำหมัดแน่นดวงตาลุกโชนด้วยความโกรธ เขามีอาการราวกับไม่เคยรู้มาก่อนว่าหญิงสาวโดนแม่เลี้ยงและน้องสาวรังแกอย่างไรบ้าง ทั้งที่วันแรกที่มาถึงที่นี่สร้อยก็บอกเหตุผลไปแล้วว่าเพราะเหตุใดจึงหนีออกจากบ้าน
“สร้อยมั่นใจว่าที่นี่เป็นที่ที่ปลอดภัย คนของน้ากาบจะทำอะไรสร้อยไม่ได้”
“น้องคิดถูกแล้ว พี่เสือนี่แหละที่จะปกป้องน้องเอง ใครแหยมเข้ามามันได้ตายคาอุ้งตีนเสือแน่” เสือตบหน้าอกตัวเองเสียงดัง สีหน้าเอาจริง มั่นอกมั่นใจว่าจะคุ้มครองผู้หญิงของเขาให้ปลอดภัยได้ ใช่แล้ว...สร้อยเป็นผู้หญิงของเขา
“ขอบคุณคุณเสือมากค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้สำนึกในบุญคุณ
คนที่มีบุญคุณต่อเธอมากที่สุดคือเสือ เขาช่วยเธอให้รอดพ้นจากการโดนข่มขืนและพากลับมาที่นี่ ทำให้เธอได้รู้จักกับยายซ้อน และเขาก็รับปากจะปกป้องเธอให้ปลอดภัยจากแม่เลี้ยงอีก ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเธอจึงเชื่อฟังทุกอย่าง แม้จะชีกอหน้าหม้อแต่เขาเป็นคนดีมีน้ำใจและพูดจริงทำจริง โผงผาง ตรงไปตรงมา
เสือจับมือเล็กที่ประนมไหว้เขาโดยมีโต๊ะคั่นกลาง
“ไปนอนกันเถอะ”
สร้อยก้มหน้าแก้มแดงซ่าน “ค่ะ”
เช้าวันรุ่งขึ้น ยายซ้อนตบเข่าฉาดหัวเราะจนน้ำหมากกระเด็น
“ป๊าด! อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ น้ำหน้าอย่างไอ้เสือหรือจะทำได้”
สร้อยยิ้มแหย ยายขำอะไร ทำไมหัวเราะจนน้ำหมากกระจาย
“จริงค่ะยาย พี่เสือไม่ได้ทำอะไรสร้อย แค่นอนจับมือกันเท่านั้น”
“ตายโหง หรือว่าไอ้บ่าวตีหม้อถี่จนนกเขามันตายไปแล้ววะ”
สร้อยส่ายหน้าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาแค่หอมแก้มจับมือและกอดเธอนอนหลับไปด้วยกัน ตื่นนอนมาก็จูบกันนิดหน่อยพอวาบหวามและเมื่อร้อนจนทนไม่ไหวเขาก็หยุดและพูดอ้อนเสียงหวานว่า
‘เรียกพี่ได้ไหม’
เธอพยักหน้าและตกลงเรียกเขาว่าพี่โดยไม่อิดออดเล่นตัว
“ไม่ได้การแล้ว” ยายซ้อนเช็ดน้ำหมากและลุกขึ้นอย่างกระฉับ
กระเฉงเดินไปที่หัวบันไดบ้าน
“ไอ้โต้ง เรียกนายมึงให้ขึ้นมาข้างบนหน่อย”
“นายไม่อยู่ครับยาย”
“ไปไหนวะ”
“ไปตีหม้อครับ”
“ไปตีหม้อพ่อง!” ยายซ้อนทำหน้ากระเหี้ยนกระหือรืออยากตีหัวลูกชายให้แบะ วันๆ เอาแต่ตีหม้อ ที่บ้านก็มีหม้อแต่เสือกไม่ตี ไม่ได้ดั่งใจเอาเสียเลย
“หนูสร้อย”
“ขา” สร้อยเงยหน้าจากใบตองที่กำลังเช็ดเตรียมทำแป้งข้าวหมากเพื่อจะนำไปช่วยงานทอดกฐินที่วัดในวันมะรืนนี้
“หนูยังไม่อ่อยพี่เสือหรอกหรือลูก”
สร้อยก้มหน้าแก้มแดง มีนิดหน่อยแต่ใครจะกล้าบอกความจริง
“เอ๊า! ยังไม่อ่อยหรือลูก ทำไมล่ะ”
“ไม่อ่อยไม่ได้หรือคะ” สร้อยตีหน้าซื่อถาม จะทำลูกเป็นหน้าที่เขา ส่วนเธอก็มีหน้าที่ให้ความร่วมมือ
ยายซ้อนทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่ได้ดั่งใจ
“ก็ถ้าหากว่าลูกชายแม่มันซื่อบื้อ หนูสร้อยก็ต้องอ่อย”
“พี่เสือฉลาดค่ะยาย”
ยายซ้อนถอนหายใจ ไอ้บ่าวมันไปตีหม้อมาคงจะอิ่มสิท่าจึงไม่สนใจของดีที่บ้าน
“หนูสร้อยต้องอ่อยให้เสือมันหิว”
“เขาอิ่มแล้วนี่คะ”
“โอ๊ย!” ส่งเสียงร้องราวกับโดนผึ้งต่อย
“อิ่มแล้วก็กินได้อีก เสือตัวนี้มันตะกละ” ยายซ้อนส่งค้อนปะหลับปะเหลือกให้ว่าที่ลูกสะใภ้ สร้อยก็เอาแต่ยิ้มแหย
“ดึงมารยาหญิงออกมาใช้หน่อยสิลูก ไม่ให้เสือมันออกป่าล่าเหยื่อ”
- ผู้เขียน
