บทที่ 7 แฟนเก่า = แฟนน้อง
1060 คำ
บทที่ 7 แฟนเก่า = แฟนน้อง
เป็นอะไรที่ชุลหกมาก กระทันหันไปหมด นอนก็ไม่ได้นอนเพราะมัวแต่หาชุดแต่งงาน ป้าแคทก็ติดต่อทางญาติเพื่อให้มางาน และฉัน ป้าแคท คม ลุงธนา ก็มาอยู่ที่โรงแรมหรูแล้ว ส่วนคะน้าไม่ยอมมาบอกไม่อยากหยุดเรียน และแคลก็ยังติดต่อไม่ได้
อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าก็จะได้ฤกษ์งามยามดีแล้ว เพื่อนเจ้าสาวก็หาใครไม่ได้เพราะไม่มีใครว่างเพื่อนๆของฉัน คุณน้านาจึงหาคนอื่นมาแทนให้ ถือว่าเต็มที่สุดๆแล้ว เพราะเวลากระชั้นชิดเกินไป
13 : 00 น.
ผ่านงานพิธีเช้ามาได้ก็โล่งอกมาก มันก็มีเข้าพิธีหมั้น สวมแหวน รับพรจากพ่อแม่ และพระ แล้วต่อด้วยรดน้ำสังข์ก็จบ แขกที่มาเยอะน่าจะมาจากฝ่ายชาย คืองานใหญ่มากก อาหารหรูหราสุดๆ งานก็จัดได้สวยงาม แต่....เจ้าบ่าวหน้าตาเย็นชาสุดๆ แทบจะไม่ยิ้มเลย ส่วนฉันก็ต้องยิ้ม ยิ้มเข้าไว้
พอมาช่วงบ่าย สบายหน่อย แขกเริ่มน้อย เพราะส่วนใหญ่มาเช้าหมด และ...และแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็มา นั่นก็คือ...พี่ดานุ มาพร้อมกับแคลและคะน้า
“ สวัสดีค่ะ พี่คะนิ้ง พี่เขยไปไหนเหรอคะ ” เป็นแคลที่พูดขึ้น พร้อมมองซ้ายทีขวาที
จะบอกไปว่าไง ได้ตัวใกล้ชิดกันแค่ตอนเข้าพิธีเอง หลังจากนั้นเขาก็แยกไปทางของเขา ซึ่งวันนี้เขามีพี่เลี้ยงคอยยืนข้างๆคอยเอาของให้ หาน้ำให้กินแล้ว คนที่เป็นภรรยาหมาดๆอย่างฉันเลยไม่สำคัญ ขนาดหน้าฉันเขายังไม่อยากจะมองเลย
เขาได้รับสิทธิพิเศษเยอะ แขกไปใครมาก็ไม่ค่อยติเตียนเขาหรอก เพราะเขาขาพิการ ถึงจะไม่มารับแขกก็ไม่เป็นไร ให้เป็นหน้าที่เจ้าสาวคนเดียวก็ย่อมได้
“ ทำไมเพิ่งมากันล่ะจ่ะ ” ฉันไม่ตอบแต่เปลี่ยนเป็นถามแทน
“ งานไม่สำคัญจะรีบมาทำไม ” แคลพูดพร้อมยักไหล่
“ อยากดูพี่เขยจัง ” คะน้าพูด
“ พี่เขยแกก็คงนั่งวีลแชร์แหละ ไปหาสิ 555+ ” แคลพูด
“ 555+ ” คะน้าหัวเราะทันที
“ ไม่ทักทายกันเลยนะ เลิกกันเมื่อหนึ่งวันก่อนหน้า วันนี้แต่งงานแล้ว ใช้ได้หนิ ” พี่ดานุพูดขึ้นทันที
“ ก็ต้องรีบสิค่ะ ไม่งั้นจะป่องไม่มีพ่อนะ ” แคลพูดต่อ
มาสมเพชหรือมาอวยพร? เฮ้ออ! ขนาดน้องสาวแท้ๆ ยังมองฉันอย่างแปลกๆเลย
“ มากันแล้วก็อย่ามาพูดจากระแทกแดกดันพี่เขา มันไม่มีมารยาท ที่พี่เขาเป็นแบบนี้เพราะแกนะยัยแคล ” เป็นป้าแคทที่เดินมาแล้วพูดขึ้น
“ แม่นะแม่ มีลูกใหม่แล้วลืมลูกแท้ๆเลยนะ ” น้ำเสียงตัดพ้อทันที
“ เงียบปากไปซะ อย่าพูดอะไรที่มันไม่ดีออกมาอีกนะ ไม่งั้นฉันตัดค่าขนมแกแน่ยัยแคล ส่วนนาย ดานุมาทำไม ” ป้าแคทถามอีกคนทันที
“ เอ่อ... ” คนถูกถามท้ายประโยคอึกอักทันที
“ หนูตอบแทนเอง คือว่า...พี่ดานุแฟนหนูเองค่ะ ” หึก แล้วมาว่าฉันแต่งงานเร็วไปนะทั้งที่เพิ่งเลิกกัน แต่ตัวเองล่ะ ดีแค่ไหนเชียว เลิกกับคนพี่ มาเอาคนน้องต่อ เห้อ! เจ็บใจจังแหะ เจ็บในทรวง จี๊ดๆ เพราะเรายังรักเขาอยู่ไง เลยมีอาการแบบนี้
“ ห้ะ! ว่าไงนะ ” ป้าแคทตกใจสุดๆ
“ ไม่พูดซ้ำค่ะ ” แคลพูด
“ พี่ทั้งสองคบกันค่ะ ” คะน้าตอบแทน น้องสาวฉันรู้เห็นเป็นใจทุกเรื่องสินะ
“ แก แกนะแก หึ่ย จะไปไหนก็ไป พากันออกไปจากงานนี้เลยไป๊ ” ป้าแคทไล่ทันที
“ ก็ไม่ได้อยากมาหรอก แต่มาแล้วก็ขออวยพรให้พี่คะนิ้งรักกับผัวพิการนานๆนะคะ ” แคลพูดจบก็หมุนตัวเดินไปทันที
“ ขอให้มีแต่ความสุขนะพี่สาว มีผัวแล้วต่อไปก็คงไม่ได้เจอเพราะคงมีแต่ภาระ 555+ บ๊าย ” คะน้าก็อีกคน
“ หน็อย ยัยสองคนนี้ ทำไมถึงปากร้ายแบบนี้นะ ” ป้าแคทพูดด้วยใบหน้าที่โมโห แต่ส่งเสียงดังไม่ได้ เพราะยังมีแขกในงานอยู่
“ พี่ขออวยพรให้คะนิ้งมีความสุขมากๆนะ ดูแลลูกให้ดีๆล่ะ อย่าให้เขาจับได้นะว่าลูกชู้ พี่ไปก่อนนะ ” หน็อย
‘ พรึ่บ ’ เพราะจะไม่ทน เลยฉวยแขนแกร่งไว้ พร้อมกระชากให้เขาหันกลับมา ก่อนจะจรดฝ่ามือเล็กบนใบหน้าคมอย่างแรง
‘ เพี๊ยะ ’ พอเสียงตบดัง เสียงแขกในงานก็ดังหือ พากันจ้องมาที่พวกเราเป็นสาวตาเดียวกัน
“ โอ๊ย ยัยบ้า เดี๋ยวปั๊ด ” พี่ดานุง้างมือ แต่ป้าแคทจับฉันให้ยืนหลังตัวเองทันที พร้อมถกแขนเสื้อขึ้น
“ เข้ามา ถ้าลูกฉันมีรอยฝ่ามือแกแม้แต่น้อย แกไม่รอดมือฉันหรอก ” ป้าแคทพูดขึ้น
“ มีอะไรกันครับ ” ไม่ทันได้มีเรื่องต่อ เจ้าบ่าวก็มาแทรกทันที
“ เอ่อ...คือว่า ” ป้าแคทอึกๆอักๆ
“ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้เสียบรรยากาศ คือว่ามีเรื่องกันเล็กน้อยค่ะ เอ่อ...แม่คะ เข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ ที่เหลือหนูจัดการเอง ” ฉันหันไปพูดกับเจ้าบ่าวทันที และท้ายประโยคก็พูดกับป้าแคท
“ จ่ะ ลูก ”
“ หึ ฝากไว้ก่อน เถอะ ” แล้วพี่ดานุก็รีบเดินไป
“ คุณเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม ” จู่ๆก็พูดเหมือนห่วง
“ เปล่าค่ะ ”
“ ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณหรอกนะต่อให้คุณจะมีเรื่องกับใครก็เถอะ เพราะมันคือเรื่องของคุณ ผมแค่รักษาภาพลักษณ์ของผมเอง แขกมองใหญ่เลย ถ้าผมไม่เข้ามา เดี๋ยวจะหาว่าเจ้าบ่าวไม่ปกป้องเจ้าสาวอีก ” หื้มม~ ฟังแล้วรู้สึกแสบๆคันๆเนอะ
❣️__________❣️
นามปากกาธัญญวรินทร์
? อย่าลืมกดหัวใจ ❤️ กดติดตาม กดเข้าชั้นให้ด้วยน่าาา ที่รักก
- ผู้เขียน
