บทที่ 20 ตรวจดีเอ็นเอ
วันต่อมา…
07 : 05 น.
“ งื้อ~ ” รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวเล็กน้อย
เมื่อวานพอพยาบาลฉีดยาแก้ปวดให้ แค่นั้นแหละ หลับยาวๆ มีคนปลุกด้วย แต่งัวเงียไม่ยอมตื่น ได้ตื่นอีกทีตอนท้องร้องเลยลุกขึ้นมาหาอะไรกินตอนตี 2 อิอิ และได้แอบขโมยจุ๊ปคนที่นอนเฝ้าด้วย ในใจรู้สึกดีและขอบคุณเขามากๆ แต่ก็ไม่ได้กวนเขานะ ให้เขานอนนะดีแล้ว
“ เขาไปไหนแล้วอะ ” พอตื่นมาตอนเช้ากลับหาเขาไม่เจอไม่มีทั้งวีลแชร์ไม่มีทั้งคน
‘ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ’
เสียงเคาะประตูดังขึ้น คิดว่าน่าจะเป็นเขาไปหาอะไรกินแหละ แต่ก็ขยันนั่งวีลแชร์เหลือเกินนะ ไปๆ มาๆ อะ นี่ถ้าเดินได้คงเดินไม่หยุดแหละ อิอิ
‘ แอ๊ดด ’
“ ป้าเอาซุปมาให้ค่ะ ” อื้ม~ หน้าแตก กลับคิดว่าเป็นเขา อุตสาห์แกล้งกลับ ชิ!
“ ป้านีมาได้ยังไงคะ ” ลุกขึ้นนั่งทันที
“ คุณผู้ชายโทรให้มาค่ะ ”
“ แล้วเขาไปไหนเหรอคะป้า ”
“ ไปทำงานค่ะ ” เฮ้อ แล้วทำไมไม่ยอมปลุกให้ลุกขึ้นมา
