บทที่ 18 หยุดพูด
โรงพยาบาลXX
ตลอดการรักษา ก็มีพี่ดานุที่อยู่ใกล้ๆ ในใจก็ไม่ได้รู้สึกดีใจหรืออบอุ่นเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่เขาพามาโรงพยาบาลได้ทันเวลา ทำให้ฉันกับลูกน้อยในท้องปลอดภัย
“ ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือกัน ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเด็กในท้องก็คือลูกพี่นะ ”
“ พี่ดานุ พี่ห้ามพูดแบบนี้นะ ” ถ้าเกิดคุณสารัชมาได้ยินเข้าล่ะ!
“ อ้าว ทำไมเหรอ ก็เด็กเป็นลูกพี่จริงๆ หนิ ”
“ ใครบอกเหรอคะ? ”
“ ก็คะนิ้งไง ตอนนั้นอะ ที่คะนิ้งสารภาพ ทำไม?ลืมแล้วเหรอ? ”
“ มันไม่ทุเรศไปหน่อยเหรอคะ? ตอนนั้นไม่ได้สารภาพแต่แค่บอกให้พี่รับรู้และได้ช่วยกันแก้ไข แต่พี่กลับไล่และขอเลิกกับฉันเอง แล้วเอามาพูดทำไมอีกว่าเด็กในท้องคือลูกพี่ ”
“ ความจริงยังไงมันก็ปิดไม่มิดอยู่ดี จะโมโหกันทำไม ยังไงเราก็คือพ่อกับแม่ของเด็กนะ ถึงเราจะไม่ได้แต่งงานกันก็เถอะ ”
“ พี่ต้องการอะไร จะเอามาพูดทำไมอีก เรื่องของ
