บทที่ 18 ขัดคำสั่ง
@คอนโดมิเนียม
2:00 AM
ฟรึ่บ!
"เฮ้ย มาร์ติน!" ไฟในห้องสว่างขึ้น พร้อมเสียงร้องตกใจของเฟรย่า เธอเอามือทาบอกเมื่อเห็นว่าผมนั่งอยู่บนเตียง โดยที่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป นั่งมองหน้าเธอนิ่งๆ "นายมานั่งอะไรอยู่ในนี้ แล้วยังอยู่มืดๆ อีก"
"ใครให้เธอไปเที่ยว" ผมเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ซึ่งเธอก็เหมือนจะไม่สนใจ ยกมือขึ้นปิดปากหาวหวอดๆ ก้าวขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผม ใช้มือมากระตุกแขนผมเบาๆ หวังให้ผมลุกออกไปจากเตียง
"กลับห้องนายไปได้แล้ว ฉันง่วงนอน"
"คิดว่าจะได้นอนรึไง"
"นะ..นายจะทำอะไร" เธอเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางหวั่นๆ ปล่อยมือออกจากแขนของผม หมุนตัวจะเดินออกไป
หมับ! ตุ้บ!
"โอ๊ย!" แต่เธอก็ช้ากว่าผม ผมดันตัวลุกขึ้นก้าวขาเข้าไปหาเธอเพียงสองก้าว อุ้มตัวเธอให้ลอยขึ้น ก่อนจะเหวี่ยงตัวเธอลงบนเตียงอย่างแรง จนเธอร้องเสียงหลงออกมา โดยที่ผมก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง เมื่อเธอเห็นแบบนั้
