บทที่ 11 คู่นอน
"ลบออกซะ ฉันจะถือว่ามันเป็นเรื่องผิดพลาด ต่อไปนี้ก็ต่างคนต่างอยู่" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง ไหนๆ มันก็เกิดขึ้นแล้ว อีกอย่างผิดที่ฉันดันเมาด้วยแหละ ปล่อยให้มันจบๆ ไปแหละดี
"เหอะ คิดว่ามันจะจบง่ายๆ งั้นเหรอ?" มาร์ตินแค่นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นมองหน้าฉันนิ่งๆ
"นายต้องการอะไรอีกมาร์ติน!" ฉันเอามือท้าวเอวมองหน้ามาร์ตินด้วยใบหน้าไม่พอใจ
นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องเกิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ขึ้นด้วยเนี่ย
"ต่อไปนี้เธอต้องมาเป็นคู่นอนให้ฉัน"
"What!?" ฉันอุทานออกไปทันที มองหน้ามาร์ตินด้วยใบหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ
นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ คนอย่างเฟรย่าไม่มีทางมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้
"ตามนั้น" เขาว่าจบก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ดันตัวลุกขึ้นก้าวขาเดินไปหยิบเสื้อช็อปวิศวะฯ ที่วางอยู่บนโต๊ะมาพาดไว้ที่ไหล่แกร่ง
"เหอะ! ไม่มีทาง..." ฉันแค่นหัวเราะขึ้นเบาๆ ยกมือขึ้
