"..." ผมละสายตาจากแก้วไวน์เงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน ที่ผมว่าช่วงนี้มันยุ่งกับผมแปลกๆ ผมว่าไม่ใช่ละ วันนี้เนี่ยแหละมันแปลกๆ "มึงมีไรก็พูดมา"
"..." ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ หลุดออกจากปากของมันอีกเช่นเคย มันยกแก้วไวน์ขึ้นจิบช้าๆ เบือนสายตามองไปทางอื่น
"ไอ้วิล! เมื่อกี้มึงหมายความว่ายังไง!?" ผมเอ่ยถามออกไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่โคตรจะหงุดหงิด มาพูดให้อยากรู้แล้วเงียบไปแบบนี้ได้ไงวะ
"ตามที่พูดนั่นแหละ" มันเบือนสายตามามองหน้าผม ซึ่งผมก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
เออ กูคงรู้เรื่องที่มึงพูดมากมั้ง แต่ช่างเถอะ ขี้เกียจแปลไทยเป็นไทย
"ช่างมึงเหอะ" ผมยกไวน์กระดกเข้าปากพรวดเดียวจนหมด วางแก้วไวน์ลงตรงหน้า "แล้วไหนงาน?"
"ไม่มี" มันตอบออกมานิ่งๆ สั้นๆ จนผมแทบจะควันออกหู แล้วจะเรียกผมมาทำไมวะ
"แล้วมึงเรียกกูมาทำไม"
"..." มันไม่ได้ตอบอะไรออกมา หยิบไวน์มารินใส่แก้ว โดยที่ผมก็ลอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แต่ก็เอาเถอะ ถือซะว่
