[Freya Talk]
"อื้อ!" ฉันครางในลำคอเบาๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ ค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียมองเพดานสีขาวของห้องพักพร้อมหลับตาปริบๆ
โดยที่เหตุการณ์เมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาในสมองของฉัน ทำให้ฉันยกมือขึ้นกุมขมับเล็กน้อย ดันตัวลุกขึ้นนั่งใช้หลังพิงไปที่หัวเตียง ซึ่งมีผ้าห่มผืนสีขาวปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าเอาไว้
"ไปไหนของเขานะ" ฉันพึมพำเสียงเบา เมื่อมองไปข้างๆ ก็ไม่พบมาร์ติน
ติ๊ง~
แต่จังหวะนั้นเสียงแจ้งเตือนข้อความโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น แต่พอฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของฉันที่วางอยู่โต๊ะข้างๆ เตียงขึ้นมากดดู ก็ไร้ซึ้งข้อความใดใด แต่พอหางตาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์อีกเครื่องวางอยู่ที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟาก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เพราะฉันจำได้ นั่นมันโทรศัพท์ของมาร์ติน
ฟรึ่บ!
เร็วกว่าความคิดฉันเหวี่ยงขาลงจากเตียงเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ สองมือผูกเชือกให้เรียบร้อย โดยที่สองเท
