ตอนที่ 2
สามหนุ่มหนึ่งสาว
"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรือครับ"
ภาคีย์ที่เหมือนจะทนต่อความอึดอัดไม่ไหว เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาเสียก่อน ตาคมเหลือบมองสาวน้อยข้างตัวอยู่แล้วพยายามประคองสมาธิและจิตใจไม่ให้มันไขว้เขวไปกับเรือนร่างเย้ายวนภายใต้เสื้อผ้าของเธอ
"ไม่มีอะไรจะพูด...ค่ะ "
เสียงลมหายใจระบายออกมาจากคนตัวโตเมื่อได้ฟังน้ำเสียงแข็งกระด้างของอีกฝ่าย
"เพียงคงไม่ชอบใจใช่ไหม ที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับผมน่ะ"
"ก็ต้องเป็นแบบนั้นสิ ใครจะอยากมีผัวอายุมากกว่าขนาดนี้ล่ะ"
สาวน้อยเอ่ยไปตามความคิดอย่างเผลอลืม กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่คนข้างตัวเงียบขรึมไปเสียแล้ว ใบหน้าที่เคร่งตึงทำให้เธอรู้ว่าได้พูดตรงเกินไป ทว่าคนอย่างเพียงดาวก็ไม่คิดจะเอ่ยขอโทษไปแต่อย่างใดเพราะสาวน้อยคิดว่าเธอก็แค่พูดความจริงเท่านั้น
"ผมรู้ครับ เอาเป็นว่าเพียงอยู่ให้สบายใจแล้วกัน ถ้าเพียงไม่ต้องการผมจะไม่ฝืน" เขาพูดแค่นั้นแล้วก็นิ่งเงียบไปตลอดทาง
ไม่นานหนุ่มใหญ่ก็พาเธอมาถึงยังบ้านเดี่ยวในหมู่บ้านหรูแห่งหนึ่ง สาวน้อยอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา ถึงจะพอรู้ว่าเขาคงมีเงินอยู่บ้าง แต่ใครจะคิดว่าถึงขนาดซื้อบ้านหลังใหญ่โตนี่ได้สบาย และทันทีที่สาวน้อยเดินตามเขาเข้ามาถึงยังบริเวณห้องโถง คิ้วบางพลันขมวดเข้าหากันขึ้นมาตามสัญชาตญาณเมื่อเห็นว่าในนั้นมันผู้ชายนั่งรออยู่ด้วยอีกสองคน
"เดี๋ยวขอน้ำให้คุณเพียงดาวด้วยนะ"
ภาคีย์บอกกับแม่บ้านก่อนจะยิ้มร่าให้เธอ พลางเชื้อเชิญเธอนั่งอย่างเป็นมิตร
"ใครน่ะพ่อ เมียใหม่เหรอ หรือว่าเด็กแก้เหงา"
เพียงดาวแอบกัดฟันกรอดกับคำพูดจากหนุ่มตัวสูงที่ดูเหมือนอายุจะห่างจากเธอไม่เท่าไหร่
"โฮล์ม พูดจาดีๆ หน่อยสิ"
คนถูกตำหนิทำหน้าเหมือนไม่แคร์โลกกลับมาให้ ในขณะที่คนตัวสูงอีกคนมองหน้าเธอแล้วส่งยิ้มมาให้ตามมารยาทมา
"เพียงครับสองคนนี้เป็นลูกชายผมเอง คนที่ปากร้ายๆ นั่นเป็นลูกชายคนโตชื่อโฮล์ม เรียนอยู่ปีสามคณะศิลปกรรม อายุก็น่าจะไล่เลี่ยกันกับคุณนั่นแหละ เจ้านี่ก็เหมือนจะปากร้ายแต่จริงๆ ไม่มีอะไรหรอก"
เพียงดาวพยายามฉีกยิ้มส่งให้ไป แต่เหมือนเดิมฝ่ายนั้นทำหน้าเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกกลับมาให้ เหอะ! ไอ้หน้านิ่งเอ๊ย! เพียงดาวร่ำร้องในใจทั้งที่ยังฉีกยิ้มหวาน
"ส่วนคนนั้นชื่อฮอล อยู่มอหกแล้ว รายนี้พูดง่ายไม่เหมือนคนพี่หรอก"
คนน้องส่งยิ้มมาให้เธออีกครั้ง นั่นทำให้หญิงสาวรู้สึกใจชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง แค่นิดหนึ่งอะนะ
หญิงสาวอดจะแอบสังเกตชายสามคนที่อยู่รอบตัวไม่ได้ ภาคีย์นั้นถึงจะเป็นหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่าปีไปแล้วแต่ก็ยังดูดีอยู่เสมอ นิสัยที่เพียงดาวคิดในตอนแรกว่าน่าจะเป็นพวกหื่นกามที่อยากกินเนื้อเด็กสาวแต่เธอก็เหมือนจะคิดผิด เพราะเขาดูจะเป็นคนที่อบอุ่นและใจดีอยู่ไม่น้อย
ส่วนโฮล์มลูกชายคนโตของเขา ดูท่าจะเป็นคนที่ออกไปทางไม่ค่อยสนใจโลกเสียเท่าไหร่แต่ก็น่าจะเป็นคนดีเหมือนพ่ออยู่บ้าง ในขณะที่ฮอลล์ลูกชายคนเล็กของเขานั้นถึงแม้จะเป็นแค่เด็กมัธยมปลายแต่ตัวกลับสูงใหญ่เสียยิ่งกว่าเธอเสียอีก แถมยังดูเหมือนคนที่อารมณ์ดียิ้มเก่งอีกต่างหาก
แต่นั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เพียงดาวคิดมากแบบนี้!
จริงอยู่ว่าเธอพอจะทำใจได้บ้างแล้วกับการที่ต้องมาอยู่กับภาคีย์ แต่ใครจะคิดว่าเธอต้องมาอยู่รวมกันกับผู้ชายสามคนแบบนี้! นั่นทำให้สาวน้อยอดกังวลขึ้นมาไม่ได้เพราะเกือบตลอดชีวิตเธออยู่กับยายแค่สองคนจู่ๆ มาอยู่รวมกันกับผู้ชายแบบนี้มันก็อดไม่ได้จะเกิดความวิตกขึ้นมา แล้วนี่ถ้าเกิดมีข่าวลือแปลกๆ ที่เธอมาเป็นหนึ่งสาวท่ามกลางสามหนุ่มล่ะ จะทำยังไง...
'หญิงหนึ่งชายสามงั้นเหรอ น่าสนแฮะ'
จากในตอนแรกที่เกิดความกังวลจู่ๆ เด็กสาวก็เหมือนจะมีความคิดอะไรออกมา เธอแอบยิ้มกริ่มในใจกับแผนการที่เกิดขึ้น แผนที่จะทำให้เธอไม่ต้องมาอยู่บ้านหลังนี้!
ด็กสาวมองแก้วน้ำที่แม่บ้านมาวางไว้ใกล้มือเเล้วแอบยิ้มร้ายออกมา โดยที่ไม่ทันมีใครสังเกตมือบางก็ปัดแก้วน้ำจนตกกระจาย
"ว๊าย! อะ เอ่อ ขะ ขอโทษนะคะ เพียง..."
"ทำไมซุ่มซ่ามจังฮ่ะ! แรงหมดรึไง สงสัยจะโต้รุ่งกันสินะ"
สาวน้อยแอบเข่นเคี่ยวในใจกับคำพูดแดกดันจากลูกชายคนโตของบ้าน ทว่าก็จำต้องทนไว้และแสดงบทสาวน้อยผู้น่าสงสารต่อไป
"เพียงขอโทษนะคะ คุณภาคีย์ เพียงไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่เป็นไรครับคุณไม่ต้องคิดมากนะ เจ้าโฮล์มมันก็เป็นแบบนี้แหละ คุณอยู่นิ่งๆ ก่อนนะเดี๋ยวโดนเศษแก้ว"
ภาคีย์เอ่ยกับเธอเสียงสุขุมพลางเริ่มเก็บเศษแก้วออกอย่างใจเย็น เพียงดาวที่เห็นแบบนั้นก็ลอบยิ้มร้ายออกมาเมื่อเจอเป้าหมายรายเเรกเข้าให้แล้ว
"ตาลุงนี่ดูท่าทางใจดี น่าจะแกล้งง่ายกว่าคนอื่น ดีใจด้วยนะคะคุณภาคีย์ ที่คุณจะได้รับความปวดหัวเป็นคนแรก!"
สาวน้อยร่ำร้องในใจอย่างมาดหมาย ตั้งใจเอาไว้อย่างเต็มเปี่ยมว่าตนจะทำให้สามพ่อลูกนี่เขี่ยเธอออกไปจากบ้านนี้ให้ได้ เพื่ออิสรภาพที่เธอฝันหา!