(แปป)
ไม่นานเสียงหยิบถุงกระดาาก็ดังขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงของหมออัยแทรกเข้ามา
(ในถุงมีแต่ยา หลายกล่องเลยว่ะ ของใครวะ)
(มึงดุให้กูที ว่ามันยาอะไร) หมอโฮมเอ่ย
(กุไม่ใช่เภสัชนะเว้ย)
(มึงเป็นหมอไอ้อัย ให้ไว!) หมอโฮมเอ่ย
(เออ แปป มันดูยากนะมึง ยามันแยกตามมื้ออาหาร ตามวันด้วยว่ะ กูดูก่อน) หมออัยค่อยๆดูยาเม็ดเล็กที่ถูกแบ่งไว้อย่างดีในกระปุกแบ่ง
ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
(ว่าไงวะ ช้าชิบ!!)หมอโฮม
(เป็นยากลุ่มยากล่อมประสาท ยานอนหลับ เฮ้ย ยาพวกนี้มันใช้กับคนไข้ทางจิตไม่ใช่เหรอวะ เนี้ยยาตัวนี้ ตัวนี้ด้วย)
หมอโฮมที่ไม่เห็นยา แต่ฟังจากหมออัยแล้วเขาก็ตกใจไม่น้อย หมออัยถือเป็นหมอเกี่ยวกับกระดูก กายภาพ เส้นประสาทตามอวัยวะต่างๆที่เก่งมากๆ เรื่องพวกนี้เขาไม่พลาดแน่
(ยาใครวะไอ้โฮม มาตั้งในห้องมึง)
(แค่นี้แหละ)
หมอหนุ่มวางสายจากหมออัยไปห่อนนั่งลงกุมขมับแล้วหันกลับไปมองร่างเล็กที่หลับสนิทอยู่บนเตียง
"
