“พี่เอาอะไรมาวัดคุณค่าของคนอื่นกัน เพราะไม่ใช่ผู้หญิงที่พี่รัก ถึงกับไร้ค่าเลยแบบนั้นเหรอ”
ฮันนี่หมั่นตัวเดินผ่านหมอโฮมไป ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอทุ่มเทให้หมอหนุ่ม เพราะเธออยากพิสูจน์ให้เขาเห็นตัวตนของเธอ เธอไม่เคยมีพิษร้ายใส่ใคร
“อยากไปมากนักก็ไสหัวออกไป ถ้าเธอหนีฉันไม่พ้น ฉันจะฆ่าเธอซะ ลองดู!!”
หมอโฮมเอ่ยเพราะรู้ดีว่าฮันนี่ไม่ออกไปแน่ ตอนนี้ข้างนอกกำลังฝนตกฟ้าร้อง ซึ่งเธอกลัวมันจนถึงกับหมดสติ
แต่ผิดคาด เมื่อฮันนี่วิ่งออกไปทั้งที่ฝนกำลังตก หมอโฮมนั่งลงที่โต๊ะอาหารอย่างอ่อนแรง ก่อนมองบนโต๊ะซึ่งมีแต่อาหารที่เป็นของโปรดเขา มันยังร้อนๆ คราบน้ำผลไม้และแก้วที่แตกกระจาย มันปะปนกับเลือดสีแดงที่มันมีรอยเปื้อนเป็นทางไปทางหน้าห้อง รอยเลือดตรงออกไปนอกห้องหมอโฮมค่อนๆลุกเดินตามรอยนั้น ปรากฏว่ามันมาจนถึงหน้าคอนโด แล้วรอยก็หายไปเพราะฝนตกหนัก
“ยัยบ้า!!!”
หญิงสาวร่างเล็กที่เปียกปอน เท่ามีแผลแก้วแตกบาด
