Chapter 4

1995 คำ

“รู้แล้ว รู้งานดีนิ เมื่อกลางวันฉันใช้เตียงรุนแรงไปหน่อย” ฮันนี่นิ่งไปเพราะบอกไม่ถูกว่าทำไมมันจุดในอกแบบนี้และแทบจะล้มลง เมื่อเธอรู้อยู่เต็มอกว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับหมอโฮม “ค่ะ หนูรู้หน้าที่ตัวเอง…” “ก็ดี” “หนูกลับได้หรือยังค่ะ” “จะกลับก็กลับไปซิ ฉันไม่เคยรั้งเธออยู่แล้วนิ” “……” “จะไปก็รีบไปซิ” ฮันนี่เดินออกจากห้องของหมอโฮมแต่กลับไปไหนไม่ได้ ได้แต่นั่งอยู่ที่บันไดทางเข้าคอนโดนั่น เมื่อฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักจนเธอไม่สามรถออกไปขึ้นรถเมล์กลับได้ “เฮ้ออ” กระทั่งเกือบตี1 ฝนยังคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือเบาลง ฮันนี่ที่เริ่มอ่อนแรงนั่งพิงกำแพงอย่างอ่อนล้า ครื้น!!!! เปรี้ยง!!!!! “กรี๊ดดดด ฮึก!” ฮันนี่กรีดร้องก่อนยกมืออุดหูตัวเองอย่างหวาดกลัว เสียงฟ้าผ่านั่น มันดังกึกก้องในห้วงความคิด มันดังราวกับเสียง บางอย่างที่เธอกลัวมาตลอดชีวิต น้ำตาของหญิงสาวเริ่มไหลอาบแก้ม เนื้อตัวสั่นเทา สายตากว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม