“แม่ขอโทษนะ แม่ไม่น่าเอาเงินเก็บไปมัดจำแผงขนมที่ตลาดเลย ไม่อย่างนั้นคงพอผ่อนผันให้เขาไปก่อนสักหมื่นสองหมื่น” กนกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด แววตาของเธอแฝงไปด้วยความกังวลอย่างหนัก
“กิ่งไม่เรียนต่อก็ได้ค่ะแม่”
“ไม่ได้นะกิ่ง กิ่งคือความหวังของพี่กับแม่ เรื่องหนี้สินเดี๋ยวพี่เป็นคนจัดการเอง หน้าที่ของกิ่งคือเรียนให้จบปริญญาจะตรี โทรหรือเอก พี่ก็ไม่เกี่ยง อย่าให้พี่ต้องรู้สึกผิด เหมือนตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวมากไปกว่านี้อีกเลย ความรู้ท่วมหัวแต่ก็ไม่อาจนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้” แก้วกานดารู้ดีว่าตัวเองก็มีส่วนในหนี้สินครั้งนี้
ฉะนั้นเธอจึงควรรับผิดชอบ ตอนนี้ในหัวของหญิงสาวเต็มไปด้วยข้อเสนของนายแพทย์หนุ่ม การเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าหากมันจะทำให้ทุกคนในบ้านกินอิ่มนอนหลับ บ้านที่เป็นสมบัติชิ้นเดียว เธอค
