“ถ้าไหวก็เชิญ” เสียงเข้มดังขึ้นอย่างเย็นชา เขาไม่แม้แต่จะห้ามเธอ แต่ในทางกลับกันลูคัสยังใช้ประโยคท้าทาย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าแก้วกานดายังคงมีไข้ หลังจากเขาประเมินอาการของหญิงสาวอย่างถี่ถ้วน ซึ่งแม้แต่แรงจะลุกขึ้นยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ
“อึบ! โอ๊ย!”
“นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!” คราวนี้ลูคัสได้ตะเบ็งเสียงใส่หน้าแก้วกานดาด้วยวาจาที่เกรี้ยวกราด หลังจากที่เธอดึงเข็มน้ำเกลือออก ซึ่งทำให้เลือดไหลไม่หยุด แน่นอนว่านายแพทย์หนุ่มเผลอลืมตัวคว้ามือของเธอขึ้นมาดู จากนั้นเขาได้กดบริเวณหลังมือของหญิงสาวไว้เบาๆ จนทำให้หัวใจของอีกฝ่ายเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ผมคงต้องแทงเข็มใหม่ นอนลงไป”
“ฉัน...คือฉันดีขึ้นแล้วค่ะ” แก้วกาน
