บทที่ 32

1281 คำ

“แก้วไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่ตอนไหน ไปอยู่ที่โน่นคงไม่เหมือนบ้านของเรา ไม่รู้ว่าต้องทำงานอีกกี่ปี ถึงจะพอใช้หนี้ เพื่อจะได้ไถ่บ้านหลังนี้คืนมา” หญิงสาวได้ระบายความในใจเพียงลำพัง เพราะเธอรู้ดีว่าลูคัสไม่มีทางปล่อยให้เธอทำงานได้อย่างสบายแน่นอน เงินเดือนครึ่งแสน เขาคงใช้เธอจนคุ้มค่า ไม่รู้ว่าคุณนายเรไรจะมีอาการเป็นอย่างไร แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะสิ่งที่หญิงสาวเป็นกังวลคืองานที่นอกเหนือจากการดูแลหญิงสูงวัยต่างห่าง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตู ทำให้แก้วกานดารีบปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกติ “เก็บกระเป๋าเสร็จหรือยังลูก” “เสร็จแล้วค่ะแม่” “ไม่ต้องเก็บไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม