บทที่3
1200 คำ
อดีตพยาบาลสาวเดินเข้าไปในบ้านของเหมันต์ ซึ่งแม้บ้านเดินเข้ามาต้อนรับเธอด้วยใบหน้าฉายแววฉงน เพราะไม่คิดว่าแก้วกานดาจะมาที่นี่ แต่ถึงกระนั้นนางก็ยังมีความปรารถนาดีต่ออดีตพยาบาลสาวไม่เสื่อมคลาย
“คุณแก้วสบายดีนะคะ ต้องขอโทษด้วยที่ป้าไม่ได้ไปเยี่ยมเลย” ป้าทับทิมยื่นแก้วน้ำให้แก้วกานดาได้ดื่ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พลางแอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า ที่แก้วมาวันนี้ ก็เพราะอยากรู้สาเหตุที่คุณเหมันต์หายไป เขายังอยู่ที่บ้านหลังนี้หรือเปล่าคะ” แม่บ้านถึงกับแสดงสีหน้าเลิ่กลั่ก เพราะไม่รู้จะพูดยังไงเพื่อรักษาน้ำใจแก้วกานดา
“เอ่อ... คือว่า...”
“พูดมาเถอะค่ะ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ยังไงแก้วก็ไม่คู่ควรกับคุณเหมันต์ แค่อยากรู้ว่าเขาอยู่ยังไงสบายดีไหม จุดประสงค์ที่แก้วมาที่นี่ก็มีแค่นี้ละค่ะ” แก้วกานดายังคงเป็นผู้หญิงงดงามทั้งหน้าตาและจิตใจ เธอมักจะมองโลกในแง่ดีเสมอ ใครอยู่ใกล้ก็มักจะได้รับพลังงานบวกจากหญิงสาว แต่ทว่าเหมันต์กลับทิ้งโอกาสนี้ไป
“คุณเหมันต์ย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไปได้เป็นปีแล้วค่ะ แต่ป้าก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลบ้านหลังนี้ ซึ่งได้รับค่าจ้างทุกเดือน”
“แล้วคุณเหมันต์ของป้าย้ายไปอยู่ไหนเหรอคะ”
“คุณแก้วเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจงดงาม ป้าเชื่อว่าสักวันคุณแก้วต้องได้เจอกับคนที่ดี ตัดใจจากคุณเหมันต์เถอะนะคะ” นางยังคงพยายามใช้ถ้อยคำให้คนฟังได้รับกำลังใจ เพราะกลัวว่าแก้วกานดาจะรับไม่ได้ ถ้าหากหญิงสาวรู้ว่าคนรักของเธอมีครอบครัวแล้ว
“เขามีแฟนใหม่ไปแล้วใช่ไหมคะ” แก้วกานดาเอ่ยถาม พลางยิ้มน้อยๆ ออกมา เพื่อให้แม่บ้านสบายใจ
“คุณเหมันต์แต่งงานกับลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ เจ้าของผลิตภัณฑ์อาหารเสริม เธอชื่อวลินดา ซึ่งคนทั้งประเทศรู้จักดี เพราะบริษัทในเครือของวลินดากรุ๊ป มีชื่อเสียงมาก”
คำบอกเล่าของแม่บ้าน เป็นดั่งสายฟ้าฟาดผ่าลงกลางใจ ทั้งที่แก้วกานดาพยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะเธอได้ทำใจเอาไว้แล้วก็ตามที แต่เมื่อรู้ว่าเหมันต์เห็นการสละอนาคตที่สดใสของเธอ กับการที่เขาเคยค้ำจุลช่วยชีวิตบิดาครานั้น กลายเป็นเพียงแค่อากาศ ถึงแม้จะมีค่ามหาศาล แต่ทว่าเขากลับมองไม่เห็นมัน
“ขอบคุณมากนะคะป้า แก้วคงไม่มีค่าพอ สำหรับคุณเหมันต์ แก้วคงเป็นแค่อดีตที่ไม่น่าจดจำ เขาถึงไม่เอ่ยคำลา ไม่แม้แต่จะไปเยี่ยมเยียน”
หญิงสาวก้าวเท้าออกมาจากบ้านของคนรักเก่า ด้วยความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดลึกสุดหัวใจ สุดท้ายรักแท้ก็แพ้ใกล้ชิด เธอจะเอาอะไรไปสู้ลูกคุณหนูอย่างวลินดาได้
นอกจากทำใจให้เข้มแข็ง ยืนหยัดอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงต่อไป เธอยังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ กิ่งฉัตรกำลังจะเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษา เธอต้องหาเงินส่งน้องเรียนให้จบ นั่นคือเป้าหมายเดียวที่มีอยู่ในชีวิตของแก้วกานดา
ซึ่งเธอก็ไม่คิดที่จะพาหัวใจไปพบเจอกับความผิดหวังอีกครั้ง จะขอโสดไปจนนาทีสุดท้าย ตราบจนชีวาวาย เพราะคงไม่มีผู้ชายคนไหนรักเธอได้อย่างสนิทใจ ผู้หญิงที่เคยใช้ชีวิตในเรือนจำ คงไม่มีค่าพอสำหรับการปลูกต้นรักครั้งใหม่ เพราะแม้แต่เหมันต์ยังทิ้งเธอได้ลงคอ
จากวันเป็นเดือนแก้วกานดาก็ยังหางานทำไม่ได้ เธอเหนื่อยจนท้อใจ เพราะไม่มีที่ไหนอ้าแขนรับ บุคคลที่เคยมีประวัติไม่ใสสะอาดอย่างเธอเข้าทำงาน บางทีสังคมก็คับแคบเกินไป ในการตัดสินใครสักคน ถ้าหากไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการก็คงอดตายอย่างแน่นอน
“แก้วอย่าคิดมาสิจ๊ะ ลูกเพิ่งผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายมา แม่ว่าแก้วควรพักกายพักใจให้หายเหนื่อยก่อนดีไหม” กนกดีกับเธอมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้แก้วกานดาละอายใจ เธอไม่มีทางอยู่อย่างคนสิ้นหวัง ยังไงก็ต้องหางานทำให้ได้
“แก้วคิดว่าคุณเหมันต์ คงหางานให้แก้วทำได้”
“ไม่นะแก้ว ผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบนั้น เขาไม่มีทางช่วยเหลือลูกสาวของแม่หรอก” เมื่อนึกถึงใบหน้าของเหมันต์ กนกก็ยิ่งเจ็บใจ ในสิ่งลูกผู้ชายอย่างเขาทำกับแก้วกานดาเอาไว้
“แก้วตัดสินใจแล้วค่ะ ถ้าเขาปฏิเสธก็ไม่เป็นไร”
“แต่แม่ว่า...”
“แม่ค่ะ ให้แก้วลองไปขอความช่วยเหลือกับเขาสักครั้งนะคะ ถ้าหากคุณเหมันต์ไม่สามารถช่วยได้ แก้วจะกลับมาช่วยแม่ทำขนมขายนะคะ” หญิงสาวอ้อนวอนผู้เป็นมารดา ทั้งที่ไม่รู้ว่าเหมันต์จะมีน้ำใจให้เธอบ้างหรือเปล่า ถึงแม้ว่าแก้วกานดาไม่ปรารถนาที่จะเจอเขาอีก แต่เมื่อชีวิตนี้ต้องพึ่งพาเหมันต์ เพื่อความอยู่รอดของทุกคน จึงทำให้แก้วกานดามองข้ามภาพความทรงจำในอดีตที่ฝังใจ หลังจากเหมันต์ตัดความสัมพันธ์ไปอย่างไม่ไยดี
ในที่สุดหญิงสาวก็ตัดสินใจแบกหน้ามาของานจากเหมันต์ เธอไม่รู้ว่าวลินดากรุ๊ปจะเป็นเหมือนกับบริษัทห้างร้านอื่นๆ หรือเปล่า แต่ถึงยังมันก็คือทางเลือกเดียว ที่อดีตพยาบาลสาวมีอยู่ในเวลานี้
“ไม่ทราบว่าห้องทำงานของท่านรองประธานเหมันต์ไปทางไหนคะ”
“อยู่ชั้นสิบแปด แต่ว่าคุณผู้หญิงได้นัดไว้หรือเปล่าคะ พนักงานต้อนรับเพ่งมองแก้วกานดาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หล่อนฉายแววตาเย้ยหยันออกมาอย่างเสียมารยาท เพราะเห็นเธอลงมาจากรถแท็กซี่หน้าบริษัท
“นัดเอาไว้แล้วค่ะ ให้บอกกับท่านรองประธานว่าแก้วกานดา ธีระพิทักษ์ มาขอพบ” หญิงสาวตัดสินใจพูดปดออกไป เพราะถึงยังไงก็ต้องหางานทำให้ได้ภายในเดือนนี้
“ถ้าอย่างนั้นรอสักครู่นะคะ ดิฉันขอโทรไปรายงานให้คุณเลขาทราบก่อน”
“ได้ค่ะ” แก้วกานดาจำใจต้องนั่งรอ พลางลอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกลุ้นอยู่ภายในใจ แต่ทว่าในเวลานี้ได้มีสายตาคมของใครคนหนึ่งแอบจ้องมองเธอ ซึ่งหญิงสาวรู้สึกได้ ตั้งแต่วันที่เดินออกมาจากเรือนจำ แต่แก้วกานดาคิดว่าตัวเองคงคิดมากไป ใครเขาจะมาสนใจผู้หญิงที่มีประวัติไม่ใสสะอาดอย่างเธอ
“นายครับตอนนี้คุณแก้วกานดา กำลังมาสมัครงานที่บริษัทวลินดากรุ๊ป ให้ผมลงมือเลยไหมครับนาย” มาลิคคือมือขวาของลูคัส เขาตั้งใจที่จะทำงานถวายชีวิตให้กับนายแพทย์หนุ่ม ตั้งแต่วันที่ลูคัสช่วยชีวิตมารดาของเขาเอาไว้
- ผู้เขียน
