ขวัญที่ไม่รู้ว่าตัวเองได้ก่อเรื่องสร้างความยุ่งยากไห้กับตัวเองไว้นั้น ก็ยังคงเพลิดเพลินพูดคุยและชวนเมฆไปเที่ยวเล่นกันต่อตามประสา กว่าทั้งสองจะแยกย้ายบ้านใครบ้านมันก็ปาเข้าไปเกือบทุ่มตามเวลาท้องถิ่น
ภายในห้องชั้นสูงสุดของตึกในตอนนี้กลับเงียบและมืดมิดแตกต่างกับทุกๆวัน ขวัญเปิดไฟและเดินไปยังห้องทำงานของคุณฟง “ไม่อยู่เหรอเนี่ย” เสียงพึมพำด้วยความแปลกใจแบบธรรมดา และในคืนนั้นขวัญเข้านอนตามปกติ
แสงรุ่งอรุณวันใหม่เล็ดรอดเข้ามา ดวงตากลมค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆ แต่แล้วก็ต้องกระพริบตาถี่ๆ เธอตื่นในเวลาเดิมทุกๆวัน เมื่อสองวันก่อนในตอนเช้าทุกครั้งที่ลืมตาขึ้นมาจะต้องเจอร่างใหญ่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงอีกฟาก แต่วันนี้กลับว่างเปล่า
พรึ่บ! คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ฮื้ม แต่แล้วขวัญก็สะบัดความคิดความฟุ้งซ่านทิ้งไป เข้าห้องน้ำจัดการตัวเองเหมือนทุกครั้ง
แม้จะบอกตัวเองว่า ไม่เกี่ยวกับตัวเลย คุณฟงจะไปไหนมาไหนก็เรื่อ
