#3
1534 คำ
ควับ! “หวัดดี” เสียงทักทายของคนที่พึ่งมาถึง เขาไม่รอให้คนที่นั่งอยู่ก่อนต้องเชิญ
“คุณฟงอีกคน” ขวัญเอ่ยเมื่อมองคนคนนั้นเพียงแว็บเดียว
“สวัสดีน้องสะใภ้วัยเยาว์”
“อีวาน พี่ชายฝาแฝดฉันเอง”
“ฝาแฝด?” ขวัญหันกลับไปมองคนตรงข้าม ฝาแฝดที่ต่างกันนิดหน่อยตรงที่ใบหน้าคนตรงข้ามไม่ได้มีหนวดเคราและเขากำลังยิ้ม พึ่บ! ขวัญยื่นหน้าไปข้างหน้ามากขึ้นเพื่อมองใบหน้าที่เธอเคยมโนยามยิ้ม
“ขวัญ” เสียงกึ่งปรามของดีแลน
“สวัสดีค่ะ” ขวัญถอยกลับมานั่งเรียบร้อย “ก่อนหน้านี้คุณอยู่ทีไหนหรือคะ”
“ฉันพึ่งบินมาจากฮ่องกงนะ” อีวานตอบกลับด้วยท่าทางสบาย และเขาหันไปส่งสายตาสื่อความหมายบางอย่างกับน้องชาย “นี่...” อีวานหันกลับไปทางขวัญอีกครั้ง และกวักมือให้เธอขยับยื่นหน้าข้ามโต๊ะมาซึ่งเขาก็ขยับโน้มกายเข้าไปใกล้เธอ “ขวัญ เธอว่าฉันหล่อมั้ย” เสียงกระซิบของอีวานที่เบามากเพื่อให้ขวัญได้ยิน
คำตอบกลับเป็นการส่ายหน้าไปมา “เฮ้ย! จริงดิ...” คราวนี้ขวัญพยักหน้า หมับ! อีวานที่พึ่งมาทำท่าเหมือนจะอยากลุกออกไปเลยเสียทีเดียว “เมียนายวิสัยทัศน์แย่มาก แล้วจะไปกันรอดเหรอเล่นมองหน้าตาสามีตัวเองไม่หล่อเสียได้แบบนี้!”
“หยุดสักที! ส่วนนายถ้าไม่กินก็ไปรอที่รถ” อีวานหันไปทางขวัญที่นั่งก้มหน้าเริ่มลงมือกินอาหารที่ถูกทยอยยกมาเสิร์ฟ เมื่อกี้เธอยังหิวอยู่เลยเพราะฉะนั้นควรกินดีกว่า
อีวานยิ้มออกมา ใช่ว่าเขาจะไม่รู้จักน้องชายคนนี้ ในทางตรงข้ามรู้จักดีเสียด้วย เผลอๆดีกว่าเจ้าตัวรู้จักตัวเองเสียอีก
“ขวัญ” ขวัญชนกหันกลับไปตามเสียงเรียกนั่น
“เมฆ”
“บังเอิญจริงๆ” ฮาฮาฮา ขวัญหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้จะตอบกลับยังไง บังเอิญจริงๆ
“เนอะ...เมฆมากินข้าวเหรอ แล้วไม่ไปติวกับเพื่อนๆเหรอ”
“มากับพ่อนะ ก็ขวัญไม่ไปเราเลยไม่อยากไปเหมือนกัน” ขวัญชนกรู้สึกหน้าร้อน “แล้วขวัญมากับที่บ้านเหรอ”
อื้ม ขวัญชนกขานรับในคอ และทั้งสองก็ชวนกันไปคุยอีกมุมหนึ่งของร้านที่ไม่ใช่แถวบริเวณหน้าห้องน้ำของร้านที่บังเอิญเจอกัน ขวัญยังอยู่ในชุดยูนีฟอร์มนักเรียนในขณะที่เมฆไม่ใช่
ดีแลนขมวดคิ้วเมื่อเห็นแผ่นหลังของขวัญกับผู้ชายอีกคน ซึ่งเขาเห็นว่าขวัญออกมานานแล้วจึงออกมาตาม โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าผู้ชายข้างๆขวัญเป็นใคร แต่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง
“หึงเหรอ!”
“พี่! ใครให้มายุ่งเนี่ย!”
“ทำไมไม่รวบหัวรวบหางไปเลยละ”
“พี่!” ดีแลนหงุดหงิดมากขึ้นกับพี่ชายของตัวเอง เขาจึงเดินกลับโต๊ะไปโดยทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะใช้พี่ชายจอมจุ้นให้เป็นประโยชน์ “ผมจะกลับแล้ว...”
อีวานยิ้มและเข้าใจทันทีว่า ตัวเองต้องไปแยกสองคนตรงโน้นออกมา
ฮะแฮ้ม! เสียงกระแอมตั้งใจขัดจังหวะ “ต้องกลับแล้ว” อีวานเอ่ยเสียงเคร่งขรึม ขวัญและเมฆหันมามองตากันโดยกัน สื่อความหมายกันคนละอย่าง ขวัญอึดอัดเพราะไม่รู้จะแนะนำอีวานว่ายังไงดี
“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนห้องเรียนเดียวกับขวัญครับ”
“เอ่อ! เขาไม่ใช่คนไทยนะ” ขวัญเอ่ยบอก เมฆพยักหน้าเข้าใจทันทีและเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษทักทายกลับไปอีกครั้ง เมื่อกี้เขาก็ได้ยินอยู่ว่าผู้ชายคนนี้พูดเป็นภาษาอังกฤษแต่ไม่คิดว่าจะไม่ใช่คนไทยจริงๆ ก็คนเอเชียเหมือนกันบางทีก็มองยาก
“สวัสดี” อีวานทักทายกลับ และพอรู้ว่าสังคมภายนอกไม่มีใครรู้ว่าขวัญมีสามีถูกต้องตามกฎหมายแล้ว “ผมมาตามขวัญครับ” เขาก็ควรละและเก็บเรื่องนี้ต่อไป
ขวัญพยักหน้าอย่างเข้าใจและหันไปกล่าวลาเมฆและดันแผ่นหลังอีวานให้เดินออกมาจากตรงนั้นทันที เมฆได้แต่ยืนงงๆ และมองตามร่างสูงกับร่างเล็กเดินกลับไปที่โต๊ะ และเมื่อเขามองตามและเดินตามห่างๆ เขาก็เห็นชายร่างสูงอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับคนที่มาตามและทั้งสามก็เดินออกจากร้านไป พวกเขาเป็นอะไรกัน
“น้องสะใภ้...ง้อเลยนะ” อีวานกระซิบเบาๆ แม้พยายามจะให้ขวัญได้ยินเพียงคนเดียว แต่รถที่นั่งมาเป็นพื้นที่แคบ บุคคลที่สามก็ต้องได้ยิน
ขวัญก้มหน้าลงทันที ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกว่าคุณฟงแปลกๆไป แต่เรื่องง้อ...มันใช่เหรอ! เธอก็แค่คุยกับเพื่อนที่ส่วนลึกของความรู้สึกที่เธอคิดไม่ซื่อ แต่มันเป็นสิทธิ์ของเธอไม่ใช่เหรอ...แค่คิดก็ไม่ได้เหรอ เดี๋ยวขอกลับไปอ่านสัญญาข้อตกลงการแต่งงานอีกที
“หุบปาก! ไม่งั้นก็ลงไป” ดีแลนฉุนเฉียวจัด จนทุกคนเงียบกริบแม้แต่จะหายใจก็ต้องทบทวนก่อนทุกครั้ง อีวานแค่อมยิ้มเพราะเข้าใจอารมณ์ของน้องชายเป็นอย่างดี
ปึก “คิดดีแล้วเหรอว่าจะไม่ง้อ”
“คุณฟงคนพี่ ทำไมขวัญถึงไม่เคยรู้ว่าคุณก็มีตัวตน”
!!! “อะไรนะ! นี่น้องสะใภ้ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวฉันเลย...ได้ไง! พี่สามีมาที่นี่หลายครั้งแล้วนะ แค่จังหวะไม่เจอกันเท่านั้น”
!!! คราวนี้ขวัญเป็นฝ่ายฉงนบ้าง และทั้งขวัญและอีวานก็หันไปมองดีแลนทันทีโดยไม่ต้องนัดหมาย
“เจอกันแล้ว ก็ทำความรู้จักกันเอาเอง” ขวัญและอีวานอ้าปากค้างและได้แต่มองตามแผ่นหลังร่างสูงเดินเข้าบ้านไป
ขวัญกับอีวานจึงหันมามองหน้ากันอีก “ทำไมตอนที่เจอกันที่ร้านอาหารขวัญไม่ตกใจอะไร ตอนนั้นก็เข้าใจว่ารู้อยู่แล้วว่าดีแลนมีพี่ชายฝาแฝด”
“ตกใจนะ! ตอนนั้นขวัญตกใจนะคะ ยังเรียกคุณว่าคุณฟงอีกคนเลย” อีวานจะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก จะร้องไห้ก็ดูเกินเหตุ เขาจึงยื่นมือออกมา ขวัญก็ยื่นมือไปเช่นกันเป็นการทักทายตามธรรมเนียมตะวันตก
“ยินดีที่ได้รู้จัก/ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน และเมื่อทั้งสองเดินเข้าไปในบ้านก็เจอดีแลนยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
“ว่าแต่จะไม่ไปง้อคนขี้งอนที่เข้าใจผิดสักหน่อยเหรอ” ขวัญทำเป็นไม่ได้ยินประโยคนั้น
“คุณขวัญ” ป้าภาเข้ามาขัดจังหวะ เธอเข้าไปรับเป้ของขวัญชนกตามปกติ ขวัญชนกทำท่าทำทางอยากจะเดินออกจากตรงนั้น เพราะทุกครั้งที่เธอหันไปแอบชำเลืองมองดีแลน หน้าตาเขาทำให้เธออยากหายตัว
“นี่น้องชาย...เป็นผัวเมียกันมีอะไรก็ค่อยๆพูดๆกันก็ได้นี่น่า ไม่เห็นต้องเคร่งขรึมขนาดนั้น ดูสิน้องสะใภ้ขนลุกขนพองหมดแล้ว” อีวานเดินเข้าไปตบบ่าดีแลนก่อนจะเดินจากไป ซึ่งขวัญมองอีกคนที่จากไปด้วยความอิจฉาที่ทั้งสองหลุดออกจากสถานการณ์อึดอัดไปได้
“ขวัญไม่ได้ผิดสัญญานะคะ”
“แน่ใจเหรอ”
“นั่นเมฆ เพื่อนห้องเรียนของขวัญเองเราบังเอิญมาเจอกันนะคะ”
“แค่นั้นใช่มั้ย” ขวัญพยักหน้าหงึกๆ “ต่อไประวังให้มากกว่านี้หน่อย” ดีแลนพูดจบเดินจากไปทันที อารมณ์ก็ยังไม่ดีขึ้นเขาไม่ได้โง่นะ แววตาของขวัญที่มองเจ้าหนุ่มนั้นเขาไม่เคยชอบเลย
สัญญาข้อตกลงการแต่งงานระหว่าง ดีแลน ฟง และ ขวัญชนก วงศ์ษา ข้อ3 คู่สามีภรรยาตามระบุในเอกสารนี้จะต้องไม่เกี่ยวข้องกับเพศตรงข้ามอันก่อให้เกิดการเข้าใจผิดต่อสาธารณชนในทุกกรณี
เฮ้ยยยย! ขวัญถอนหายใจพร้อมโบกสะบัดเอกสารในมือไปมา หลังจากอ่านข้อตกลง นี่มันยุคไหนกันแล้ว “หัวโบราณชะมัด!”
พรึ่บ! ขวัญลุกจากเตียงและเดินออกจากห้องไป ผลั๊วะ! พึ่บๆ แต่สายตาก็สะดุดกับแสงไฟของห้องถัดไป ซึ่งเป็นห้องของคุณฟง
“ดีแลน เวลาไม่มีแล้วนะ”
“มันยังไม่ถึงเวลา”
“นี่! คุณน้องฟังเข้าใจหรือเปล่า ฉันยื้อไว้ไม่ไหวแล้วนะโว้ย”
“คงไม่มั้ง”
“ไม่กะผีนะสิ!!!” อีวานตวาดเสียงดังอย่างเสียไม่ได้ “ตอนนี้ซูซี่อยู่ฮ่องกงแล้วนะ” อีวานให้รายละเอียดแต่ดีแลนก็ยังนิ่ง “ตอนนี้น้องสะใภ้ก็สิบแปดแล้วแถมยังเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของแกด้วย...จัดการเธอซะ”
“ยังก่อน...” แม้ดีแลนจะปฎิเสธแข็งขัน แต่คนที่แอบฟังถึงกับหน้าซีดเนื้อตัวร้อนวูบวาบ สองพี่น้องคุยกันเป็นภาษาอังกฤษซึ่งเธอเองก็ฟังเข้าใจเป็นอย่างดี
- ผู้เขียน
