10. ลูกค้าที่น่ากลัว
1003 คำ
เธอจึงนำตระกร้าสานขนาดใหญ่หลายใบออกมากองรวมกันไว้ และเตรียมสินค้าที่จะนำไปขายใส่ในตระกร้าเตรียมพร้อมที่จะนำออกมาขายโดยไม่ต้องเสียเวลาหาในตอนเช้าอีก
หลังจากที่ช่วยกันจัดแผงหน้าร้านเสร็จแล้ว หยวนเซียวก็เริ่มขายสินค้าบางชิ้นให้กับลูกค้าที่มายืนรอ เนื่องจากมีคนจำพวกเขาสองคนได้ จึงมารอซื้อสินค้าจากพวกเขาทั้งสองจำนวนมาก
" ฉันขอเนื้อหมู 5 ชั่ง ไก่2ตัว "
" ได้ครับ " หยวนเซียวขายเนื้อสัตว์ให้กับลูกค้าคนแรกเสร็จก็ให้หลิงเฟยมาคอยคิดเงิน ส่วนเขาก็คอยหยิบจับสินค้าให้กับลูกค้าอีกที ทั้งสองช่วยกันขายไปจนถึงช่วงบ่ายจึงได้หยุดพักและกินข้าวกลางวันด้วยกัน ซึ่งก็เป็นอาหารสำเร็จรูปที่ปรุงสุกใหม่ในห้างนั่นเอง
" พี่ชายฉันอยากจะได้ แป้ง2ชั่ง หมูสามชั้น 5ชั่งค่ะ " หญิงสาวเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงออ่นหวานยั่วยวน แต่ทุกอย่างที่เธอกระทำนั้นผ่านสายตาแหลมคมที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้วของหลิงเฟย
" หยวนเซียว ไปขายให้คุณป้าคนสวยทางนั้นเถอะ " หลิงเฟยเอ่ยบอกกับสามีก่อนจะมายืนแทนที่ของเขาเมื่อครู่นี้ และจ้องหน้างามเย้ายวนของหญิงสาวตรงหน้าต่อ
" ตกลงพี่สาวเอาแค่แป้ง 2ชั่งกับสามชั้นใช่ไหมคะ "
" เอ่อ ใช่ค่ะ ใช่ เอาแค่นี้แหละ "
" นี่ค่ะ ทั้งหมด 16หยวน "
" นี่จ้ะ " หญิงสาวจ่ายเงินแต่โดยดีไม่มีท่าทีอะไร และรีบไปจากร้านนี้โดยเร็วเพราะไม่อยากถูกสายตาแหลมคมจ้องมองราวกับจะทะลุร่างของตนเองเช่นนั้นอีก หยวนเซียวยิ้มขำให้กับท่าทางของแม่เสือสาวที่เวลานี้อารมณ์ฉุนเฉียวพอควร
" ไม่ต้องมาขำนะคะ ฉันควรจะหาน้ำมันราดหน้าคุณแล้วจุดไฟจะดีไหมคะ "
" โธ่ ภรรยาครับ คุณก็เห็นว่าผมขายของอยู่ดีๆ หล่อนเข้ามาเองทั้งนั้น "
" หึ " หลิงเฟยถอนห่างออกไปปล่อยให้เขายืนขายสินค้าต่อ ส่วนตนเองแค่รอคิดเงินเท่านั้น ในระหว่างนั้นเธอก็ลอบสำรวจเขาไปด้วย
ร่างกายสูงโปร่งกำยำ ดวงตากลมโต คิ้วดกดำ จมูกโด่งเป็นสันได้รูป ริมฝีปากหนาอมชมพู มองดูโดยรวมแล้วไม่มีที่ติออกจะหล่อเหลาด้วยซ้ำไป ยิ่งพิจารณาเขามากเท่าไหร่ในหัวใจยิ่งเต้นรัวมากเท่านั้น เธอวางมือสัมพัสตรงหน้าอกของตนเอง รับรู้ถึงหัวใจที่เต้นรัวได้เป็นอย่างดี
' ไม่ใช่ตกหลุมรักตาบ้านี่หรอกนะ '
เธอบ่นกับตนเองในใจก่อนจะสะบัดหัวขับไล่ความคิดนั้นออกไปแล้วตั้งใจขายสินค้าตรงหน้าเพื่อหาเงินดีกว่าจะมาคิดฟุ้งซ่านในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง
เธอขายสินค้าจนหมดเกลี้ยงก่อนจะช่วยกันเก็บข้าวของเพื่อเตรียมตัวออกจากตลาดมืดแห่งนี้ แต่ก็ยังไม่ทันที่จะได้ออกไปทั้งคู่ก็เจอกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่มาขวางเอาไว้เสียก่อน
" เจ้านายของผมอยากจะขอเชิญคุณทั้งสองไปพูดคุยเสียหน่อย เชิญครับ "
" ไปเถอะครับ " หยวนเซียวไม่อยากให้เธอต้องถูกทำร้าย จึงบอกให้เธอเดินตามชายคนนั้นไปแต่โดยดี
เมื่อมาถึงบ้านหลังหนึ่งก็เจอกับชายสูงวัยที่เธอจำได้ว่าวันก่อนเธอขายเหล้าและบุหรี่ให้กับเขาไป
" ขอขอภัยด้วย ที่คนของผมเสียมารยาท แต่ว่า ผมต้องการบางอย่างจากคุณจริงๆ " เขาเอ่ยบอกอย่างตรงไปตรงมา
" พวกเราคงไม่มีของมีค่าอะไรที่คุณต้องการหรอกค่ะ " หลิงเฟยเอ่ยบอกกับเขาทันที
" อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ที่ผมเชิญมานั้นเพียงแค่ต้องการให้คุณหาเหล้าที่คุณเคยขายให้ผมก็เท่านั้น เพราะผมต้องนำไปมอบให้เจ้านายของผมอีกที และแน่นอนว่าถ้าหากคุณหาให้ผมได้ ผมยินดีจ่ายราคาตามที่คุณต้องการ " แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ไว้ใจคนตรงหน้าอยู่ดี
" ทำไมต้องเป็นเราคะ คุณดูมีอำนาจหน้าที่ การที่จะหาสิ่งที่ต้องการนั้นง่ายมากนะคะ "
" บอกตามตรงผมให้คนหามาแล้ว แต่ไม่เจอของดีเหมือนอย่างของคุณ " หลิงเฟยเข้าใจในทันทีนั่นเพราะเหล้าที่เธอขายไปนั้นมีมันขายเฉพาะในห้างสรรพสินค้าในโลกก่อนของเธอเท่านั้น และแน่นอนว่าในยุคนี้คงหาไม่ได้
" คุณต้องการจำนวนเท่าไหร่คะ แต่ฉันไม่รับปากว่าจะหาได้ไหม เพราะคนจากฝั่งนั้นยังไม่ส่งข่าวมา "
" 100 ขวด ผมต้องการภายในสองเดือนนี้ ถ้าหากคุณจะหามันให้ผมได้ "
" ความจริงฉันไม่เข้าใจหรอกค่ะว่าทำไมคุณถึงต้องการเหล้าพวกนั้น แต่ฉันจะพยายามก็แล้วกันนะคะ เรากลับไปได้หรือยังคะ "
" ครับ ผมยินดีจ่ายเงินล่วงหน้าให้คุณครึ่งหนึ่ง ถ้าคุณต้องการ "
" ไม่เป็นไรค่ะ แล้วถ้าสมมุติว่าฉันหามาได้ จะติดต่อคุณยังไงคะ "
" อ่อ ไปหาผมที่บ้านโดยตรงได้เลย ที่นั่นคุณอาจจะเจอลูกสาวหรือภรรยาของผม ผมจะสั่งพวกเขาไว้ครับ "
" ได้ค่ะ "
หลิงเฟยเดินออกมาจากที่แห่งนั้นโดยที่ชายร่างใหญ่ที่เป็นคนพาเธอเข้าไปนั้นเดินออกมาส่งที่หน้าประตูบ้านหลังนั้น โดยที่หยวนเซียวเดินตามไม่ห่าง ทั้งสองเดินกลับไปที่บ้านของตนเอง ก่อนจะอาบน้ำพากันเข้านอน แม้ว่าจะนอนไม่หลับก็ตาม เพราะเวลานี้หยวนเซียวเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอมาก แต่เขาเองไม่มีความสามารถใดๆ ที่จะช่วยเหลือเธอได้เลย
- ผู้เขียน
