“อย่ามาดูถูกฉันนะ ปล่อย”
“ไม่ จนกว่าเธอจะบอกฉันมา ว่ามีแผนจะทำอะไร บอกไว้ก่อนนะ ถ้าเธอทำคุณแม่เสียใจหรือเสียอะไรต่อมิอะไรอีก ฉันเล่นเธอแรงแน่ๆ”
“ทีอย่างนี้ทำเป็นมาห่วงคุณท่านเหรอคะ คุณหนีออกจากบ้านตั้งนาน ทิ้งท่านไปแบบไม่สนใจ ปล่อยให้ท่านร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่เห็นคุณจะ...”
“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน เธอจะไปรู้อะไร”
“ทำไมจะไม่รู้ ในเมื่อฉันเห็นกับตาว่าคุณท่านเสียใจเพราะคุณแค่ไหน”
“ฉันบอกว่าอย่ามายุ่ง แล้วก็หยุดใส่ร้ายฉัน ทั้งที่ที่ไม่รู้เรื่องอะไร”
“รู้น้อยไปสิคะ อุ๊ย...”
ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกเขาฉกลงมาปิดปากไวอย่างรวดเร็ว สองแขนพยายามจะผลักเขาออก แต่ถูกเขากอดไว้จนแน่น กลีบกุหลาบนุ่มนิ่มถูกเขาดูดดื่มอย่างถือสิทธิ์ เด็กเรียนอย่างรักศิกาญจน์ไม่เคยคิด ว่าจะมีวินาทีนี้กับชายที่ตัวเองโกรธเกือบจะกลายเป็นเกลียดมอบจุมพิตแรกในชีวิตให้
ร่างกายเกิดอาการชาด้าน สรรพสิ่งรอบข้างมอด
