EP 35
1262 คำ
“ถ้าคุณนิคจะไปบอกล่วงหน้าด้วยนะคะ เผื่อบางทีคุณท่านอยากจะไปปาร์ตี้ที่นั่นบ้าง ทำงานไปกินไป น่าสนุกนะคะ”
“ได้ครับ”
“คุณปั่นสนใจมั้ยคะ ถ้าสนคุณแม่จะได้ชวนหนูก้อยไปด้วย”
“ขอดูคิวงานก่อนครับ”
หึ
แม่นะแม่
ใจจริงไม่คิดอะไรเลยนะ นอกจากเรื่องจับคู่ให้ลูก อยากได้เหลือเกินนะทายาทสืบสกุล เดี๋ยวจัดให้สักสิบหรอก อยากรู้เหมือนกันว่าจะเลี้ยงไหวมั้ย
หาเมียที่ถูกใจมึงให้ได้ก่อนเถอะไอ้ปั่นเอ๊ย
เลือกเยอะเกิ๊น
“ขอบใจจ้ะ”
อาภัสสราหันไปหาเลขา ที่ตักไข่ตุ๋นมาให้ก่อน แล้วถึงตักให้ตัวเอง จากนั้นก็ส่งต่อให้คนอื่น เป็นอะไรที่พึงพอใจไม่น้อย ส่วนชายปั่นดันเหน็บว่าประจบ ทั้งๆ ที่ท่าทีของอีกฝ่ายไม่ใช่แบบนั้น แต่มาจากการปลูกฝังของแม่เขากับคุณน้าแรม เขาเองก็ถูกสอนมาเช่นกัน ผิดตรงที่มีเรื่องขัดใจกับแม่ เลยเมินเฉยเรื่องนี้ไป
จากที่ตั้งใจจะแค่มาสืบข่าวเรื่องไปดูทีของทนายกับยัยแคระ แล้วก็อยากแกล้งยัยแคระนิดๆ หน่อยๆ ถ้าโอกาสเอื้อ แต่พอมาได้ยินเรื่องในครัวเมื่อครู่ กับยัยแคระเห็นทำงานมากมายหลายอย่าง เลยจะยกยอดแผนการไปวันอื่น
กับยัยแคระเนี่ย อ่อนข้อให้บ่อยๆ ไม่ได้ เดี๋ยวเหลิง
“ไว้เจอกันที่บางปูนะครับน้องรัก”
แต่ตอนจะกลับเมื่อคุยงานเสร็จแล้วและอิ่มท้องแล้วนั้น ก็ดันเห็นนายนิคส่งตาหวานๆ ให้ ส่วนยัยแคระก็ยิ้มเอียงอายตอบ แถมยังมองท้ายรถนายนิคตาปริบๆ เหมือนเสียดาย เหมือนไม่อยากให้จากไปไหนไกลๆ เท่านั้น เขาก็ชักอยากเปลี่ยนใจซะแล้ว
ถามจริง
ปิ๊งนายนั่นเหรอยัยแคระ
มันมีดีตรงไหนวะ
สู้ฉันไม่ได้แม้แต่กระผีกเดียวด้วย
ถึงจะเป็นวันหยุด และมีอาการร้อนๆ หนาวๆ อยู่บ้าง แต่รักศิกาญจน์ก็ไม่อยากจะพัก เพราะต้องไปดูคนมาถมที่กับตัดต้นไม้บางต้นที่จำเป็นและจะกีดขวางพื้นที่ปลูกสร้างจริงๆ ออกเท่านั้น เมื่อวานเข้าหน้างานช้าไปนิดเดียว ต้นนนทรีที่เกิดเองธรรมชาติก็ถูกโค่นไปเรียบร้อยแล้ว ทั้งที่มีป้ายติดไว้ว่าห้ามตัด
“สงสัยต้องผมคงจะต้องให้ลุงมาเฝ้าแทบทุกต้นล่ะมั้งครับ”
ภาคินัยตามไปทีหลัง พอรู้เข้าก็ส่ายหน้าเหมือนกัน เพราะคอนเซ็ปต์ของ SR คือจะคงความร่มรื่นของต้นไม้เอาไว้เกือบทั้งหมด จะขุดออกแค่จำเป็น แล้วก็ไม่ใช่ขุดทิ้ง แต่ขุดล้อมแล้วเอาไว้ลงดินใหม่
กินมื้อเช้าที่แม่ทำไว้ให้ก่อนออกเดินทางไประยอง เพราะจัดงานการกุศลเพื่อหาเงินเข้ามูลนิธิ เอาไปช่วยเหลือเด็กยากไร้บนดอย แม่จะค้างสองคืน ถ้าเธอเสร็จงานแล้ว ก็อาจจะตามไปสมทบทีหลัง แต่ต้องกินยาดักไว้ก่อน กลัวจะไม่สบายหนัก
จากนั้นรักศิกาญจน์ก็ขับรถไปหน้างานทันที ชั่วโมงนิดๆ ก็มาถึงแล้ว ข้อดีของรถที่ทายาทคุณท่านเลือกให้(แบบไม่ถาม) ก็คือลุยพื้นที่ขรุขระได้สบายมาก เรียกว่าเหยียบมันถูกใจวัยรุ่นกลางๆ อย่างเธอเลยทีเดียว แต่วันนี้ไม่มีแรงเหยียบหรอก
บ้านเรือนไทยใต้ถุนสูง ที่เมื่อเดือนก่อนไม่ค่อยเอี่ยมสักเท่าไหร่ ตอนนี้เรียกว่าเรี่ยมไร้เรไรไปเลย จากฝีมือทีมงานของปานชีวัน โดยมีคุณท่านเบิกทางให้ เธอเลยถือโอกาสสั่งให้หานั่นนี่มาเพิ่ม
รวมทั้งที่หลับที่นอนก็เปลี่ยนใหม่ทั้งหมด ของเก่าก็ให้ลุงกับป้าเอาไปใช้ที่บ้านเลย ทั้งที่ยังใหม่อยู่ แค่ไม่มีใครมาใช้นานหลายปีเท่านั้น
“คุณท่านอาจจะมาปาร์ตี้ที่นี่ เปลี่ยนใหม่หมดนั่นล่ะค่ะดีแล้ว จะได้เข้าไปนอนเอนหลังบ้าง เดี๋ยวน้องรักจะให้คนมาติดแอร์ใหม่ด้วย ของเก่าใช้ไม่ได้แล้ว”
“จะติดทำไมกัน คุณท่านมาก็คงจะนั่งอยู่ระเบียงข้างนอกโน่น ลมเย็นจะตาย ไม่เห็นต้องมีแอร์เลย”
“ใครกล้ารับประกันล่ะคะ ว่าลมจะมีทั้งวัน อีกอย่าง คุณท่านมาก็ต้องอยู่นานหลายชั่วโมง คุณปานจะให้นั่งแต่ตรงระเบียงเลยเหรอคะ เผื่อเหนื่อย อยากนอนพักบ้างไม่ได้เหรอคะ แล้วไหนๆ คุณท่านก็สั่งไว้แล้ว ว่าข้างล่างก็จะทำออฟฟิศติดแอร์ให้หมด แล้วถ้าติดเพิ่มที่ห้องมันจะเป็นอะไรไปล่ะคะ”
“รู้ดีจังเลยนะ ไปถามคุณท่านก่อนดีกว่าเถอะ เธอไม่ใช่คนจ่ายเงิน แค่นี้ก็ไม่รู้ว่าหมดเท่าไหร่แล้ว”
“เท่าไหร่คุณท่านก็ไม่ว่าหรอกค่ะ ถ้าเอามาทำประโยชน์ ไม่ใช่ใช้แบบไม่รู้เหนือรู้ใต้และใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย จริงมั้ยคะ”
“อย่าเหลิงว่าตัวกำลังขึ้นหม้อนะยะ ขึ้นได้ก็มีวันตก แล้วฉันจะรอสมน้ำหน้า”
“ขอบคุณค่ะที่เตือน สรุปเอาไงคะ จะทำตามที่น้องรักบอกเลย หรือจะไปถามคุณท่านเองล่ะคะ”
“ก็เธอขึ้นหม้ออยู่นี่ เสนออะไรคุณท่านก็คงว่าตามอยู่แล้วล่ะ ฉันจะไปขวางทำไม ไม่ใช่เงินฉันด้วย รวยนักก็จ่ายๆ ไปสิ ถนัดอยู่แล้วนี่เรื่องจ่าย เรื่องเอาเงินฟาดหัวคนอื่น”
ชอบใจจริงๆ ตอนได้เป็นผู้จัดการบ้านยอมถอย แต่ที่ไม่ชอบใจ ก็ตรงคำประชดประชันนี่ล่ะ มันไม่น่าจะออกมาจากปากคนที่คุณท่านเลี้ยงดูปูเสื่อมาพร้อมลูกของท่านเลย แต่ก็ไม่อยากเอามาคิดให้ปวดหัว เพราะมีเรื่องให้ต้องคิดมากพอแล้ว
“คุณน้องรักมาด้วยเหรอคะ ไหนบอกว่าวันหยุดไงคะ”
จิต ผู้ดูแลที่แปลงนี้กับบ้านหลังนี้เดินมารับถึงรถ
“ค่ะ”
รักศิกาญจน์เลยส่งกระเป๋าสะพาย กระเป๋าโน้ตบุ๊ก แฟ้มงานที่จะต้องเอามาทำให้ช่วยถือ
“ให้ป้าเอาไปวางโต๊ะเดิมเลยมั้ยคะ”
“ค่ะ แล้วลุงจวบล่ะคะ”
“ไปเฝ้าพวกถมที่ค่ะ กลัวจะโค่นต้นไม้มั่วๆ เหมือนเมื่อวานอีก”
“ดีมากค่ะ เดี๋ยวน้องรักไปดูก่อนดีกว่า กลัวพลาดอีกเหมือนกัน คุณท่านได้ดุยกใหญ่เลยล่ะทีนี้”
จริงๆ คุณท่านน่ะไม่ได้ดุอะไรหรอก ตัวเองแค่ต้องอ้างเอาไว้เป็นใบเบิกทาง เพื่อให้งานลุล่วงด้วยดี แต่การจะเดินดูความเรียบร้อยบนที่ดินร้อยห้าสิบไร่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย กับตอนร่างกายไม่เต็มร้อยในวันนี้ แดดก็ร้อนจนต้องคว้าร่มในรถมากางอีกชั้น แม้จะมีหมวกกับแว่นกันแดดสวมก็ตาม
“คุณน้องรักจะมาทำไมครับ ไกลจะตาย แดดร้อนด้วย”
จวบที่ในมือมีอีโต้ไว้ฟันนั่นนี่อยู่ รีบหันมาร้องถามแข่งกับเสียงรถขนดิน รถแบคโค และรถบดหลายคัน เพราะห่วงไม่น้อย เห็นผอมๆ บางๆ ผิวขาวๆ ไม่น่าจะทนแดดแรงๆ ได้นานนัก
- ผู้เขียน
