“ไอ้อุล มึงงอนอะไรมีร่า เด็กมันแอบมองมึงมาตั้งแต่เช้าแล้ว” โทร่าถามอุลที่นั่งจิบชาไม่สนใจอะไร ทำให้เก็นเกิดความสงสัย ว่าทำไมอุลต้องงอนมีร่า
“แล้วทำไมมึงต้องมางอนลูกกูด้วย เมื่อวานเหมือนกูจะรู้อะไรมาสักอย่าง แต่กูเสือกจำไม่ได้ หรือเรื่องที่ลูกสาวกูไปเดท อันนั้นกูจดไว้ กูลืมอะไรไปวะ นึกไม่ออก” เก็นพยายามนึกว่าตัวเองลืมอะไรไป แล้วเมื่อวานเขาจดอะไรสักอย่าง แต่ลืมไปแล้วว่าจดทิ้งไว้ที่ไหน
“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน เพราะฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของใครอีกแล้ว น่ารำคาญ จะจ้อง จะรอ จะมอง ช่างมัน” อุลมองนานะที่เพิ่งจะเข้ามาห้องโถงใหญ่ ที่ทุกคนมักจะเข้ามานั่งอยู่รวมกัน ในยามที่ไม่มีงาน
“ไอ้อุลลลลล แกไปกินรังแตนที่ไหนมา ช่างเหอะ ๆ ฉันจะมาชวนทุกคนไปงานวันเกิด”
“ขอปฏิเสธ” อุลตอบออกมาอย่างไร้เยื่อใย กับการเชิญชวนไปงานวันเกิดกับคนเป็นพี่สาว
“กูลืมเหี้ยอะไรไปวะ อันเล็กๆ มีแสง ถ้ากูเห็น กูต้องจำได้แน่ ๆ แต
