Ep.5 : ใครแตะลูกศิษย์กู...มันตาย✔️
2505 คำ
มีร่า Say
“หวงฉันบ้าง” เพียงแค่สิ้นเสียง ริมฝีปากอุ่นก็ประกบลงมาทันทีเลย ต่อต้านหรือต้อนรับมันดีนะ ไหนเซ็นเซบอกว่าจูบต้องทำกับคนที่รักไง ฉันพยายามจะหลบแต่เซ็นเซจูบจริงจังแบบนี้ จูบตอบไปเลยแล้วกัน กลิ่นแอลกอฮอล์นี่มันดีจังเลย อยากทำมากกว่านี้ นี่เป็นการจูบกับผู้ชายครั้งแรกเลย ปกติจูบแต่กับผู้หญิง หัวใจเต้นตึกตักเลย
“เซ็นเซ จะจูบก็ปล่อยหนูก่อนสิคะ แบบนี้จะกอดยังไง” ประโยคของฉันทำเอาคนตรงหน้าตกใจ แล้วรีบปล่อยฉันทันที
“ขอโทษที เมื่อกี้ฉันเหมือนคุมตัวเองไม่อยู่ เธอชอบผู้หญิงสินะ แบบนี้เธอคงขยะแขยง อาจจะเพราะฉันเมา เมามากเกินไป ขอโทษนะ” เราสปริงตัว ขึ้นมา ทำเหมือนเมื่อกี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น อะไรจบแค่นี้เองเหรอ
“หนูไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่เพราะหนูไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีใคร เลยไม่เคยคิดที่จะนอนกับผู้ชาย ถ้าพลาดท้องแล้วหนูจะต้องไป ไม่ได้อยู่กับพวกเสือขาวอีก หนูไม่ได้อยากไปไหน แต่ก็นะ หนูก็เป็นมนุษย์ มันก็มีอารมณ์เป็นธรรมดา มันก็ต้องมีการปลดปล่อย นิ้วบ้างก็ไม่ได้แย่” ฉันช้อนสายตามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ฉันไม่ได้หัวใจเต้นตึกตักเวลาจ้ำจี้กับผู้หญิงแต่มันก็แค่ เสียวดี แล้วผลัดกันทำมันก็ไม่ได้แย่
“เอาเถอะ เธอออกไปได้แล้ว ผู้หญิงกับผู้ชาย ไม่ควรอยู่ในห้องเดียวกัน” เซ็นเซไล่ฉันออกมานอกห้อง โดยการผลักหลัง ดันให้ฉันออกไป ไล่ไม่ต่างจากขี้เลย อะไรอ่าาาาา ไม่จูบแล้วเหรอ
“ไม่ หนู มา หนูจะคุย เอ่ออ คุยเรื่องอะไรวะ โดนจูบทีลืมเลย เซ็นเซจูบอีกทีไหม เผื่อหนูจำได้” ฉันมาทำอะไรวะ ว่าแต่เซ็นเซหน้าแดงรึเปล่านะ ไม่ใช่หรอกเมาเหมือนฉันมากกว่า
ปึงงงง!!!!!!!เสียงประตูที่ปิดใส่หน้ามันทำให้ฉันได้สติ
“แล้วฉันมาหาเซ็นเซทำไมนะ” ช่างเถอะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่ เซ็นเซใส่ที่ห้อยโทรศัพท์เหมือนด้วย ฮ่ะ ๆ คุณดาวววววววว
.
.
วันต่อมา.......
@White Casino
เย็นชา หลบหน้า ไม่สนใจ ครบเลย เซ็นเซเป็นอะไร?? ทำไมเมินฉันแบบนี้ ฉันพยายามจะเข้าไปคุย แต่เขาก็หาเรื่องเมิน แล้วไปคุยกับคนอื่นตลอดเลย ฉันนึกออกแล้วว่าต้องบอกเซ็นเซเรื่องผู้หญิงที่เขาจะคบเป็นนักต้มตุ๋น แต่พอจะพูดเขาก็เดินหนี
“เป็นอะไรมีร่าทำไมวันนี้ทำหน้าซังกะตายแบบนี้” ท่านไรถามฉันที่โคตรจะห่อเหี่ยวเลย ทำไมถึงถูกเมินนะ ฉันนั่งคิดอยู่ที่โซฟา นอนคิด เอามือก่ายหน้าผากคิด ที่ยังไม่ได้ทำคือยังไม่เอาเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก นี่แหละ
“เซ็นเซนะสิ วันนี้เมินฉันทั้งวัน ท่านไรคิดว่าเซ็นเซเป็นอะไร”
“เป็นคนแก่ที่ไม่น่าคบค้า เมินเธอก็เรื่องปกติ เค้าก็เมินทุกคนเป็นปกติ แม้กระทั่งตอนนี้กับแม่ฉันก็ยังเมิน เธอควรจะชิน ว่าแต่แค่ถูกเมินต้องทำเหมือนซังกะตายแบบนี้เลยเหรอ”
“หรือจะเพราะเรื่องเมื่อคืน” ฉันพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอย่างลืมตัว เพราะว่าเราเมาแล้วเผลอจูบกันแน่ ๆ เลย แต่ฉันก็ออกจะรู้สึกว่ามันดี หัวใจยังเต้นตึกตักเลย แม้ว่ามันจะแค่แป๊บเดียว เซ็นเซเมา คิดมากไปแล้วมีร่า
“เรื่องเมื่อคืน เรื่องอะไร???” คำถามของท่านไร ทำให้ฉันตกใจ แล้วมองหน้าเจ้านาย ที่ตอนนี้มองฉันอย่างจับผิด เหี้ยแล้วไง ท่านไรรู้โลกรู้ บอกไม่ได้ บอกไม่ได้แน่ ๆ ฉันพยายามจะถอยหลบจากสายตาที่จับผิด
“ไม่มีอะไร ฉันขอตัวดีกว่า” แต่พอฉันจะหนี กลับถูกคนที่ไวกว่าอย่างท่านไรกดลงกับโซฟา จนหนีไปไหนไม่ได้ ฉันเลยพยายามใช้เข่า ดันคนเป็นเจ้านายจนกระเด็นเซไปไกล ฉันเลยเอาจังหวะนี้เพื่อวิ่งหนี แต่โดนท่านไรคว้าขาไว้ได้ จนล้มหน้าทิ่มพื้น
“หน็อยยย เดี๋ยวนี้กล้าสู้ฉันเหรอ หนีฉันไม่พ้นหรอกยัยตัวแสบ บอกมา!!!!....เมื่อคืนมีอะไร!!!!”
“ปล่อยนะคะ ฉันจะไม่เกรงใจละนะ!!! อยากรู้เรื่องอะไร มันไม่มีอะไร” ฉันพยายามจะพลิกตัวโดยล็อกแขนของท่านไรที่จับขาของฉันไว้ให้เขาปล่อย
“โอ๊ยเจ็บ ๆๆๆ !!!! เอาจริงเลยเหรอ ได้!!!!....ถึงทีฉันบ้าง” ท่านไรตวัดขามาจะเตะเข้าที่หน้าของฉันที่นั่งล็อกแขนเขาอยู่ที่พื้น ทำให้ฉันเอามือมาปัด ทำให้แขนที่ถูกฉันล็อกหลุดออก
แกร่กกก~* ประตูห้องที่เปิดออก ในตอนเราอยู่ในท่าที่แบบว่าท่านไรคว้าเอวฉันจากทางด้านหลัง ในขนณะที่ฉันกำลังจะหน้าทิ่ม มันช่างไม่ต่างอะไรจากท่า Doggy เลย..........เหี้ยยยยยยย แล้ววววว งายยยยยยย
“เซ็นเซ!!!!”
“คุณนายให้มาตามท่านไร แล้วผมมองว่า ผู้ชายที่แต่งงานแล้วไม่ควรมาเล่นอะไรแบบนี้” ประโยคของเซ็นเซทำให้ท่านไรปล่อยฉันทันที
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่แบบที่เซ็นเซเห็น” ฉันพยายามจะอธิบาย แต่กลับได้แค่แววตาที่เย็นชาแทน
“ฉันเห็นอะไร ก็แค่เด็กสองคนที่เล่นกันเหมือนไม่รู้จักโต ด่วนนะครับท่านไร ผมขอตัว” เซ็นเซไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ พอพูดจบก็ขอตัวออกจากห้องไปเลย
อันนี้ไม่ปกติ ไม่ปกติแน่ ๆ ปกติเซ็นเซไม่เคยจะเมินฉัน ไม่เคยจะไม่มองหน้าฉันแบบนี้ ฉันวิ่งตามเซ็นเซที่เดินไม่หยุด แถมยังเดินเร็วมากด้วย นี่เขาเรียกว่าหนี ฉันเลยพยายามวิ่งเพื่อไปดักหน้าเซ็นเซเอาไว้ แต่เขาก็ยังเดินเลี่ยงหลบ เพื่อจะหนีให้พ้นจากฉัน
“อย่าหนีหนูแบบนี้ หนูทนไม่ได้ ถ้าเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืน มันทำให้เซ็นเซรู้สึกไม่ดี หนูจะไปเอง จะไม่วุ่นวายให้เซ็นเซต้องรู้สึกลำบากใจอีก” ฉันก้มคำนับเพื่อขอโทษและขอตัวลา แล้วจะไม่ทำให้เขาต้องรู้สึกไม่ดีอีกเลย
.
หลายวันต่อมา
อุล Say ::
“เรนว่าคุณอุลเป็นคนที่เงียบจังเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คนเราไม่ต้องพูดกันตลอด เรนไม่คิดว่าคุณฃจะพามาที่แบบนี้ สวนสนุกมันช่างต่างกับร้านชามาก ๆ”
นั่นสินะ ผมไม่รู้คิดอะไร หลายวันแล้วที่มีร่าหายไปเลยอย่างที่เธอบอก ผมกลับคิดถึงเธอมาก ถึงขั้นกับพาผู้หญิงอีกคนมาเดตที่เดียวกับเธอ เรื่องคืนนั้นผมไม่ได้เมาจนไม่รู้ตัว ผมรู้ตัว แต่ผมแค่ห้ามตัวเองไม่ไหว เพราะเธอดันพูดว่า อย่าคบกับผู้หญิงคนอื่นเลย
“คุณอุลคะ คุณอุล” เสียงเรียกที่ทำให้ผมต้องมาสนใจหญิงสาวตรงหน้า
“ครับ”
“เราเล่นอะไรกันดี” คุณเรนถามผมในขณะที่ผมนั้นกำลังเหม่อลอย
“ม้าหมุนไหมครับ ผมอยากนั่งรถม้า” ผมชวนหญิงสาวเล่นม้าหมุน ซึ่งเธอก็ยอมนั่ง ผมคิดว่าถ้าผมจะมีคุณเรน มันอาจจะทำให้ความรู้สึกที่ไม่ถูกต้องของผม มันเลือนรางจากผู้หญิงอีกคนได้ ‘แบบนี้เซ็นเซก็ต้องนั่งมองตาเค้าแบบนี้ด้วยนะ รับรองสาวหลง’ เสียงในความทรงจำมันกำลังย้ำเตือนว่ามันไม่เหมือนกัน
ผมมองตาคุณเรนที่ตอนนี้ยิ้มหวานให้ผม ผมก็ทำได้ ผมก็มองคนอื่นเต็มตาได้ ไม่ใช่แค่มีร่าซะหน่อย เป็นผมเองที่ปิดใจ ปิดตามานานเกินไปหรือเปล่า อาจจะแค่ผมมีมีร่าเป็นผู้หญิงคนเดียวที่วนเวียนรอบตัวมานานเกินไป
“มองแบบนี้เขินจังเลย ต่อไปเราจะไปเล่นอะไรกันอีกดีคะ” คำถามจากคุณเรน ทำให้ผมมองไปรอบ ๆ ตัว มีร่าอยากให้ผมขึ้นชิงช้าสวรรค์สินะ
ผมพาคุณเรนไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ที่สูงเสียดฟ้า หญิงสาวขอนั่งข้างผม เพราะเธอกลัวความสูง ซึ่งผมก็ยอม ผมควรจะทำยังไงนะ จับมือเธอให้เธอหายกลัวไหม แต่ผมไม่ได้ต้องการอะ ในตอนที่ผมกำลังทะเลาะกับตัวเอง มือเล็ก ๆ ของหญิงสาว ก็เลื่อนมากุมมือผมเอาไว้แน่น
“เรนกลัวค่ะ”
“อืม”
เมื่อกระเช้าที่เรานั่งมันเคลื่อนตัวมาเกือบถึงจุดที่จะสูงสุด ผมก็มองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างผมทันที มีร่าอยากให้ผมจูบกับเธอใช่ไหม จุดสูงสุดสินะ ผมเคลื่อนหน้าไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า แต่มันกลับซ้อนทับด้วยผู้หญิงอีกคน!!!! อ๊ะ!!! ทำไม่ได้ มันต้องไม่ใช่แบบนี้
“ขอโทษครับ ผมว่าเราดูวิวดีกว่า” ผมพยายามแล้ว แต่มันทำไม่ได้ไง จะมาพูดว่าผมไม่ลองไม่ได้นะ ผมพยายามที่สุดแล้ว
หลังจากเล่นชิงช้าสวรรค์เสร็จ ผมก็พาเรนไปเล่นปราสาทผีสิง แค่ความรู้สึกของผมตอนนี้ อยากกลับแล้ว ผมเดินนำลิ่ว ๆ ให้มันจบ ๆ ไปเสียที
“อ๊ายยยยยยย กรี๊ดดดดด” เสียงของหญิงสาวที่กรี๊ดด้วยความกลัว มันทำให้ผมต้องเดินกลับไปลากคุณเรนให้รีบเดิน ทำให้จบไว ๆ ผมเริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำมันเริ่มไม่เวิร์ก ผมควรจะหยุดมันไหมนะ แต่ที่ผมหยุดเพราะผมไม่ต้องการ หรือเพราะผมต้องการผู้หญิงอีกคนนะ ไม่ได้แล้วสิ ผมต้องโฟกัสผู้หญิงตรงหน้าสิ
.
.
Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrr [Tora Callings.......] เสียงโทรศัพท์ที่ดังในความมืด มันทำให้ผมไม่อยากจะรับเลย แต่ก็ต้องรับ เพราะหน้าที่ที่ค้ำคอ ทำไมเจ้านายผมถึงไม่เข้าใจคำว่าวันหยุด
สายสนทนา
[ไอ้อุล!!!! มึงอยู่ไหน] สรรพนาม และเสียงของปลายสายที่ร้อนใจมันทำให้ผมรู้สึกแล้ว ว่ามันมีเรื่องไม่ดีแน่
“ท่านโทร่ามีอะ ผมอยู่ที่สวนสนุก”
[พวกไอ้กระรอกมันเอาอีกแล้ว มันตามไล่ยิงไอ้ไรกับหลานกู ตอนนี้มีร่าอาสาขับรถล่อพวกมัน มันคงคิดว่าเป็นไอ้ไร มึงไปช่วยมีร่าหน่อย เดี๋ยวพวกกูจะตามไป ตอนนี้กูกับไอ้ไรกำลังเตรียมตัว]
“จะไปเดี๋ยวนี้”
จบการสนทนา
.
ผมกดวางสายแล้วสลัดมือคุณเรนออก เพื่อที่จะไปช่วยผู้หญิงอีกคน แต่กลับถูกมือของเธอดึงเอาไว้เพราะความกลัว
“ขอโทษนะครับ ตอนนี้ลูกศิษย์ผมตกอยู่ในอันตราย” ผมลากมือของคุณเรนออกมานอกปราสาทผีสิง แล้วขอแยกกับเธอตรงนั้นเลย ผมทิ้งคุณเรนไว้ที่สวนสนุก เพราะผู้หญิงอีกคนที่ทำให้ผมร้อนใจ
.
.
ผมค้นหาพิกัดจากเบอร์โทรของมีร่าทันที ให้ GPS ได้นำทาง จุดที่เธออยู่กับผมมันห่างกันมาก แถมยังเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 150 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แสดงว่าเธอขับรถเร็วมากเธอกำลังหนีจริง ไม่ใช่แผนชั่วร้ายของเจ้านายผมแน่ ๆ ผมเหยียบคันเร่งจนมิด เพื่อไปช่วยเธอให้ทัน พิกัดจาก GPS บอกว่า ถ้าผมขับความเร็วขนาดนี้ ผมจะไปถึงเธอภายใน 1 ชั่วโมง นานเกินไป ไม่ทันใจเลย อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้
ผมรีบปาดรถทุกคันจนมาติดแหง็กบนถนน ที่ตอนนี้รถทุกคันพยายามที่แย่งกันไป เพราะอุบัติเหตุรถชนที่ทำให้รถไม่สามารถไปไหนได้ อ่าาาาาา มันติดขนาดนี้ลูกศิษย์ผมได้ตายก่อน ผมจะทำยังไงดี ทำไมพวกมันถึงไม่ได้หมดสักที ไอ้พวกสัตว์ตัวเล็กกระจ้อยร่อยเนี่ย ความเร็วจาก GPS ได้หยุดลง หยุดทำไม หยุดได้ยังไง!!!!!!
แม่งเอ๊ย!!!!!! ผมหันพวงมาลัย ขึ้นฟุตปาธ เพื่อหลบรถที่ติดแหง็ก แล้วเบียดรถทุกคันที่มันขวางผม เสียงขูดของชุดสีรถบ่งบอกว่าผมได้สร้างความเสียหายมากแค่ไหน ไว้ไปเก็บค่าเสียหายที่กาสิโนก็แล้วกัน
ผมขับไปถึงโกดังนอกเมือง ตามพิกัดที่เธออยู่ แล้วววว!!!...........
.
.
อีกด้าน
“พวกเสือขาวมันจะต้องส่งคนมาช่วยยัยนี่แน่พี่ มันเป็นลูกของไอ้เก็น รองบอสมัน” เสียงของลูกกระจ๊อกที่เหลือรอดจากที่ถูกเสือขาวไล่ล่ามาครั้งที่แล้วเอ่ย
“อีนี่มันตายไหม” ชายที่ดูสูงวัยกว่าถามคนเป็นลูกน้อง ถึงหญิงสาวที่สลบเหมือนตายอยู่เบื้องหน้า
“ผมขับรถชนรถของนังนี่จนกระเด็นไปชนต้นไม้ สภาพนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต เสียดายผมเอาตัวไอ้หัวหน้ามาไม่ได้ มันดันแยกกันตอนไหนไม่รู้”
“มันต้องมาแน่พวกเสือขาว ยิ่งไอ้ตัวลูก ยังไงก็ต้องมาช่วยลูกน้องตัวเอง จับนังนี่มัดไว้ อย่าให้มันตื่นขึ้นมาแล้วแผลงฤทธิ์ได้” คำสั่งจากคนเป็นหัวหน้า ทำให้ลูกน้องต้องจับมีร่าไปมัดไว้กับเสาของโกดังทั้งที่เธอยังหมดสติอยู่
.
.
โครมมมมมมมมมม!!!!!! เสียงของรถ BMW คันสีขาวที่พุ่งชนกับประตูของโกดัง จนประตูม้วนหน้ายับจากแรงกระแทก เผยช่องให้ผู้มาเยือนได้มุดตัวเองเข้ามาในโกดังได้
“ไอ้อุลเจ้านาย ไอ้อุล มันมาคนเดียว”
“ฆ่ามัน กูไม่ได้อยากได้ลูกกระจ๊อกแบบมัน กูอยากได้ตัวไอ้ได หรือไอ้ไร เอาหัวไอ้โทร่ามาได้ยิ่งดี” แววตาที่บอกถึงคนที่มาไม่สำคัญ ทำให้ลูกน้องจำนวนไม่มากนักที่ยังคงเหลือรอดอยู่ ออกไปต้อนรับแขกผู้มาเยือน
ชายฉกรรจ์ 5-6 คนเดินออกไปต้อนรับผู้ชายที่เดินเข้ามาในโกดังด้วยมือที่ถือมีดยาวเพียงแค่ 2 เล่ม สร้างเสียงหัวเราะให้พวกแก๊งกระรอกที่อาวุธครบมือ
“ผมขอตัวลูกศิษย์คืน ถ้าใครแตะลูกศิษย์ของผม ผมจะปาดคอมันให้หมดเลย”
“ฮ่ะ ๆ เจ้านาย มันบอกว่ามันจะเอาตัวลูกศิษย์มันคืนว่ะเจ้านาย เราคืนให้มันดีไหม หรือเราจะเอามันมาทำเมียดี สวยแบบนี้ วนได้อีกหลายที......อ๊ากกกกกก” ยังไม่จะไอ้ลูกน้องคนนั้นจะพูดจบ ก็โดนอุลปามีดครั้งเดียว เสียบทะลุปาก ร่วงลงไปนอนกองกับพื้น
“ใครแตะลูกศิษย์กู มันตาย”
. .
- ผู้เขียน
