ฉันเบิกตากว้าง พลางกำหมัดแน่นจนมือเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูดบ้าๆแบบนี้ออกมา เขากำลังประจานตัวเองยังไม่พอ เขายังจะมาประจานฉันอีกงั้นหรอ
“มะ ไม่ใช่นะคะ เขาโกหกฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูด” ฉันรีบพูดแก้ตัวกับคุณฌอน เพราะกลัวว่าคุณฌอนจะเอาเรื่องที่คุณโชนพูดไปบอกกับคุณท่าน คุณท่านคงจะผิดหวังมากแน่ๆ
“โกหก หึ!!” คุณโชนจ้องหน้าฉันตาเขม่งเขาขบกรามแน่น เป็นบ้าอะไรของเขาฉันไม่เข้าใจว่าจะมาทำตัวเหมือนกับว่าเขากำลังหึงหวงฉันอยู่อย่างงั้นแหละ
“จะให้ฉันทำให้มันดูมั้ย !!” คุณโชนถามฉันเสียงแข็ง
“ทะ ทำอะไร...” ฉันพยายามดึงแขนตัวเองออกจากมือของเขา แต่ถูกคุณโชนบีบแน่นยิ่งกว่าเดิม
“ทำให้มันรู้ว่าเธอหรือฉันกันแน่ที่โกหก”
“มึงพอได้แล้วไอ้โชน !!” คุณฌอนบอกเขา แต่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉันตาเขม่ง
“หยุดบ้าได้แล้วคุณโชน กลับเขาไปในงานเลี้ยงไปหาเอิงเอยซะ ป่านนี้เอิงเอยคงจ
