ในเมื่อฉันขอความช่วยเหลือจากคุณโชนไม่ได้ ที่พึ่งสุดท้ายของฉันก็คือคุณท่าน
แกร่ก!! เสียงประตูเปิดเข้ามา
ฉันกำลังจะกดโทรศัพท์โทรออกไปหาคุณท่าน ตกใจเสียงประตูที่เปิดเข้ามาทำให้โทรศัพท์หล่นลงพื้น ฉันรีบก้มลงไปเก็บ แต่ไม่ทันแล้วคนที่เปิดประตูเข้ามาเขาหยิบโทรศัพท์ของฉันไปก่อนที่ฉันจะหยิบ
“เธอกำลังจะโทรหาใคร ไอ้โชน หรือ พ่อมัน ?” คนตรงหน้าฉันคือผู้ชายคนนั้น คนที่น่ากลัวทำไมเขากลับมาเร็วขนาดนี้กัน
“ไม่ต้องห่วง ถ้าเธอสำคัญเดี๋ยวมันก็มาช่วยเธอเองนั่นแหละ” เขาพูดไปยิ้มไปไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่มันน่ายินดีขนาดนั้น
“ปะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ” ฉันอ้อนวอนเขา เผื่อว่าเขาจะเห็นใจ แต่ฉันคิดผิดเขาไม่เห็นใจฉันเลย
“เธอแต่งงานกับพ่อไอ้โชนเพราะเงิน แบบนั้นจริงๆน่ะหรอ มีเหตุผลอื่นมั้ย ?” จู่ๆ คนตรงหน้าก็ถามเรื่องนี้กับฉัน เขาเป็นใครกันทำไมเขาถึงได้รู้มากขนาดนี้
“อ่า!! เธอนี่ชอบเงียบดีจัง”
“....” ฉั
