เพื่อนใหม่
1220 คำ
แน่นอนละโดนไปตรงๆ ขนาดนั้นจะไม่ร้องได้ยังไง ริเป็นโจรต่อหน้าเอิงเอยได้หรอ หึ หญิงสาวรีบวิ่งไปพลางตะโกนลั่นไปพลาง “ช่วยด้วย!! โจรกระชากกระเป๋า ช่วยด้วย!!”
เมื่อเอิงเอยเดินเข้ามาถึงตัวโจร ก็มีตำรวจอีกสองนายวิ่งกรูเข้ามาจับแขนของโจรหนุ่มอายุน่าจะราวๆ สามสิบห้าปีได้มั้ง รวบไขว้กันไว้ข้างหลัง ก่อนเตะขาโจรคนนั้นให้นั่งลงในท่าคุกเข่า หนึ่งในตำรวจหันมาขอบคุณเธอเป็นการใหญ่
เมื่อเสร็จเรื่องเอิงเอยหันหลังกลับไปมองหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอกำลังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา “อ่ะนี่ กระเป๋าเธอ”
หญิงสาวยื่นมือเข้ามารับกระเป๋าด้วยมือเล็กอันสั่นเทาก่อนที่จะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใครกลางสี่แยก
เวรละ “นะ ... นี่เธอ ร้องไห้ทำไม”
“ฮึ่ก ... ฮื้ออออ~”
“หยุดร้องก่อนได้ไหม คนอื่นเขาคิดว่าฉันทำเธอร้องไห้แล้วนะ”
“ฮึ่ก ... ฮื้ออออ~” หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพยักหน้าเป็นการรับปากว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้วแต่ก็ยังปล่อยสายธารน้ำตาออกมาจนล้น
“เอางี๊ไหม ถ้าเธอหยุดร้องไห้ ฉันจะพาเธอไปเลี้ยงไอติมเป็นการปลอบใจ ดีไหม” ถ้ายัยนี้ไม่หยุดร้องสักทีจากวีรสตรีต้องได้กลายเป็น นางมารร้ายแน่ๆ
“ขะ ... ขอบใจนะ ... ฮึ่ก ... ทะ ... เธอชื่ออะไร” หญิงสาวโชคร้ายเอ่ยถามเมื่อตั้งสติได้บ้างแล้ว เธอใช้สองมือเล็กปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มใสลวกๆ ก่อนจ้องมองหญิงสาวที่ช่วยเธอไว้จากเหตุการอันตรายเมื่อสักครู่
“ฉันชื่อเอิงเอย เธอละ”
“ฉะ ... ฉันชื่อกระเพรา”
“โห้ยยย ได้ยินชื่อเธอแล้วฉันหิวเลยนะเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ปะเดี๋ยวฉันพาไปเลี้ยงติมนะกระเพรา”
“อือ ... ไปซิ เธอเรียกฉันว่าเพราเฉยๆ ก็ได้นะ ฉันขอเรียกเธอว่าเอยเฉยๆ ได้ไหม”
“ได้ซิเพรา ไปกันเถอะ เพรารอตรงนี้นะเดี๋ยวเอยไปเอารถมารับ” กระเพราพยักหน้ารับแอบยิ้มให้กับความน่ารักของเพื่อนใหม่ที่ช่วยเธอไว้
@ร้านไอติมใจกลางเมือง
“สั่งเลยเพรา เดี๋ยวเอยเลี้ยงเอง” เอิงเอยเอ่ยบอกเพื่อนใหม่ที่เพิ่งได้เจอกันเมื่อสักครู่ด้วยเหตุบังเอิญบางอย่าง พอได้พูดคุยกันกระเพราเป็นเด็กน่ารักเลยละ และฉันกับกระเพราก็อายุเท่ากันด้วยนะ เรียกว่ารุ่นเดียวกันเลยก็ได้
“เออนี่ เอยมาทำอะไรที่ฝรั่งเศสเหรอ?” กระเพราน้อยกำลังอมช้อนไอศครีมไปด้วยแล้วถามฉันไปด้วยเนี่ยนะ น่ารักจริงๆ
“เอยมาเรียน University ที่นี่อ่ะ สอบชิงทุนมาได้”
“เก่งอะ แล้วชิงทุนได้ที่ไหนหรอ”
“มหาลัย xxx อ่ะ แล้วเพราล่ะ มาทำอะไรที่นี่”
“เพราอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ห้าขวบแล้ว อยู่กับพี่ชายสองคน แล้วเอยเรียนคณะอะไรเหรอ” น้ำเสียงของกระเพราแอบตื่นเต้นจนน่าสงสัย แต่ฉันก็ตอบไปนะ
“สถาปัตย์หน่ะ เอยชอบออกแบบ”
“กรี๊ดดดดดดดดด!!! จริงดิ เอยรู้ปะ เพราก็เรียนที่นี้ แล้วก็คณะเดียวกันเลย ดีใจจังเลย” กระเพราดีใจกระโดดจนตัวโยน
“เพราคิดว่า เพราจะไม่มีเพื่อนแล้วซะอีกอะ ดีใจมากเลยที่เป็นเอย เอยจะว่าอะไรไหมถ้าเพราจะขอไอดีไลน์ของเอยหน่อยเอาไว้ติดต่อกัน” ท่าทางเกรงใจของกระเพราช่างดูน่ารักนุ่มนิ่มดีจัง คบเอาไว้ก็ไม่เสียหายหรอกมั้ง
“เอาโทรศัพท์มาซิ เดี๋ยวเอยสแกนคิวอาร์โค้ดให้” เมื่อทั้งสองคนแลกไอดีไลน์กันเสร็จสรรพ ต่างก็ขอติดตามอินสตาแกรมของกันและกัน
“เอยถ่ายรูปกัน เพราจะอัพลงไอจี”
“เอาซิ”
เอิงเอยขยับเข้าไปใกล้ ใบหน้าหวานแนบชิดกับใบหน้าจิ้มลิ้มสองสาวส่งยิ้มหวานให้กับสมาร์ทโฟนเครื่องหรูอย่างร่าเริง กระเพราโพสรูปลงอินสตาแกรมส่วนตัว และแท็กเอิงเอยพร้อมคำบรรยายใต้ภาพว่า
‘เอิงเอย เพื่อนกระเพรา’
“พรุ่งนี้มีรายงานตัวแต่เช้านิน่า เจอกันพรุ่งนี้เช้าที่มหาลัยนะเพรา แล้วนี่กลับยังไงให้เอยไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ชายมารับ ถึงบ้านแล้วทักบอกเพราด้วยนะ”
“โอเค งั้นถ้าเพราถึงก่อนก็บอกเอยด้วยนะ” กระเพรายกนิ้วทำท่าโอเค ส่งยิ้มหวานให้ฉันมาหนึ่งทีเบาๆ นี่ถ้าฉันชอบผู้หญิงกระเพราจะเป็นคนแรกที่ฉันจีบเลยคอยดู แต่ฉันดันชอบผู้ชายนี่ซิ
@คอนโดหรูใจกลางเมืือง
รถยนต์คันเล็กน่ารักกำลังถอยจอดเข้าซองอย่างทุลักทุเล คอนโดที่เอิงเอยอยู่เรียกได้ว่าหรูหราหมาเห่า โฮ่ง โฮ่ง เลยก็ว่าได้ ความปลอดภัยขั้นสูงแถมยังมีชั้นจอดรถประจำห้องให้อีกด้วยเรียกว่าแทบไม่ต้องไปแย่งใครเลยละ
เอิงเอยเดินตรงมายังหน้าลิฟ ใช้คีย์การ์ดสแกนหน้าลิฟเพียงเท่านี้ลิฟก็จะเลื่อนไปจอดหน้าชั้นที่ตัวเองอยู่โดยไม่ต้องกดลิฟเลยล่ะ คอนโดที่เธออาศัยอยู่หนึ่งชั้นจะมีเพียงแค่สองห้องเท่านั้น แบ่งเป็นสองฝั่ง ฝั่งละหนึ่งห้อง
ห้องของเธอจะเป็นห้องชุดมีห้องนอนแยกต่างหาก เมื่อมาถึงหน้าห้องเธอใช้คีย์การ์ดแตะที่ประตู หรือจะกดรหัสเอาก็ได้ ถึงได้บอกไงว่าที่นี่ความปลอดภัยสูงลิบลิ่วเลยเชียวละ
เอิงเอย : ถึงห้องแล้ว เพราถึงหรือยัง
กระเพรา : ยังเลยพี่ชายเพิ่งมารับ เดี๋ยวเพราถึงห้องแล้วทักบอกนะ
เอิงเอย : โอเค
[ฝั่งกระเพรา]
“คนที่โพสรูปด้วยนั่นใคร”
“หืมม เอิงเอยเพื่อนเพราเอง ทำไมถึงถามปกติไม่เห็นสนใจใครเลย”
“เธอเป็นน้องพี่ พี่ถามไม่ได้รึไง”
“ได้ ได้ ไม่เห็นต้องโมโหเลย”
วันนี้พี่ชายดูแปลกๆ ปกติไม่เห็นจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลยแหะ สงสัยจะทำงานหนักไปละมั้งเลยเบลอ อ่านคอมเมนต์ในอินสตาแกรมดีกว่า
- น้องเอิงเอยน่ารักเหมือนน้องกระเพราเลย
- ขอเป็น FC ได้ไหม อ่าจิ้นคู่นี้
- หน้าหวาน กับหน้าจิ้มลิ้ม เข้ากันอ่า
- ลงรูปบ่อยๆ กระเพราชอบๆ
- แอบไปเปิดวาร์ปน้องเอิงเอยมาดีกรีไม่ธรรมดานะจ๊ะ เป็นนักออกแบบที่โด่งดัง และอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์เลยละ
- แอบไปขุดมา แบล็คกราวก็ไม่ธรรมดาเด้อ พ่อกับแม่เป็นนักธุรกิจระดับโลกที่ความรวยติดอันดับหนึ่งในห้าเลยนะเออ เรียกง่ายๆ ว่ามหาเศรษฐีเด้อ
“อู้หู” เมื่อกระเพราได้รู้แบล็คกราวของเอิงเอยคร่าวๆ ถึงกับอึ้งเบาๆ เมื่อเพื่อนที่เธอคิดว่าเป็นแค่คนธรรมดา กลับไม่ธรรมดาซะแล้ว
“อะไร”
“เพื่อนเพราอะ โปรไฟล์ ไม่ธรรมดาเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปมหาลัยไปแอบถามดีกว่า คิกคิก ดีใจจัง”
- ผู้เขียน
