"ถ้ายังไม่อยากกลับงั้นก็ดื่ม เดี๋ยวพวกฉันนั่งเป็นเพื่อน" มาร์ตินพูดขึ้นเมื่อยังเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มเปื้อนน้ำตาอยู่ ต่างกับมาร์แชลที่ตอนนี้ยื่นแก้วเหล้าให้หญิงสาวเพื่อเป็นการปลอบประโลม
" ... ฮึก ... พะ ... พวกนายมาได้ไง ... ฮึก..." กะเพราคิดว่าจะไม่มีใครมาแล้ว แต่สองแฝดกลับเห็นเรื่องหน้าอายของเธอกับเกรย์
"ส่งของเสร็จ เห็นเวลาเหลือก็เลยแวะมา" มาร์แชลเป็นคนที่ตอบคำถาม มือหนายกขึ้นลูบศรีษะเล็กปลอบประโลมให้เธอคลายความเศร้า
"ฉานนน~ อิจฉายัยเอยที่สูดดดด~" สองชั่วโมงผ่านไป น้ำเสียงยานคางของกะเพราที่เอ่ยออกมาเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอพรั่งพรูความรู้สึกต่างๆ ออกมามากมาย
"อิจฉาน้องเอยทำไม เธอเป็นเพื่อนกันไม่ควรอิจฉาเพื่อนนะรู้ไหม" มาร์ตินพูดพร้อมยกแก้วเหล้าให้กะเพราได้ดื่มอึกแล้วอีกเล่า
"ยัยเอย อยู่เฉยๆ ก็มีคนรุมร้ากกกกก~"
"อยู่ดีๆ ก็มีพี่เป็นมาเฟียถึงฉองโคนน~"
"มีผัวเป็นดาราดัง มีเพื่อนแอบช
