"ซี้ดดดด~ เด็กดื้อทำผิดต้องถูกลงโทษนะครับ อ่า~"
กาวินสะบัดสะโพกเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เลือดที่ไหลซึมออกมากระเด็นเปรอะเปื้อนไปตามต้นขาเล็ก และหน้าท้องแกร่ง
"...ฮึก .... พี่วิน เอย จะ เจ็บ ... ฮึก ..."
เมื่อเห็นหยาดน้ำตาที่กำลังหลั่งรินของคนใต้ร่าง กาวินหยุดการกระทำทันที แต่ยังคงไม่ดึงแก่นกายออก
"เจ็บมากไหม พี่วินขอโทษ" ความอ่อนโยนที่กาวินมอบให้ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่เสียไปมันกลับมาได้ เอิงเอยยังคงสะอื้นไห้เพราะความเจ็บปวด และผิดหวัง
"พี่วินขอโทษ" กาวินจูบขมับบางหนักแน่น เป็นการปลอบใจ เขาเริ่มขยับสะโพกเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง สองมือแกร่งบีบเคล้นฐานเต้าเต่งด้วยความเบามือแต่หนักแน่น
สะโพกสอบเริ่มขยับเร็วขึ้นเมื่อสังเกตุสีหน้าคนตัวเล็กที่แปรเปลี่ยน จากความเจ็บปวดกลายเป็นความเสียวซ่านภายในเสี้ยววินาที กาวินก้มลงดูดดุนยอดสีหวานด้วยสัมผัสอ่อนโยน
"อ๊าา ~ พี่วิน. เร็วๆ ค่ะ อะ
