บทที่ 20
อยากได้อยากโดน
Rrrrr Rrrrr
เสียงสั่นจากโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะลิ้นชักข้างหัวเตียงทำให้คนที่นอนอยู่หงุดหงิดควานหาต้นตอที่ทำให้เขาตื่น
“ฮัลโหล!”
[มัวแต่นอนกกเมีย ตื่นแล้วมาหากูเดี๋ยวนี้] ปลายเอ่ยอย่างรู้ทันก่อนจะละความสนใจและพูดสิ่งสำคัญต่อ
“อะไรของมึงไอ้ออทัม” ร่างหนาขมวดคิ้วยุ่งไม่เข้าใจที่ปลายสายต้องการจะบอก
“มึงมาหากูที่ผับไอ้ลูคัสแล้วมึงจะรู้เองไอ้คิม”
“เออ!” คิมหันต์กดวางสายไปก่อนจะสวมกอดไปที่ร่างบางอีกครั้งและฝังใบหน้าชิดที่ไหล่มนของเธอ
“ใครโทรมาเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามด้วยอาการงัวเงียก่อนจะหันหน้าไปหาคิมหันต์ด้วยสภาพที่เปลือยกายเพราะเมื่อคืนกว่ากิจกรรมรักจะจบลงก็เกือบเช้าแล้ว
“คนบ้า” คิมหันต์พร้อมกับหลับตาลงอย่างไม่ใส่ใจ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“ไอ้ออทัมโทรมา ไม่รู้อะไรของมันขี้เกียจไป” คิมหันต์กระชับอ้อมกอดและหลับตาลงต่อดังเดิม
“อาจจะมีอะไรก็ได้ ไปเถอะ”
“ไม่เอา
