9.สั่นสะเทือนวงการ
1024 คำ
ร่างสมส่วนแข็งแรงที่มีเพียงชั้นในของลำดวน เรไร ดีดร่างลุกขึ้นมาจากที่นอนในเช้ามืด...
หญิงสาวเตรียมตัวไปวิ่งออกกำลังกาย หลังจัดการเรื่องส่วนตัวเรียบร้อย หล่อนรับรู้ข่าวสารจากภายนอกจากสื่อโซเชียลรวมทั้งทีวี ความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นภายนอกอพาร์ตเมนต์ หล่อนก็สามารถสำรวจได้ไม่ยาก เพราะมีการแอบติดตั้งกล้องจี๋วเอาไว้แทบจะทุกจุด ใครที่จะล่วงล้ำเข้ามาในพื้นที่ของหล่อน จะไม่รอดพ้นจากสายตาของหล่อนไปได้
ลำดวน เรไรจึงได้เห็นแล้วละว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ มีคนถูกยิงตาย 6 ศพ ด้วยฝีมือการยิงระดับกระกาฬ ตำรวจกำลังเร่งคลี่คลายคดี
มุมปากของหญิงสาวกระตุกยิ้มเล็กน้อย
ไม่ต้องเดาหรอกว่านั่นเป็นฝีมือของใคร คนที่จะทำแบบนั้นได้มีไม่กี่คนหรอก แต่หล่อนเชื่อว่าน่าจะเป็น...แบล็กกัน คนที่กำลังออกตามล่าตัว sunshine lady
เอาเถอะ อีกหน่อยคงได้เจอกันอยู่แล้ว!
หญิงสาวรู้สึกกระตือรือร้น เพราะหล่อนไม่ต้องการปล่อยให้เวลายืดเยื้อต่อไปอีกแล้ว ถ้าหากมีโอกาสจัดการได้ หล่อนก็จะลงมืออีกครั้ง
คราวนี้จะไม่ให้ผิดพลาดอีกแล้ว
15 นาทีต่อมา ลำดวน เรไรออกจากอพาร์ตเมนต์ในชุดวอร์มออกกำลังกาย คนภายนอกย่อมเห็นหล่อนในรูปลักษณ์ของหญิงสาวรักสุขภาพคนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
หล่อนยังคงใช้เส้นทางเดิม ไปตามตรอกเล็ก ๆ ออกซอยใหญ่ ออกถนนใหญ่ มุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะ ผ่านอาคารบ้านเรือน
บนถนน มียวดยานพาหนะแล่นผ่านไปอย่างต่อเนื่อง เหมือนเช่นกับทุกวันที่ผ่านมา
ลำดวน เรไรได้เหงื่อแล้ว หล่อนแวะไปที่ร้านขายกาแฟริมถนน ซึ่งตรงนั้น จะมีผู้คนที่ออกกำลังกายแวะเวียนเข้ามาใช้บริการประปราย
หล่อนมาหลายครั้งแล้ว คนขายเป็นชายสูงวัย อัธยาศัยใจคอดี
“หนูมาอีกแล้ว เหมือนเดิมหรือเปล่า”
“ค่ะลุง กาแฟดำ”
“ได้เลย”
กาแฟของลุง ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ก็แค่เกรดพื้น ๆ ราคาจับต้องได้ แต่ที่มีมากกว่านั้น ก็คือข่าวสารในบางมุมที่หล่อนสามารถรับรู้ได้จากปากของแก
ที่นี่กลายเป็นแหล่งข่าวที่สำคัญของหล่อนอีกที่หนึ่ง
ความจริง ถนนที่เกิดเหตุ 6 ศพเมื่อคืน อยู่ไม่ไกลจากร้านกาแฟริมถนนของลุง
“นี่หนูรู้เรื่องอะไรหรือเปล่า”
“เรื่องอะไรคะ”
หญิงสาวขมวดคิ้วย่น ระหว่างที่ลุงขายกาแฟยกมาเสิร์ฟ
“ก็เมื่อคืนยิงกันตายถึงหกศพ”
“ตายจริง!”
“แว่วว่าเป็นพวกแก๊งอันธพาลยิงกันเอง”
“ยิงกันเองเหรอคะ”
“ใช่ แต่ข่าวบอกว่าเป็นฝีมือของแบล็กกัน”
“แบล็กกันคือใครคะลุง”
“ไม่รู้สิ อาจจะเป็นชื่อแก๊งหรือเปล่า เรื่องนี้ลุงไม่ค่อยรู้ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งเคยมากินกาแฟที่ร้านลุง บอกว่าอยู่ในเหตุการณ์ด้วย จริงสิ พูดถึงก็มาเลย นั่นไง...”
หญิงสาวรูปร่างค่อนข้างอวบคนหนึ่ง
ลำดวน เรไรสบตากับหล่อนคนนั้นกลางอากาศ เสียงร้องทักของลุงขายกาแฟดังขึ้น “เหมือนเดิมหรือเปล่าหนู”
“ค่าลุง เมื่อคืนเกือบแย่น่ะ”
“เหรอ ๆ ยังไง เล่าให้ฟังหน่อย”
“หนูอยู่ในเหตุการณ์ด้วย” หญิงสาวร่างอวบเล่าเป็นฉาก ๆ ก่อนสรุปว่า “ตำรวจเรียกตัวหนูไปสอบตั้งเกือบชั่วโมงได้มั้ง หนูไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ แค่เห็นเหตุการณ์”
“แล้วใครกันที่ลงมือฆ่าไอ้หกคนนั่น”
“หนูจำไม่ได้หรอกค่ะลุง รู้แค่ว่าเขาดูดีเหมือนกันแหละ ขับบิ๊กไบค์ด้วย”
“หรือว่านั่นอาจจะเป็น...”
แบล็กกัน! ลำดวน เรไรพึมพำ หลังจากนั้นหล่อนก็ขยับตัว ทำท่าจะลุกออกจากไป แต่แล้ว...รถเก๋งคันหนึ่งปราดเข้ามาจอด พร้อมกับร่างของชายฉกรรจ์สองคนเปิดประตูพรวดพราดออกมาจากรถ ก้าวอาด ๆ เข้ามา
ลำดวน เรไรจึงยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
สองคนนั้นปราดเข้าไปกระชากร่างอวบของหญิงสาวที่เพิ่งสั่งกาแฟ
“ว้าย!”
“อย่าแหกปาก ไปกับพวกเราดี ๆ”
“พวกคุณเป็นใคร”
“จะใครก็ช่าง อย่าเสือกโวยวาย!”
แต่คำเตือนของพวกมันดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผลเท่าไรนัก
“ช่วยด้วยค่ะ ลุงช่วยหนูด้วย!”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือของหญิงสาวร่างอวบไม่น่าจะเป็นผล เพราะปืนในมือของชายทั้งสองคนกราดไปมา
“ใครอยากตายก็ลองดู”
เมื่อเจอเข้าแบบนี้ ไม่มีใครกล้าขยับตัวแม้แต่คนเดียว หญิงสาวร่างอวบจึงถูกยัดเข้าไปในรถเก๋ง ก่อนจะหมุนล้อทะยานจากไปอย่างรวดเร็ว ลำดวน เรไรขยับลุกขึ้น หล่อนจำทะเบียนรถได้อย่างแม่นยำ
หญิงสาวเริ่มวิ่ง วิ่ง วิ่ง...
หล่อนมีเวลาไม่มากนัก หล่อนรู้เส้นทางทะลุปรุโปร่ง โดยเฉพาะในละแวกนี้ หล่อนจึงสามารถคะเนได้ไม่ยากว่ารถเก๋งคันนั้นจะต้องวนแล้วไปโผล่ที่จุดไหน
หล่อนแค่ไปรอ
ลำดวน เรไรระบายลมออกจากปากเพียงนิดเดียว ราวกับว่าที่หล่อนสับเท้าวิ่งมาอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้ ไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกเหน็ดเหนื่อยแม้แต่นิดเดียว
ในที่สุด หล่อนก็มองเห็นรถเก๋งคันดังกล่าว...
ลำดวน เรไรยั้งใจเอาไว้ ไม่คิดจะลงมือตอนนั้น เพราะเกรงว่าหญิงสาวที่อยู่ในรถจะถูกลูกหลงตามไปด้วย หล่อนยิงวัตถุบางอย่างออกไปกระทบกับตัวถังของรถ ขณะที่รถคันนั้นแล่นผ่าน
ลำดวน เรไร ควักสมาร์ทโฟนออกมา เชื่อมต่อกับสัญญาณที่หล่อนยิงออกไปประกบกับตัวถังรถ
สัญญาณเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว เพียงแค่นี้ หล่อนก็สามารถตามไปจนถึงรังของพวกมันได้ไม่ยาก เรื่องนี้ถึงแม้ว่าไม่เกี่ยวข้องกับหล่อนโดยตรง แต่หล่อนไม่ใจจืดใจดำปล่อยให้หญิงสาวเคราะห์ร้ายคนนั้นเผชิญหน้ากับชะตากรรมเลวร้ายเพียงลำพัง
- ผู้เขียน
