เข้าหอNc
1226 คำ
ศรันย์ลุกขึ้นเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วจับให้เธอหันหลังให้เขา
"เท่าไหร่ดี" เขาก้มกระซิบข้างหูเธอ หญิงสาวหลับตาปี๋ตัวสั่นระริกเมื่อเขาเริ่มขบเม้มตามต้นคอและรูดซิปชุดที่เธอใส่ลงจนสุด แล้วปล่อยให้ชุดมันร่วงหล่นไปที่ปลายเท้า ตามด้วยดึงบราที่ปิดหน้าอกอยู่ออกโยนออกไปอย่างไร้ทิศทาง เธอก้มหน้าลงมองที่ปลายเท้าไม่กล้าสบตาเขา ศรันย์จึงเชยคางเธอให้มองตาเขา
"ถึงตอนนั้นแล้วยังอยากหย่าค่อยมาคุยกัน" พูดจบเขาก้มลงประกบปากจูบเธอทันที ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนอยากไปจากเขา มีแต่เขาต่างหากที่เลือกให้พวกเธอออกจากชีวิตเขาไป
ศรันย์อุ้มหญิงสาววางลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดง เขาจ้องมองหน้าคนใต้ร่างที่หลับตาหนีสายตาเขาอยู่
"มองหน้าพี่หน่อยครับ" หญิงสาวยังคงหลับตาอยู่ เขาจึงก้มลงซุกไซร้ซอกคอของเธออย่างใจเย็น มือก็ถอดชุดตัวเองออกจนไม่เหลือสักชิ้น จากนั้นก็เคลื่อนตัวลงต่ำดูดดึงที่ยอดอกสีหวานของเธอ
"อ๊ะ" หญิงสาวพยายามกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้ ศรันย์แกล้งเธอด้วยการใช้มือลูบไล้ที่กลางความสาวของเธอผ่านกางเกงในที่ยังเหลือติดร่างบางเอาไว้อย่างแผ่วเบา ลิ้นก็ละเลงเลียทั่วหน้าอกจนช่วงบนของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย พิมพิชญากัดริมฝีปากล่างไว้แน่นบางทีก็สะดุ้งเฮือกเมื่อเขาใช้ฟันขบเข้าที่ยอดอกเธอ
"จะกลั้นไว้ทำไม" พูดจบเขาก็ผละออกมาดึงกางเกงในของเธอออกจากเรียวขา ทันทีที่ดอกไม้งามปรากฎอยู่ตรงหน้าศรันย์ก็ก้มลงซุกไซร้ใจกลางความสาวของเธอทันที
"อื้ออออ" เธอหลุดครางออกมาเมื่ิอเขารัวลิ้นลงบนใจกลางความสาว ยิ่งได้ยินเสียงเธอครางเขายิ่งกดใบหน้าให้แนบชิดกว่าเดิม
"อ๊าาา" นิ้วเท้าเกร็งจิกกับที่นอนใบหน้าเชิดขึ้นเมื่อเขาดูดเลียราวกับคนหื่นกระหายฝ่ามือของเขาเลื่อนมาบีบเค้นหน้าอกเธอข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเขาใช้นิ้วหัวแม่มือเขี่ยขยี้ที่ติ่งเนื้อสาว
"อ๊ะๆอ๊าาาาาาา" พิมพิชญาหายใจหอบถี่เมื่อถึงขอบสวรรค์
"โอ๊ยย เจ็บค่ะ" ไม่ทันได้หายใจเป็นปกติเขาก็พยายามสอดนิ้วกลางของเขาฝ่าความคับแน่นเข้ามา ผนังอ่อนนุ่มของเธอตอดรัดนิ้วเขาตุบๆ
"โครตแน่น" เขาสบถออกมาเมื่อพยายามสอดเพิ่มอีกนิ้ว
"อื้ออ พรีมเจ็บ" หญิงสาวจับข้อมือของเขาที่กำลังสอดใส่นิ้วเข้ามา มองเขาด้วยสายตาอ้อนวอนหวังว่าเขาจะหยุดการกระทำ แต่สีหน้าแบบนั้นของเธอกลับทำให้ไฟราคะในตัวศรันย์ลุกโชน
"เจ็บก็ต้องทนแล้วครับ พี่หยุดไม่ได้แล้ว" พูดจบก็เปลี่ยนจากนิ้วเป็นแก่นกายขนาดใหญ่แทนที่เขาพยายามดันเข้ามา
"พะ..พี่รันย์ พรีมกลัว" พิมพิชญาดันหน้าท้องของเขาไว้ไม่ให้เขาดันสิ่งนั้นเข้ามา
"ไม่ต้องกลัวครับ ยังไงก็เจ็บ" พูดจบก็ยัดท่อนเอ็นแข็งเข้าในตัวเธอ แต่เข้าไปได้แค่เพียงหัวเท่านั้น
"อื้อออ เจ็บค่ะ" หญิงสาวน้ำตาคลอจิกเล็บที่แผ่นหลังเขาเต็มแรง
"ซี๊ดดดด เข้ายากว่ะ" ศรัณย์พยายามดันท่อนเอ็นเข้าไปจนเข้าได้ถึงครึ่งลำ
"อ๊ะ พี่รันย์เอาออกก่อนได้มั้ยคะ พรีมอึดอัด"
"ขออย่างอื่นเถอะที่รัก เอาออกให้ไม่ได้แล้ว" พูดจบเขาก็กระแทกเข้ามาจนสุดลำ
"อื้ออออ" เธอกัดไหล่เขาเพื่อระบายความเจ็บ
"ซี๊ดดด" ศรันย์เชิดหน้าครางออกมาเมื่อโดนช่องทางรักของเธอรัดแน่นจนแทบขยับไม่ได้
"ทนหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้น" เขาปล่อยให้เธอกัดไหล่เขาได้เต็มที่เพื่อที่เขาจะขยับเอวตามความต้องการของความใคร่
ปึกๆๆ
"อ๊าาา" หญิงสาวหลุดครางออกมาเมื่อเขากระแทกลำกายเข้าออกช้าๆแต่หนักแน่น
"เสียวใช่มั้ย" ศรันย์มองหน้าเธอไม่ละสายตา สีหน้าเธอตอนนี้ทำให้เขาอยากโถมกระแทกเข้าไปแรงๆ เธอไม่ตอบแต่คว้าหมอนใบใหญ่มาปิดหน้าไว้ ไม่อยากให้เขามองไม่เห็นหน้าเธอ ศรันย์ชันตัวลุกขึ้นนั่งจึงเห็นท่อนเอ็นของเขาที่ประสานกับกายเธอเป็นหนึ่งเดียว เขาใช้นิ้วเขี่ยติ่งเนื้อสาวถี่รัวเอวก็ไม่หยุดขยับกระแทกแก่นกายเข้าใส่ช่องรักคับแน่น
พิมพิชญากอดหมอนไว้แน่นเมื่อเริ่มใกล้แตะขอบสวรรค์อีกครั้ง ศรันย์จึงเร่งจังหวะเอวเข้าใส่เธอถี่ยิบ
ปึกๆๆๆๆๆ
"อ๊าๆ อื้ออออ" ในที่สุดเขาก็ส่งเธอถึงสวรรค์อีกครั้ง ศรันย์หยุดขยับเอวให้เธอได้พักหายใจเพียงหนึ่งนาทีเขาจับขาเธอขึ้นพาดที่บ่าเขาทั้งสองข้าง พิมพิชญาตกใจรีบดันไหล่เขาไว้
"พะ..พี่รันย์ พอก่อนได้มั้ยคะ" เธอพูดด้วยเสียงเหนื่อยหอบ
"พี่ยังไม่เสร็จ" พูดจบก็จับมือเธอที่ดันไหล่เขาอยู่มาจูบที่หลังมือ
"พี่ได้ทั้งคืน แล้วพรีมก็ต้องไหว"
"ฮืออออ" เธอเปล่งเสียงออกมาอย่างคนโดนขัดใจเมื่อศรันย์เริ่มขยับเอวเข้าออกในตัวเธออีกครั้ง ศรันย์จับมือน้อยของเธอให้ลูบไล้แผงอกที่แน่นไปด้วยมัดกล้ามของเขา พิมพิชญามือสั่นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ชักมือกลับ
ฟอดดดด
ศรันย์ก้มลงหอมแก้มเธออย่างหมั่นเขี้ยวในสีหน้าอยากรู้อยากลองของเธอ เอวยังคงทำหน้าที่ขยับเข้าออกอย่างไม่หยุดพักและเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ตับๆๆๆๆๆๆ
"อื้ออออ พะ..พี่ รัน"
"ซี๊ดดดดด โคตรแน่น อ่าาา" ศรันย์บีบเข้าที่ไหล่ของคนใต้ร่างเต็มแรงเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันเต็มที
"อื้อออ เจ็บค่ะ"
"อื้มมมม"
ตับ ๆ ๆ
เขากระแทกเน้นๆสามครั้งก่อนจะดันเข้าให้ลึกที่สุดเพื่อปลดปล่อยน้ำกามเข้าในตัวเธอ เขาฟุปใบหน้าลงที่หน้าอกหญิงสาวหายใจไม่เป็นจังหวะ
"ลุกออกไปได้แล้วค่ะ" เธอดันไหล่ให้เขาลุกออกจากตัวเธอ เขาเงยหน้ามองหญิงสาวในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงใบหน้าชื้นเหงื่อ เขายอมถอนแก่นกายออกจากตัวเธอ ทันทีที่แก่นกายหลุดออกมาจากตัวเธอน้ำสีขาวขุ่นปนเลือดสีแดงก็ไหลทะลักออกมา
"เลือดออก" เขาพูดเสียงเหนื่อยหอบ
"คะ?" พิมพิชญาชันตัวลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเขาพูดถึงเลือด นี่ไม่ใช่วันที่ประจำเดือนเธอมานะ
"ละ..เลือดอะไรคะ" เธอถามเขาเสียงสั่นถึงแม้จะเป็นเพียงคราบเลือดเล็กน้อยแต่เธอเป็นคนกลัวเลือดมากยกเว้นเพียงประจำเดือนของเธอนั่นแหละ ศรันย์เห็นหน้าหญิงสาวเริ่มซีดเผือดปากสั่นก็ตกใจไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร
"พรีม เป็นอะไรไปครับ เฮ้ยย!!!"
- ผู้เขียน
