นิกกี้ขับรถพาน้ำหวานกลับมาที่บ้านของเธอ ระหว่างทางที่มาเธอเอาแต่นั่งร้องไห้แม้จะไม่ถึงขึ้นฟูมฟายแต่ก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี จนกระทั่งมาถึงบ้าน
"จะร้องไห้ทำไมหวาน"
" เราเสียใจอ่ะ เขาไม่คิดจะติดต่อมาหาหวานเลย" พูดกับเขาทั้งที่น้ำตาเธอก็ยังไหลไม่หยุด
"มันก็คงง้อเมียมันอยู่นั่นแหละ มันคงจะคิดถึงเธอหรอก" เมื่อได้ยินนิกกี้พูดแบบนั้น ความตั้งใจที่จะไม่ร้องไห้ฟูมฟายก็พังลงทันที เธอโผเข้ากอดซบใบหน้ากับอกของเขา
"ฮืออออ ขอบคุณนะนิก ขอบคุณที่ยังปกป้องหวานนะ" นิกกี้กำหมัดแน่น ไมใช่ว่าเขาไม่โกรธ แต่พอเห็นเธอโดนกระแสข่าวโจมตีก็อดที่จะสงสารไม่ได้ มันอาจจะทำให้เธอไม่มีที่ยืนในวงการเลยถ้าเขาไม่ช่วยเธอไว้แบบนี้
"อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย อย่าเหยียบหัวใจของเราแบบนี้อีก" นิกกี้นัยน์ตาแดงกล่ำ มือที่กำแน่นในตอนแรกเริ่มคลายออกเปลี่ยนมาเป็นลูบปลอบประโลมที่แผ่นหลังของเธอแทน
"หวานไม่ทำอีกแล้ว ต่อไปห
