"กูกับหวานคบกันมาจะเป็นปีแล้ว"
"และที่หวานไม่ยอมเปิดตัวกับกูสักทีก็เพราะหวานเขายังมีหวังกับมึงไง" นิกกี้ตาแดงกล่ำด้วยความอัดอั้นที่อยู่ในใจ
"มึงมีเมียอยู่แล้วยังมาทำให้หวานมีความหวังกับมึงอีกหรอวะ" คราวนี้น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลหยดลงมาจากดวงตาคมเข้มอย่างไม่ขาดสาย
"กูตามดูแล ตามเอาใจหวานมาเกือบปี มันพังเพราะมึงกลับมาหาหวานเมื่อคืนไง กูเห็นแม่งทุกอย่างที่พวกมึงทำกันนั่นแหละ ไอ้แค่ภาพรถมึงจอดอยู่ในบ้านหวานมันยังน้อยไปไอ้ศรันย์" ดาราหนุ่มพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
"อย่าพูดจาลามปามคุณศรันย์" ธนิกพูดเสียงเข้มกับเขา
"กูไม่รู้ว่าหวานมีใครอยู่" ศรันย์พูดด้วยความพยายามใจเย็น
"ถึงไม่รู้มึงก็ไม่ควรมาหาหวานป่าววะ มึงมีเมียอยู่แล้วเมียมึงก็คงรู้สึกไม่ต่างจากกูหรอก"
"ส่งมันกลับบ้านไป" ศรันย์หันไปบอกกับธนิก
"ครับ" ธนิกเดินไปกระชากแขนให้นิกกี้เดินขึ้นรถตู้ไป แต่ก่อนที่จะก้าวขาขึ้นรถไปนั้นนิก
